forlorn owned childrens | hyunho √

25 | madalyonun diğer yüzü

O günden sonra iki gün geçmişti. Hyunjin hastahaneye gitmemiş, telefonla işlerini halletmişti. Doktor olup bir de hastahanenin sahibi olunca işler çok daha fazla oluyordu. Hyunjin kaç gündür evde olmasından dolayı artık bu ruh halini sonlandırmaya kararlıydı. O günden beri Minho'yu ne görmüş ne de telefonla iletişim kurmuştu.

Hyunjin hala zamana ihtiyacı olduğunu biliyordu. Bunu kendisi istemişti. Ki aklında sadece Minho yoktu. Kardeşinin yeni gelen doktor olması hala atlatabildiği bir şey değildi. Zaman kimseye acımıyordu. Kardeşini tanıyamamıştı.

Bugün diğer günlere göre daha sessizdi. Hastahaneye geldiğinde bünyesinin alışık olduğu koku etrafını sarmıştı. Artık bu kokuyu bile seviyordu. Ya da alışmıştı.

Bugün hastahaneye bilerek gelmişti. Yıldönümünde kardeşinin yanında olmak istiyordu. Hyunjin o günü kabus gibi hatırlıyordu. Peki ya kardeşi? O ne düşünüyordu?

Tıbbi sekretere Doktor Bob'un odasına gelmesini istediğini söylemişti ve kapının çalmasına bakılırsa gelen o olmalıydı. Hyunjin yüzüne samimi bir gülümseme takarak içeriye girmesini seslendi.

Jeongin önceki günlere göre daha solgun bir yüze sahipti. Bunu ilk görüşte anlamıştı. Sebebini tahmin etmek için dahi olmasına gerek yoktu.

"Otursana." Jeongin başını sallayarak oturdu. "Beni çağırmışsınız?"

"Herkesin kendine bir asistan seçmesini istedim. Senin de benim asistanım olmanı istiyorum."

Hyunjin kendine güvenen gülümsemesini gönderdiğin de Jeongin şaşırarak kaşlarını kaldırdı. Dediği şeyden çok kendisine gülümsemesine şaşırmış gibiydi.

"Benim iyi bir doktor olmadığımı düşündüğünüzü sanıyordum?"

"Sana aksini kanıtlamak için şans veriyorum işte."

Jeongin sorgulayıcı bakışlar atsa da kendine güvenen bir şekilde gülümsedi.

"Ya da asistanın yaparak daha fazla yoracaksın?"

Hyunjin açıkça bozuldu. Kardeşinin kendisine olan bu güvensizliği onu üzüyordu. Yine de gülümsemesini gizlemedi.

"Kötü başladık, evet ama uzun yıllar beraber çalışacağız. Hastahane yeterince kasvetli... Bir de çalışanlarla mı aram bozuk olsun?"

"Uzun yıllar çalışacağımızı nereden çıkardınız?"

Jeongin geri adım atmıyordu.

"İçime öyle doğuyor, Doktor Bob. Bununla bir sorununuz mu var?"

Hyunjin sabırla cevap verdiğinde Jeongin uğraşmamak adına başını salladı.

"Başka bir şey yoksa?"

Hyunjin onun gideceğini anlayınca yaptığı planı uygulamaya devam etti. Bugünü beraber geçirmelilerdi.

"Aslına bakarsanız... bir değil, birçok şey var."

Jeongin tek kaşını kaldırarak ellerini önlüğünün cebine koydu.

"Yemek arasından sonra sizinle Doktor Kim'in ameliyatını izleyeceğiz. İzlerken bana sorular sorup bilgi haznenizi genişletebilirsiniz. Daha sonra ise tabii eğer müsaitseniz yarın ki ameliyat için çalışmamızı istiyorum. Zor bir ameliyat, o yüzden de önceden iyice hazırlanmak gerekli. Size de tecrübe olması açısından beraber bu ameliyata gireceğiz."

Jeongin ardı ardına duyduğu cümleler ile beyninden vurulmuşa dönerken nasıl reddedeceğini düşünüyordu.

"Aslında bugün pek müsait değilim-"