Άγρυπνες νύχτες στη Μαδρίτη

11.

Τα χέρια της είχαν αρχίσει να ιδρώνουν όσο ο καθηγητής της διάβαζε τις πρώτες σημειώσεις της. Ήταν ώρα που δεν είχε σηκώσει κεφάλι. Δεν της είχε ρίξει ματιά κι είχε αρχίσει να ανησυχεί γιατί, αν και νέος, ο άντρας αυτός είχε έναν αέρα παλαιομοδίτικο – με ό,τι συνεπαγόταν με αυτό. Το χέρι του, που και που, κατέληγε στο παπιγιόν του λες και ήθελε να βεβαιωθεί πως βρισκόταν στη θέση του ενώ είχε αυτή την απαίσια συνήθεια να καθαρίζει δυνατά το λαιμό του προκαλώντας της μεγαλύτερο εκνευρισμό.

Μία ώρα πέρασε στο γραφείο του έτσι, ώσπου αποφάσισε να την κοιτάξει, με ένα ύφος που δυσκολευόταν να εξηγήσει.

«Γιατί διάλεξες να κάνεις μεταπτυχιακό εδώ;»

Η ερώτησή του την τρόμαξε λιγάκι αρχικά, αλλά σκέφτηκε πως έπρεπε απλά να πει την αλήθεια. «Γιατί μου κάνει εντύπωση πόσο μαζεμένο είναι το κέντρο, πόσο ομοιόμορφο και πως υπάρχει σεβασμός για το παρελθόν. Και γιατί πάντα μου άρεσε η Ισπανία και κυρίως η Μαδρίτη».

«Φαίνεται», σχολίασε εκείνος, αλλά ο τρόπος που την κοίταξε δε φανέρωνε τίποτα, ειδικά αν αυτό που διάβασε του άρεσε ή όχι. «Μόνη σου έκανες την έρευνα στα κτίρια που αναφέρεις εδώ;»

Άφησε την ανάσα της να βγει αργά γιατί το ένιωθε πως ερχόταν πάλι η αμφισβήτηση. «Ολομόναχη, εκτός αν θεωρείται βοήθεια το ότι ο γάτος μου πατάει που και που τα πλήκτρα του πληκτρολογίου μου, όταν θέλει να μου τραβήξει την προσοχή».

Το αστείο της δεν τον διασκέδασε αλλά εκείνη γέλασε απαλά γιατί θυμήθηκε τον επικό καυγά που έκανε με τον γάτο την τελευταία φορά που άνοιξε τον φορητό υπολογιστή της.

«Ωραία, συνέχισε έτσι και βλέπουμε», είπε αδιάφορα ο καθηγητής και της έδωσε πίσω τις σημειώσεις της. «Θα τα ξαναπούμε σε έναν μήνα».

Σηκώθηκε με μιας από τη θέση της και έφυγε σχεδόν τρέχοντας από το γραφείο του, κυρίως γιατί είχε την ανάγκη να του βάλει τις φωνές που φερόταν τόσο... κομπλεξικά! Δεν ήταν ο πρώτος καθηγητής που αντιδρούσε έτσι, αλλά είχε κουραστεί πολύ από τέτοιες συμπεριφορές και προτιμούσε να μην είχε να τις αντιμετωπίσει.

Η μέρα ήταν όμορφη και απρόσμενα ζεστή για Δεκέμβρη μήνα. Ο ήλιος έλαμπε και αρκετοί τολμηροί κυκλοφορούσαν με το παλτό στο χέρι. Παρότι βιαζόταν να φύγει από το γραφείο του καθηγητή της, δεν βιαζόταν να επιστρέψει σπίτι, γι' αυτό και αποφάσισε να κάνει μια μεγάλη βόλτα. Έτσι είχε μάθει την πόλη, άλλωστε, με το να τριγυρνάει άσκοπα, με τι διαφορά πως τον περισσότερο καιρό το έκανε τη νύχτα. Η Μαδρίτη ήταν το ίδιο όμορφη και τη μέρα, όμως, παρότι το βράδυ γινόταν πιο γοητευτική εξαιτίας του φωτισμού που έκανε τους περιπάτους άκρως ενδιαφέροντες γιατί έμοιαζε λες και ταξίδευες πίσω στο χρόνο. Το θεαματικότερο στοιχείο της πόλης, πάντως, ήταν το γεγονός πως σε κάθε στενό που περνούσες έβρισκες και κάτι εντυπωσιακό να δεις είτε ήταν κάποιο παλιό κτίριο ή κάποιο μαγαζί ή εκκλησία. Όλο το κέντρο ήταν γεμάτο ιστορία που την ένιωθες στο πετσί σου και τη μύριζες στον αέρα.