Annemin ölmediğini, üstüne üstlük abilerimin ve ablamın olduğunu 20 yaşında öğreniyordum!! Şaka gibi!
*. : ｡✿ * ﾟ * .: ｡ ✿ * ﾟ * . : ｡ ✿ *
(Düzenli olarak bölüm paylaşılır.)
(Ekleme: düzenli olarak değil canım yazmak istediğinde bölüm paylaşılır.)...
Yazım yanlışlarım ya da hikâye akışında hatalar varsa çekinmeden söyleyin lütfen!!
Ve lütfen satır arası yorumlar yapın:3
İyi okumalar... :))
.......?.......?........?........?...
.........?......?......?....
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1. Bölüm-
Havadaki son turumu atarak yere başarılı bir iniş yaptığımda etraftan bir alkış tufanı koptu. Başarmıştım.
Yaklaşık bir haftadır 'triple axel' hareketi üzerinde çalışıyordum. Yarım tur fazla döndüğüm için inişi yapmak çok zor oluyordu. Sürekli düşüyordum, ama sonunda başarmıştım.
Koç yanıma doğru kayarken takım arkadaşlarımda onu takip ediyordu.
"Bravo! Mükemmeldin!!" dedi bir yandan alkışlarken.
"Teşekkür ederim koç, senin sayende oldu. Beni her zaman motive eden sendin." bu dediğime gülümsedi ve elini önemli değil dercesine salladı.
Takım arkadaşlarımdan biri olan Cemre, "Keşke daha önce gelseydin İstanbul'a. Yarışmalar başlamadan önce yani. Senin sayende kazanabilirdik." titrek çıkan sesiyle ona sert bakışlarımı gönderdim.
"Saçmalama kendinize haksızlık ediyorsunuz! Hem çeyrek finallere gelmeyi başarmıştınız. Hayatta kaybedemezsen hiçbirşeyi öğrenemezsin!" diye azarladım.
İki ay önce gelmiştik buraya. Erzurum'da yaşıyorduk ama babam aniden buraya taşınma kararı almıştı. Ben geldiğimde onlar yarışmadan çoktan çekilmişti. Sakatlık durumu olduğu için çekilmek zorunda kalmışlardı. Yedek çift ise koreografiye uyum sağlayamamıştı.
Kafasını olumlu anlamda sallayarak bana hak verdi.
Yorulduğum için bugün erken çıkacaktım. Ne de olsa amacıma ulaşıp figürü yapmayı başarmıştım.
Herkesle vedalaştıktan sonra arabama bindim ve çantamı yan koltuğa bıraktım. Emniyet kemerimi takmaya gerek duymadan arabayı çalıştırdım.
Arabamı buraya geldiğimde almıştım. İki sene önce reşit olunca almıştım. Babam araba almama ne kadar karşı çıksada 20 yaşında olduğum için kendi kararlarımı kendim verebilirdim. Ayrıca kendi paramla almıştım. O adama muhtaç olacak halim yoktu.
