Άγρυπνες νύχτες στη Μαδρίτη

8.

Το χαμόγελο της Ναταλίας δεν έλεγε να σβήσει όσο ο Κάρλος αναμετριόταν με τα μάτια, με τον γάτο που είχε καθίσει πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού. Κανείς από τους δύο δεν έλεγε να τραβήξει το βλέμμα του λες και ήθελαν να επιβληθούν ο ένας πάνω στον άλλον. Γέλασε γιατί ο Κάρλος μπορεί να ήταν άνθρωπος, αλλά του άξιζε το παρατσούκλι γάτος, γιατί έτσι αντιδρούσε – κτητικά και ζηλιάρικα. Έριξε μια κονσέρβα μέσα στο μπολ και επέστρεψε στο σαλόνι για να ταΐσει τον ασπρόμαυρο σίφουνα που της είχε κλέψει την καρδιά.

«Έλα μικρέ μου, θα πεινάς φαντάζομαι».

«Ε, όχι και μικρός, πιο χοντρό γάτο δεν έχω ξαναδεί!» σχολίασε ο Κάρλος.

«Σταμάτα να λες τέτοια πράγματα, τον κάνεις να νιώθει άσχημα!» τον μάλωσε αλλά ο Κάρλος σήκωσε τα μάτια ψηλά, αγανακτισμένος.

«Ναι, δεν βλέπεις, του έχει κοπεί η όρεξη», σχολίασε κοιτώντας τον γάτο που καταβρόχθιζε το φαγητό του. «Πάντως, είναι αγόρι, και είναι στειρωμένος».

«Λες να έχει σπίτι και να τον ψάχνουν;» ρώτησε ανήσυχη η Ναταλία.

Για τον Κάρλος δεν ήταν δύσκολο να μαντέψει πως ανησυχούσε πως δεν θα έβλεπε ξανά τον γάτο. Υπό άλλες συνθήκες ίσως να έβρισκε και λίγο παράλογη την εμμονή της με το ζωντανό αλλά η Ναταλία φοβόταν τη μοναξιά κι ας μην το παραδεχόταν. Ήθελε τον γάτο για παρέα, το έβλεπε στον τρόπο που τον κοιτούσε σαν να φοβόταν ταυτόχρονα να τον αγαπήσει, αλλά και να τον αποχωριστεί.

«Γιατί δεν τον κρατάς;» της πρότεινε. «Συνεργάζομαι με μια ομάδα εθελοντών που φροντίζουμε τις γάτες στο Ρετίρο, κι έχουμε έναν κτηνίατρο που του πάμε τα γατιά για εμβόλια. Μπορούμε να πάμε τον γάτο εκεί, να τον κοιτάξει, να του κάνει αποπαρασίτωση και κάνα εμβόλιο...»

«Γι' αυτό ήσουν στο πετ-σοπ τις προάλες;» τον διέκοψε με ένα βλέμμα θαυμασμού. «Γι' αυτό ξέρεις τόσα πολλά για τις γάτες;»

Έγειρε πίσω στον καναπέ κι άφησε την ανάσα του να βγει αργά. «Δύο ερωτήσεις. Άρα θα κάνω κι εγώ δύο, αν σου τις απαντήσω», την προειδοποίησε κι εκείνη γρύλισε ηττημένη.

«Εντάξει, εντάξει...»

«Ωραία, ναι, γι' αυτό ήμουν εκεί. Αγόραζα τροφή με τα χρήματα που δωρίζουν οι γατόφιλοι της πόλης. Και ναι, γι' αυτό ξέρω αρκετά πράγματα για τις γάτες, όπως ξέρω πως ο τύπος από εδώ, δεν είναι από σπίτι. Χρειάζεται καλό μπάνιο και κοίτα...» Της έκανε νόημα να πλησιάσει και της έδειξε μια μικρή πληγή στο αυτί του, που έμοιαζε αρκετά φρέσκια. «Αν ήταν σε σπίτι δεν νομίζω να έμπλεκε σε καυγάδες - όχι πως το αποκλείω, αλλά είναι πιο σπάνιο, εκτός κι αν είναι μεγάλος αλήτης. Από κάποια γατοαποικία το έχει σκάσει», συνέχισε με απόλυτη σιγουριά.