ÇIKMAZIMDAKİ BOZKURT

4.Bölüm

Karan Bozkurt

O kadar sinirliydim ki şuan tüm Mardin'i yakıp kül etsem azdı bile kardeşim Mert yüzünden ben İstanbul ve Mardin'i titreten Karan Bozkurt ne hale düşmüştüm elbet o kıza da bunun bedelini ödetecektim birde utanmadan hocanın ,

"Mihir olarak istediğin varmı ".

Diye sorduğu soruya sanki masummuş gibi istemediğini söylemez mi aklı sıra beni kandıracaktı ona bakan masum sanırdı ama ben buna aldanmayacaktım imam nikahın dan sonra odadan çıkar çıkmaz anamın yanına gidip kızın odam da hazır olmasını ,yarın nasıl olsa resmi nikahın kıyılacağını ,ha bugün ha yarın bu işin olacağını zaten imam nikahının kıyıldığını artık kadınlık görevini yerine getirmesini söyledim.

Anam ilk önce itiraz etmek istedi benim kararlı olduğumu görünce yapacak bir şeyin olmayacağını bildiği için gidip kızı yatak odama götürmek için konuşmaya gitti bu daha bir başlangıçtı o kıza daha neler yapacaktım aklı sıra o küçük aklıyla beni tuzağa düşürdüğünü sanıyordu.

O ve ablası Mert'i kullanıp bana kendisini yamamıştı bunun bedelini çok güzel bir şekilde ödeyecekti madem benim koynuma girmeye bu kadar meraklıydı bu isteği olacaktı hemde en ağır şekilde asla ona acımayacaktım bakalım bu saatten sonra ne yapacaktı.

Karan Bozkurt'u tuzağa düşürmek o kadar kolay değildi babam yanıma gelip ,

"Oğlum yapma etme kızın bir suçu yok kardeşin yüzünden onu cezalandırma iyi düşün sonra dan pişman olma ."

"Ne diyorsun baba bu işin geri dönüşü yok madem Allah katında karım bakalım kız mı madem böyle bana kendini yamadı görelim bakalım marifetini boşu boşuna nikahıma almayayım değil mi nede olsa bir şerefimiz var değil mi baba."

"O nasıl söz öyle oğlum tabiki de kız tertemiz bugüne kadar kimseyle adı çıkmadı nasıl öyle düşünürsün. "

"Bırakta baba bunun kararını ben vereyim  bakalım dediğin kadar masum mu önce koynuma alayım birde ben göreyim ne kadar masum herşey bu akşam belli olacak istersen artık karışma baba."

Sinirli bir şekilde odamın önüne gelip kapıyı açmıştım yatağımın üstünde oturmuş bir vaziyette gördüğümde çok sinirlendim .

"Kalk lan hemen sana kim dedi oturmanı ."

Diye kükrediğim de titreyerek ayağa kalktı ağlayarak.

"Özür dilerim lütfen istemeden oldu."

Diyince adeta kan beynime sıçradı var gücümle kolunu tutup,

"Kes lan sesini sana kim konuşman gerektiğini söyledi hem suçlusun hemde utanmadan cevap veriyorsun ."

"Ben birşey yapmadım herşey Mert abi ile ablamın suçu lütfen beni bırak sana yalvarırım. "

"Beni salak mı zannettin aklın sıra beni kandıracaksın Mert'i suçlamayı kes ablanla birlikte birlik olup hem beni hemde Mert'i kafesleyeceğinizi mi  sandınız ama ne yazıkki birşeyi hesaplayamadınız ben Mert'e benzemem madem bu kadar çok koynuma girmeye meraklısın görelim bakalım marifetlerini tabi daha önce başkasının koynuna girmediysen ."

"Ne diyorsun sen be bana herşeyi diyebilirsin ama namusumu diline dolayamazsın haddini bil."

Elini kaldırıp bana tokat atmaya çalıştığın da elini hemen tuttum birde utanmadan bana haddini bil diyordu bu kız kendini ne sanıyordu böyle bu haltı yemeden önce düşünecekti bir hışımla onu yakaladığım gibi yatağa fırlattım.

"E yeter be senin teraneni mi çekeceğim madem kendin den bu kadar eminsin kadınlık görevini yerini getir artık."

"Lütfen yapma bana bu kötülüğü inan ben suçsuzum en az senin kadar masumum benim hiçbirşey den haberim yoktu."