dün akşam'dan beri hiç bir şey yememiştim yemeyecektimde can sürekli beni teselli etmeye çalışıyordu ama olmazdı düzelemezdim onsuz ben bir hiçmişim şimdi o orda öylece kıpırdamadan yatarken ben burda hiç bir şey yokmuş gibi bir şeyler yiyemezdim.
özlemiştim onu nefesini,tenini,kokusunu ona ait herşeyi'ni özlemiştim daha dün akşam kollarında kokusunu ciğerlerime çekerken şimdi'de onu öylece hareketsiz görmek canımı yakıyordu onu bırakmamalıydım orda ama dinlemedi beni işte odun deyilmi,ukala deyilmi kafasının dikine gidiyor işte ama ben onu her haliyle seviyordum o benim tek erkeğimdi.
on saattir yoğun bakımdaydı biliyorum sağ salim çıkacaktı o odadan ama ne zaman ne zaman çıkacaktı onu öylece cansızmış gibi yatarken görmek canımı yakıyordu dayanamıyordum bu acıya kalbim acıyordu hissediyordum nefesim kesiliyordu o her defasında nefes aldığında.
-çağatayyy!!
-sinem sakin ol ağlama artık helak ettin kendini bak bana güven çağatay çok güçlü bir erkek kuzenim diye demiyorum adam gibi adam olduğu için diyorum
-can kalkmıyo işte on saattir kalmıyo neden bırakıcak mı beni yoksa böylemi bitecekti bizim hikayemiz
-sen hiç mutsuz sonla biten masal duydun mu?
-hayır
-o zaman umutsuz olma sinem sakin ol inan bana yoğun bakımdan çıkıcak ve ona bunu yapanı bulucam sinem sana söz veriyorum bulucam
dedi ve ona sarıldım güveniyordum cana çünkü çağatay'la aynı kanı taşıyordu nedense ona güvenmek istiyordum belkide öyle olması gerekti elimden sadece güvenmek geliyordu ve ben güveniyordum ama tutamıyordum kendimi bağırıyordum sanki tüm acımı bağırarak geçirecektim duyar diye bekliyordum cama yaslanmış öylece ona bakıyordum içerden hemşire koşarak çıktı
-doktor bey yetişin hasta fenalaştı
dediğinde dünyalar başıma yıkılmıştı hemşireyle beraber bende koşuyordum odaya girdim
-noldu neyi var benden bir şey gizlemiyosunuz demi!
-ya konuşsanıza!!!
dediğimde vücudumda bir uğuşma hissetmiştim galiba bayılmıştım gözlerim kararmaya başladığında hafızam kapanıyordu ama tek hatırladığım şey çağatay dı.
*********
Çağatay'dan
karanlık bir boşluktu burası belki ama çok uzaktan bir ışık parlıyordu yavaş yavaş ona yaklaşmaya çalışıyordum fakat ben yaklaştıkça benden kaçıyordu.
bir kız belirdi ışığın önünde çok güzeldi melek di belkide rüyamıydı bu yoksa öldüm'de cennetemi düşmüştüm
yavaş yavaş etrafım aydınlanıyordu meleğim geldiğinde o kara bulutlardan kurtarmıştı beni
aşk'dı bunun adı saf,masum,temiz kalpli ve melek gibi biriydi o yanıma yaklaşıyordu yanaklarından akan yaşlar durmuyordu özlüyordu beni o ağladıkça hıçkırıklara boğuldukça canım yanıyordu nedense seviyordum belkide ben bu kızı
-uyan sevgilim yanıma gel bırakma beni
konuşmak istiyordum ama konuşamıyordum güçsüzdüm ona karşı benim karanlık dünyamın beyaz kadınıydı bu belkide
uyanmaya çalıştıkça gücümü kaybediyordum ama uyanacaktım sevdiğim kız için,aşkım için bunu yapacaktım.
******
Sinem'den
-uyan sevgilim yanıma gel bırakma beni
diyordum ama konuşmuyordu öylece bakıyordu ama bana yaklaşıyordu güçlü kalıyordu gözlerinde görüyordum bunu o benim tek erkeğimdi sadece benim...
uyandığımda hıçkırıklara boğlmuştum bir odadaydım kolumda serum vardı bayılmıştım galiba kolumdan serumu söktüm ve koşarak çağatayın yanına gittim camın önüne geldiğimde yatıyordu hala yine başlamıştım ağlamaya durmıcaktı göz yaşlarım çağatay uyanana kadar durmasına gerekde yoktu zaten.
odadan doktor çıkmıştı ve halam,babam,can,hilal,serkan abi(çağatayın babası üvey),semra teyze koşarak doktorun yanına gittik ve ben hemen konuşmaya başladım
-nasıl iyimi hayati tehlikesi geçtimi noğlur geçti diyin
-sakin olun öncelikle hastamızın hayati durumu gayet iyi normal odaya alıcaz şimdi
-peki yanına girebilir miyim lütfen sadece beş dakika
-peki ama hastayı çok yormayın
dedi ve hemen hemşirenin yanına gittim gerekli hastane kıyafetli ne varsa giydirdi bana ve işte o an çağatayın odasının kapısına geldiğimde nefesimi tuttum ve kapıyı açtım içeriye girdiğimde öylece yatıyordu yanındaki sandalyeyi aldım ve yanına oturdum ve elini tuttum
-çağatay bak baş belan geldi özlemişsindir belki çünkü ben çok özledim benim saçlarımla oynamanı,beni sinir etmeni,öpmeni,gülmeni sana ait ne varsa anlıyomusun ama sen burdan bir kalk benle istediğin kadar uğraş inan tıkımı bile çıkarmıcam sevgilim he belki arabada başının etini yer sen radyoyu açtığında ben kapatır ve beni dinlemek zorunda kalabilirsin şikayet etmessin normalde biliyorum ben seninle uğraşmayı seviyorum çünkü seven insan sevdiğiyle uğraşır sevgilim.Ben annemi öldü olarak kabul ettim birde seni kaybedersem yaşayamam sen benim nefes alma sebebimsin sen varken gülüyorum,eyleniyorum,huzur buluyorum ama sen burda böyle kımındamadan durdukça canım acıyor anlıyormusun.Şimdi uyan sevgilim ben burda senin baş ucundaki kalp sesini dinlemek istemiyorum senin sesini duymak istiyorum bu iğrenç hastane kokusu beni kötü yaptı şimdi kalksan burdan tutsan götürsen beni dışarıya şikayet etmem çünkü sen varsın yanımda ben seni çok seviyorum sevgilim hemde çok.
dedim ve dudağına bir buse kondurdum gözümdeki yaşımdan bir tanesi gözüne gelmişti ve yavaş yavaş gözlerini kırpmıştı
-çağatay uyandın uyandın sen
-seni bırakıcağımı mı sandın baş belası
-hayır bırakmıcanı biliyordum sevgilim
dedim ve odaya doktor geldi gerekli kontorolleri yaptı
-evett hastamız iyi galiba
dedi gülerek
-çok güçlüsünüz çağatay bey
-sevgim'den güç aldım yoksa uyanamazdım
dedi ve bir yandan ağlıyor bir yandan gülüyordum doktor çıkmıştı odada sadece ikimiz kalmıştık yanına oturup saçımı okşuyordu
-seni gördüm beni bırakma diyodun ve ben seninle konuşmak istiyordum ama olmuyordu çok korktum bir an seni kaybetmekten
-bende aynısını gördüm konuşmuyordun bana gelmeye çalışıyodun ve şimdide uyandın
-biz birbirimizin kaderiyiz sevgilim seni çok seviyorum bunu sakın unutma ve bir daha asla ağlama
-ben de seni seni çok seviyorum sevgilim hemde çok
********************************
arkadaşlar vote gelmezse hikayeyi silicem başka bir hikaye yazıcam ama eyer vote gelirse devam edicem kendinize iyi bakın :*
