Sinem'den***
Sabah ikizlerimin beni tekmelemesiyle uyanmıştım anlaşılan onlar da uyanmıştı.Bana her tekma attıklarında anne olduğumu ve kendimi yalnız olmadığımı tekrardan hissettiriyorlardı bu çok tuhaf bir duyguydu tarif edemezdim.Annem de böyle hissetmiş miydi ki,sevmiş miydi ya da mu soruyu kendime hepsi sorar ama cevap alamazdım ve halende öyle belkide hiç alamayacaktım.
Yine gözlerim dolarken gözlerimi tavana diktim ve gözlerimi kırpıştım ağlamak istemiyordum bebeklerimi üzmek istemiyordum.
Aşağıdan sesler geliyordu merak etmiştim hemen üstüme kot elbisemi geçirdim ayağıma da sandaletleri mi geçirdim saçımı da tepemden topuz yapıp odamdan çıkmıştım
Yavaşça merdivenler den aşağıya iniyordum bir elimle de karnımı tutuyordum aşağıda babam,halam,Semra annem,üvey babam,can,hilal ve Çağatay vardı ne ara gelmişti bunlar artık nasıl uyuyorsam.
Herkes bana otuz iki diş gülerken bende tebessüm ediyordum halam yanıma gelip
-Kızım bak sofra hazır seni bekliyoruz hadi gel
dedi ve elimi tuttu herkesle beraber sofraya oturmuştuk.
Bana hamileliğim nasıl gittiğini ve nasıl olduğumu soruyorlardı ama benim sancım vardı fakat çaktırmıyordum herkes buradayken tüm sevdiklerim tadını kaçırmak istemiyordum hemen yemeğimi yiyip mutfağa gittim düzenli hamilelik kapımı içmem gerekti masadan zar zor kalktım babam bana dönerek
-Kızım sen iyi misin?
-E-evet baba ilacımı içicemde
dedim ve tutunarak mutfağa gittim sancım artıyordu hemen ilacımı içip geçme ümidiyle Allah'a dua ediyordum.
belimden kasığıma ağrılar giriyordu dayanılmazdı en sonunda bir sancı saplanmaya başlamıştı bugün kaçıncı ayım dı ki? olamaz sekiz inci ayım bitmek üzereydi.
Kendimi yere bırakmaya başladım ve sancıyla inledim
-Çağatay!
demiştim çok kötü sancım vardı duramıyordum yerde bacaklarımı aralamış ellerimle karnımı tutuyordum.Ama o kadar ses vardı ki duymuyorlardı beni en sonunda çığlık attım ve
-Çağatay kurtar!
demiştim herkes yanıma gelmiş beni yerde görmüş ağızları açık kalmıştı
-Çağatay doğrucam galiba çabuk hastaneye götür beni
demiştim ama Çağatay şoka girmişti en sonunda
-Çağatayy!
dediğimde kendine gelmişti beni kolumdan tutarak ayağa kaldırdı ve
-Sinem sen dur ben çantayı alıp geliyorum
-Çabuk Çağatay
demiştim bacaklarım kan içindeydi korkuyordum bebeklerimize bir şey olmasından korkuyordum o sırada Çağatay merdivenlerden koşarak indi ve beni hemen arabaya götürdü koltuğa zor oturmuştum
-Aaa Çağatay geliyooo
-Sinem söyle gelmesinler ya dursunlar daha az kaldı
-Sen salak mısın Çağatay
-Of ne biliyim ben ya dur aşkım sakin ol az kaldı derin derin nefes al
demişti nefes alıp verirken oda aynısını yapıyordu gülmemek için kendimi zor tutmuştum ama çok sancım vardı ve daha çok oluyordu sancım
-Aaaa geliyoo
-Aaaa gelmesin dur az kaldı geldik
demişti o sırada hastaneye gelmiştik Çağatay hemen arabadan beni indirmişti
