SIRLAR ARDINDA

16

                             

O gün hem Asya için hem de Güney için çok yorucu bir gün olmuştu.

Asya evin anahtarını sessizce çevirdi ve sakin adımlarla eve girdi. Annesi uyuyordu. Hızlıca odasına ilerledi ve üstünü  değiştirdi.

Derin bir nefes aldı ve içinden

"Güney doğruyu mu söylüyor ? Yankı böyle bir şey yapmış mıydı gerçekten? Neden beni yanına çağırmıştı ki? " Dedi.

Aklında bir sürü soru vardı, henüz yanıtlarını bulamadığı. Bir yandan Güney'e güveniyor ama bir yandan Yankı'ya da güveniyordu.

En iyisinin olayların biraz daha durulmasını beklemek ve Yankı'nın hal hareketlerini incelemek diye düşündü Asya.

Bilinmedik numaradan gelen mesajı Ala'ya da atmıştı. Ona bahsetmeli miydi?

Asya ile Ala henüz yeni tanışmış olsalar da birbirlerine içlerini dökmüşler ve yakın arkadaş olmuşlardı. Tüm bu olanları bir sır gibi saklamak ona çok zor geliyordu fakat elinden gelen buydu.

"Daha fazla kafamı yormak istemiyorum bugün yeterince şey yaşadım. "

Asya bunları derken bir yandan camdan dışarıya  bakıyordu. Güneş'in doğumu gözlerini kamaştırmıştı.

" Nerdeyse gün doğdu doğacak, uyku muyku kalmadı. " Diye kendi kendisine konuştu Asya, bu sırada odasına annesi girdi.

"Kızım gelmişsin, yeni mi geldin? "

Asya kapıya doğru döndü.

"Yok yok geleli oldu, uyumaya çalıştım ama olmadı."

Annesine daha yeni geldiğini söylerse bunca saat hastane de ne yaptığını sorup başının etini yiyebilirdi.

"Sen neden uyandın? "

"Bu saatlerde istemsizce kalkıyorum sende biliyorsun, neyse biraz daha uyumaya çalış sonra kahvaltı yaparız. " Dedi Asya'nın annesi ve odadan çıktı.

Asya, yatağına geçti ama tabi ki uyuma gibi bir niyeti yoktu. Bu yaşananlardan sonra kim de uyku kalırdı.

Telefonuna girdi ve mesajlaşmalara bakarken gözüne Yankı ile olan konuşmaları çarptı. Kalbi ilk zaman ki gibi aynı şekilde atıyordu. İçinden " Lütfen bunu yapmış olma, lütfen " Dedi.

Asya Yankı'ya gerçekten güveniyordu ama Güney'in anlattıkları onun kafasını allak bullak etmişti.

Kafasını dağıtmak istedi ve dizisini açtı . Uyuyakalmıştı,her ne kadar uykusunun olmadığını söylese de gece boyu kafa yormuş ve stres altında kalmıştı.

Aradan birkaç saat sonra Asya'nın annesi Asya'yı kahvaltı için çağırdı.

Asya zar zor gözlerini açtı . Kısık bir sesle
" Off saat çok mu geçti ki ya " Dedi ve telefonunun saatine baktı. Sonra hatırladı ki, bugün hafta sonuydu. Büyük bir sevinç çığlığıyla geri yattı fakat çok geçmeden telefonunun zil sesiyle uyandı.

Arayan Ala'ydı
"Asya günaydın, iyi misin? O pislik bir daha yazmadı değil mi? "

" Sakin ol, bir daha yazmadı. Hem engelledim onu istesede yazamaz. Ee sen gelecek misin bugün bana? "

"Aa evet öyle bir planımız vardı değil mi ? . Bugün gelirim, zaten anneannemlerle kahvaltı yaptıktan hemen sonra evden çıkıcaz . Çok sürmez yani . "

"Yuppii! Bu çok iyi bir haber. Seni bekliyor olucam. Bana haber göndermeyi unutma . " Dedi Asya .

En azından kafasını dağıtabilecekti.
Hala aklından çıkmamıştı olanlar. Okulda neler olacak , bunların hepsini düşünüyordu.

Ama bugün Ala gelecekti, bugün eğlenme günüydü.

Aradan yaklaşık 1 saat sonra zil çaldı. Asya heyecanlı bir şekilde kapıya doğru koştu.

Evet Ala gelmişti.
"Yaaa Asya'm çok özledim seni. " Dedi Ala.

Haftasonları birlikte dertleşerek ve sohbet ederek geçti.

Asya ile Ala  kararlaşıp restoranttan ayrılmışlardı ,artık çalışmayacaklardı.

İkiside durumlarını toparlayabilmişlerdi ve okulda gerçekleşen olaylar her ikisinide etkilemişti. Restoranta vakit ayıracaklarını da sanmıyorlardı bu yüzden en doğru kararın işi bırakmaları olduğunu düşündüler.
                         
                               🌟

Haftasonu geçmişti , Asya sabah alarm sesiyle uyandı. Hızlıca üstünü giyindi , bir iki şey atıştırdıktan sonra evden çıktı.

Evin yolundan geçerken aklına Yankı ile tam burada geçen konuşmaları geldi.

Yalan yoktu Yankı'ya karşı boş değildi ve ona gerçekten güveniyordu.

Okula doğru yürürken ,arkadan vuran güneş ışığının önünde Yankı'yı gördü.

Saçları sarımtırak olmuş, yüzü parlıyordu.
Asya bir süre Yankı'ya bakakaldı. Aklına Güney'in anlattıkları geldi fakat nazik bir gülümseme ile ona selam verdi.

Yankı Asya'yı görünce adımlarını hızlandırdı. Onu görünce göz bebeklerinin içi büyüyor , kalp atışı hızlanıyordu.

"Günaydın Asya" Dedi Yankı. Acaba bunu derken samimi miydi yoksa herşey bir yalandan mı ibaretti? Diye düşündü Asya.

"Günaydın Yankı, nasılsın? " Dedi. Bir yandan nasıl olduğunu merak ediyor, konuşmak istiyordu.

"İyiyim, sen nasılsın? Haftasonun nasıl geçti? "

Asya duraksadı, neden direk haftasonunun nasıl geçtiğini sormuştu ki?

" Gü...güzel geçti, evet evet, Ala'yla birlikteydim. " Dedi Asya, biraz tedirgin olmuştu.

"Oo çok iyi, bende buluşmak istedim seninle.."

Asya Yankı 'ya döndü ve gözlerini ona kenetledi. Yankı bilerek mi böyle davranıyordu?

" ..ama düşündüm ki okulda gerçekleşen bu olaylar seni oldukça yormuş olsa gerekti. Belki bu hafta buluşabiliriz istersen. "

Asya derin bir nefes aldı. Gözlerini yavaşça yola doğru çevirdi. 

" Bilmiyorum bu hafta müsait olabilir miyim, ayrıca havalar da soğumaya başladı. Pek dışarı çıkasım yok. "

Asya Yankı ile arasına mesafe koymak istemişti istemsizce. Olanlardan sonra kimseyle görüşmek dahi istemiyordu.

Yankı'nın yüzü düşmüştü ama gülümser bir şekilde
" Olsun sen ne zaman istersen, ben o zaman müsaitim . Bir mesajına bakar. " Dedi.

"Duyduklarımla gördüklerim hiç uyuşmuyor ,neden acaba? " Dedi Asya. İçinden değil dışından söylemişti bu cümleyi maalesef.

Yankı anlamamış bir şekilde
"Efendim? " Dedi.

Asya Yankı'ya döndü ve şaşırarak
"Ben sesli mi söyledim ya onu?" Dedi.

Yankı kahkaha atarak kafasını salladı. Asya da ona eşlik etti.

" Seninle ilgili değildi emin ol,kafam çok dağılmaya başladı son olaylardan sonra.  Herşeye demiş olabilirim onu . Sen boşver. "  Dedi ve gülmeye devam ettiler.

İkiside arada  birbirlerine bakıyorlar ama gözlerini kaçırıyorlardı.

Hafiften vuran gün ışığı ikisininde gözlerini kamaştırıyordu .

Çok geçmeden  okula vardılar  fakat ikiside gördüklerinin karşısında donakalmışlardı.

Okulun önünü bir sürü polis arabası sarmıştı.