Sinem'den***
Kapının çalmasıyla o güzel uykumdan uyanmıştım Çağatay kapıyı açar diye beklemiştim ama yanıma baktığımda çoktan işe gitmişti Semra teyzede yoktu of yine ben.Hemen geceliğimin üstünü giydim koşarak merdivenlerden indim ve kapıyı açtım karşımda yan komşum Can vardı uykulu gözlerimi ovuştururken karşımdaki can kıs kıs gülüyordu
-Ne oldu yine bir şey mi lazım?
-Yok ben sadece komşumla tanışmak istedim yani sen istersen tabi?
-E tabi bu içeri
dedim ve can'ı içeri geçirdim Allah'tan Çağatay yoktu olsa kesin katliam çıkardı.Can'a
-Bir şeyler içer misin can?
-Aslında seninle bir caffe'ye gitsek olmaz mı? Hem dertleşiriz hı ne dersin?
-Aslında ihtiyacım var..olur bekle biraz hazırlanıp geliyorum
-Tamam
demişti gülerek hemen yukarı çıkıp üstüme t-shirt altımada dar pantolonumu ve ayağıma vanslarımı geçirdim saçlarımıda salaş bir şekilde topladım ve aşağıya indim.Can benim tek olan fotoğraflarıma bakıyordu taa ki
-Can?
-E-Efendim sinem çıkıyomuyuz
-Sen ne yapıyordun orada?
-Hiç öyle evi geziyordum
-Peki gidelim hadi
-Tamam
dedi ve hemen evden çıktık can'ın arabasına binmiştik Çağatay'ın arabası kadar olmasa da yine güzel ve şık bir aramaya sahipti ama tabi Çağatay'ın arabasına benzemiyordu.
Az sonra bir caffe'nin önünde durmuştuk,arabadan inip caffeye doğru ilerledik burası ağaçlarla kaplıydı daha önce hiç görmemiştim ama baya güzeldi sakin tam insanın ruhunun dinlenmesi gereken bir yerdi.Hemen bir masaya oturduk.Can garsona iki kahve getirmesini söylemişti.
-Eee anlat bakalım sinem neyin var en son görüştüğümüzde iyi değildin
-Ya can biliyorsun ki Çağatay'la evliyim ve iki tane ikiz bebeğim var Allah bağışlasın her neyse işte ben yine hamile kalmıştım o senle buluştuktan sonra ya of işte bebeğimi düşürdüm can saçmaladım biliyorum ama insanın daha doğrusu bir annenin bebeğini kaybetmek o kadar kötü ki ölüm gibi nefes alma der gibi şimdi hem benim için hemde yeniden bir bebek sahibi olmamız için deniyoruz ama ben artık umudumu yitirdim olmuyo deniyoruz ama olmuyo can..
-Şştt tamam gel buraya
demişti ve kollarına sarmıştı beni huzurluydum şuan ama neden bilmiyorum ilk defa başka bir erkeğin kollarında huzur bulmuştum tabi kide Çağatay'a hiç bir şey benzeyemezdi ama işte ne biliyim tuhaf bir duyguydı.Yavaşça geri çekildim ve göz yaşlarımı sildim cana dönerek
-Sen anlat birazda neden istanbuldasın ?
-Benim bir sevgilim vardı daha doğrusu nişanlım ne olduysa oldu benden ayrıldı halbü ki hiç bir şey yapmamıştım düğün telaşımız vardı tek derdimiz oydu ama gitti elveda etmeden,arkasına bakmadan gitti bir açıklama dahi yapmadan gitti.Bende tabi kayseri de daha fazla durmak istemedim ailem bana suçluymuş muamelesi yaptı işte sen bıraktın kızı gibi falan bende dayanamadım tıpkı nişanlımın bana yaptığı gibi arkama bakmadan veda dahi etmeden bıraktım buralara geldim işte belki başka şehirde başka bir aşk'ı bulurum diye geldim.
-Sen kayserili misin?
-Evet
-Küçükken hep gitmek istemiştim yani mantısı için sizin oranın meşur mantısı var ya onun için ama babam beni hiç götürmedi bir şey oldu hep,yarım kaldı işte.
