RUH-U REVAN (berdel)

XXVII

Selamünaleyküm fırfırlarım

Nasılsınız iyisiniz inşallah.

Motivasyonum yerinde olduğu için hemen size yeni bölümle erkenden geldim. Böyle yazarsam önümüzdeki hafta sonu biter diye düşünüyorum. Ondan sonra full İzel kitabında olacağım oraya da bekleriz efenim.

Yazım hataları için kusura bakmayın düzenlemeye alıp hepsi düzelilecek finalden sonra.

O zaman iyi okumalarrrr

------------

-1 ay sonra-

"Ben niye heyecanlandım ki? Ay Baraaan çok heyecanlandım. Midem kıpır kıpır. Yoksa bebek mi kıpır kıpır? Ay niye kıpır kıpır? O da mı heyecanlandı bize cinsiyetini göstereceği için?! Ay heyecanlanma bende heyecanlanıyorum sen heyecanlanınca." Baran hafifçe güldüğünde kaşlarımı çatarak ona döndüm.

"Ne komik bir şey mi var sence? Öyle mi duruyor he?"

"Komik diye gülmedim. Çok tatlı olduğun için güldüm."kaşlarım havalanırken "ama hep çok tatlı olduğumu söylüyorsun."

"Hep çok tatlısın çünkü." 

"Yaaa. Öyle miyim? Hep tadıma mı baktın ki?" Bu sefer yüksek bir kahkaha attı. Ses tonu beni huzura boğarken yalandan kaşlarımı çattım.

"Yine ne oldu? Bu sefer de mi çok tatlıyım?"

"Bu sefer çok masumsun"

"Hıı tabi. Sen bir de damarıma bas o zaman gör masum muyum değil miyim?"

"Çok garip"

"Neymiş garip olan?"

"Hamilelikten önce duygusal yönün hep basıktı. Şimdi tamamen duygusal bir kadınsın. Ve ben bu halini gördüğüm için aşırı memnunum."

"Ben duygusuz muydum yani?" Gözlerini büyüterek bana baktı. Daha sonra tekrar yola dönüp "asla asla öyle demedim. Duygularını daha bastırıyordun belli etmiyordun. Şimdi ediyorsun. Duygusuz demedim."

"İyi deme zaten. Duygusuz olsam seni sevemezdim."

"O zaman ben dünyadaki en duygulu insanıyım. Tüm duygularım da sana."

"Nefretinde mi?"

"Asla. Tüm güzel duygularım sana"

"Şimdi oldu."koluna sarılıp başımı omzuna yasladım.

"Ne kadar kaldı kocam? Ben artık bebeğin cinsiyetini öğrenmek istiyorum. Ona bebek demekten yoruldum. Kızım ya da oğlum ya da bulduğumuz isimle seslenmek istiyorum. Ay bir de annemlere falan da söyleyeceğiz! Gerçi herkes çaktı köfteyi ama sanki babam habersiz gibi. Ay İstanbul'a mı gitsek? Orda mı söylesem? Ya da onları çağıralım valla hemen gelirler. Ferit ve Kevser'i de görmüş oluruz. Bayadır görmüyoruz. Telefon yetmiyor. Hala yüreği özlüyor yeğenini. Ay hastaneden sonra ilk abime mi söylesem? Gerçi o biliyordur değil mi? Allah katında sonuçta."

"Çok az kaldı. Bende bebeğimizin cinsiyetini öğrenmek için sabırzlanıyorum. Bebek demekte güzel bence. Kızım da olur oğlumda isimde buluruz. Ve evet herkese haber vereceğiz. İster biz gidelim ister çağıralım hiç fark etmez sen nasıl istersen? Çaktıysalar bile en azından toplanmış oluruz. Ferit babanla oynayıp duruyormuş. Hala yüreği tabi özler. Abin biliyordur ama söylemek istersen yine mezarlığa uğrayabiliriz o da nasıl istersen"

Derin bir nefes alıp daha sonra içtenlikle dışarı vererek kendimi sakinleştirmeye çalıştım. Camı hafifçe aralayarak içeriye hava akışını sağladım.