Άκουσε ένα δυνατό θόρυβο από το σαλόνι που την τράβηξε έξω από τον ύπνο της. Αρχικά, ξαφνιάστηκε που είχε κοιμηθεί μετά από τόσες μέρες, και μετά, τρόμαξε γιατί μέσα στο βαθύ της ύπνο είχε ξεχάσει πως δεν ήταν μόνη της στο σπίτι. Σηκώθηκε από το κρεβάτι γρήγορα και έτρεξε στο σαλόνι όπου είδε τον Κάρλος με το χέρι στην πόρτα, να προσπαθεί να ξεκλειδώσει μέσα στο σκοτάδι. Άναψε το φως κι εκείνος την κοίταξε σαν τον κλέφτη που πιάστηκε στα πράσα. Ήταν χλωμός και φανερά εξουθενωμένος, ενώ ακόμα δεν ήταν σε θέση να βγει εκεί έξω μόνος του.
«Θα έφευγες πάλι χωρίς να πεις κουβέντα;» τον μάλωσε. Πήγε στην μπαλκονόπορτα και άνοιξε τα ξύλινα στόρια για να μπει φως στο σπίτι. Ο γάτος τεντώθηκε και βρήκε ένα σημείο που το χτυπούσε ο ήλιος για να ζεσταθεί. Η Ναταλία τον παρακολουθούσε αφηρημένα να γλείφει την πατούσα του, μέχρι που θυμήθηκε πως είχε να αντιμετωπίσει τον Κάρλος. «Κάθισε κάτω», διέταξε.
«Δεν θέλω να σου είμαι βάρος».
«Σου είπα εγώ ότι μου είσαι βάρος;» του έβαλε τις φωνές, μα σταμάτησε απότομα γιατί την έπιασε μια τρομερή ημικρανία. Εκείνος την πλησίασε αλλά δεν τον άφησε να την ακουμπήσει και της φάνηκε πως είδε το ύφος του να αλλάζει σαν να πληγώθηκε από τη συμπεριφορά του. «Συγγνώμη, αλλά όταν με πιάνουν τα νεύρα μου δεν αντέχω ούτε τα ρούχα που φοράω», απολογήθηκε.
«Δεν θα με πείραζε να σε δω γυμνή», χαμογέλασε εκείνος και η Ναταλία γρύλισε.
«Ξέχασέ το, τέλος το σεξ για εμάς τους δύο», δήλωσε νευριασμένη. «Πάω να φτιάξω καφέ».
Την ακολούθησε ως την κουζίνα αμίλητος και έβγαλε το παλτό του γιατί δεν μπορούσε να της ξεφύγει. Ακούμπησε στην κάσα και την παρατήρησε για όση ώρα έφτιαχνε τον καφέ τους. Δεν ήταν καλά, μπορούσε να το δει καθαρά πως βασανιζόταν αλλά πλέον δεν είχε και κουράγιο να προσπαθήσει να καταλάβει τι ήταν αυτό που την έτρωγε.
«Τι έχεις; Σε πείραξε αυτή η αηδία που έφαγες χθες;» την πείραξε όταν είδε το χέρι της πάνω στην κοιλιά της.
«Χαχα...» γέλασε ειρωνικά. «Την περίοδό μου έχω».
«Α, γι' αυτό έχεις νεύρα... περισσότερο από το κανονικό, δηλαδή».
Ήθελε να του απαντήσει αλλά αντ' αυτού την πήραν τα γέλια και τον είδε να χαλαρώνει αμέσως. «Πάρε». Του έδωσε μία κούπα με καφέ αλλά εκείνος την κοίταξε απορημένος.
«Τι είναι αυτό;»
«Καφές, ο καλύτερος για να ξεμεθύσεις», τον διαβεβαίωσε. «Θες να μιλήσεις για το λόγο που μέθυσες;»
أنت تقرأ
Άγρυπνες νύχτες στη Μαδρίτη
عاطفيةΗ Ναταλία βρίσκεται ένα μήνα στη Μαδρίτη, εκεί που νιώθει πως ανήκει, αλλά έχει ένα μεγάλο πρόβλημα... δεν μπορεί να κοιμηθεί τα βράδια. Κάτι την κρατάει ξύπνια και την αναγκάζει να περνάει το χρόνο της σε ένα καφέ που έχει κάνει στέκι της, τις "Άγρ...
