Άγρυπνες νύχτες στη Μαδρίτη

23.

Το πρόσωπο του Σεμπάστιαν έλαμπε καθώς κοιτούσε τους νέους του φίλους καθισμένους τριγύρω του, να περιμένουν με λαχτάρα να ακούσουν την ιστορία του. Αν μη τι άλλο, το μαγαζί που τόσο αγάπησε γιατί είχε ρίξει μέσα του όλη του την ψυχή, πήγαινε σε κάποιους που θα έδιναν όλη την αγάπη τους εκεί. Μόλις είχαν υπογράψει τα νέα χαρτιά που είχαν φέρει οι δικηγόροι τους και γιόρταζαν το γεγονός πως σύντομα το καφέ θα ζωντάνευε ξανά.

«Πριν πω οτιδήποτε, θέλω να μου συστηθείτε, αλλά όχι με τον παραδοσιακό τρόπο», τους προκάλεσε με ένα πονηρό χαμόγελο που έβγαλε από πάνω του όλη την ταλαιπωρία που ένιωθε. «Εγώ, ας πούμε, είμαι ο Γερμανός που παράτησε όλα τα όνειρά του και έφτιαξε μεγαλύτερα στη Μαδρίτη!»

«Α, μου αρέσει αυτό το παιχνίδι!» πετάχτηκε ο Σάλβα. «Θα αρχίσω πρώτος. Είμαι ο Σάλβα και μόλις ανακάλυψα ποιος είμαι. Και για όποιον αναρωτιέται, είμαι γκέι και πολύ τρομοκρατημένος!»

Ο αδερφός του έσφιξε τον ώμο του Σάλβα κι εκείνος χαμογέλασε γνωρίζοντας πολύ καλά πως του έλεγε, με τον τρόπο του, πως δεν έπρεπε να φοβάται τίποτα.

«Είμαι η Αλίθια», ακούστηκε η τρεμάμενη φωνή της μικρής τους αδερφής. «Μου έχω δώσει το παρατσούκλι Χουλκ, γιατί είμαι μονίμως θυμωμένη, συνήθως με τους λάθος ανθρώπους», αναστέναξε και στράφηκε προς τα αδέρφια της, λυπημένη. Εκείνοι την αγκάλιασαν σφιχτά κι ο Κάρλος άφησε ένα φιλί στα μαλλιά της.

«Είμαι ο Φερνάντο, γκέι, και σκοπός της ζωής μου είναι να κάνω τους ανθρώπους χαρούμενους, με όποια βοήθεια μπορώ να τους προσφέρω, γιατί μόνο έτσι νιώθω κι εγώ χαρά. Σάλβα, μπορώ να σε βοηθήσω αν θες, να μη φοβάσαι...»

Ο Σάλβα τον κοίταξε λες και είχε ανακαλύψει το νόημα της ζωής και έγνεψε καταφατικά. «Θα το εκτιμήσω πολύ», συμφώνησε και ο Φερνάντο αμέσως χαμογέλασε διάπλατα.

«Βλέπω πως δεν είπες ψέματα, Φερνάντο, όντως λάμπεις όταν βοηθάς τους άλλους», σχολίασε καλοσυνάτα ο Σεμπάστιαν. «Εσύ, Κάρλος;» στράφηκε προς το μέρος του.

«Α, εγώ τώρα περνάω την εφηβεία μου», γέλασε εκείνος και τράβηξε λίγο πιο κοντά του τη Ναταλία. «Βοήθησα τη μητέρα μου να μεγαλώσουμε τα αδέρφια μου, όταν μας παράτησε ο πατέρας μας, και τώρα που είναι όλοι τους εκεί που πρέπει, μπορώ να ακολουθήσω τα όνειρά μου, να ζήσω και να ερωτευτώ».

Φίλησε τα μαλλιά της και η Ναταλία έκλεισε για λίγο τα μάτια της. Όταν τα άνοιξε, όλοι περίμεναν την ίδια να συστηθεί.