SIRLAR ARDINDA

35

Güney omzuna dokunan bir parmak ile irkildi. Hızla arkasına döndü. Gördüğü kişiyi tanımıyordu. Omzuna dokunan kişi uzun boylu, siyah mini elbise giyinmiş, beyaz tenli ve dalgalı kızıl saçları olan bir kadındı.

Güney geri adım attı.
"Siz kimsiniz?"

Kadın gülümsedi.
" Ben Burcu, sen de Güney olmalısın."

Güney adımlarını ileri doğru attı ve elini uzattı.
" Nereden tanışıyoruz?"

Burcu Güney'in elini sıkarak "Babanızın yardımcısıyım, asistan gibi düşünebilirsiniz." dedi.

Güney şaşkın bir yüz ifadesiyle kaşlarını kaldırdı.
" Babamın bir mesleği mi varmış? İlk kez sizden öğreniyorum."

Burcu kıkırdadı.
" Evet aslında buraya geliş amacım da buydu. Babanız sizi görmek istiyor."

Güney yüzünü ciddileştirerek
" Peki beni nasıl buldunuz?" diye sordu.

Burcu istifini hiç bozmadan konuşmaya devam etti.
"Sizi tatlı buldum."

Güney Burcu'ya boş boş bakmaya devam etti. Burcu ise gülümsemeye devam etti.
" Şaka yaptım babası kılıklı. Snapchat konumunu açık bırakmışsın. Oradan bulduk."
Ardından kendisi de anlattığına inanmamış bir şekilde kahkaha tufanı patlattı.

Güney bu cümleden sonra gülmeye başlamıştı. Daha gizemli bir yol bekliyordu, gerçi pek de inanmamıştı ama sorgulamadı. Elini telefonunu almak üzere cebine götürdü. Bu sırada Burcu kendi cebinden Güney'in telefonunu çıkartarak ona uzattı. Güney anlamsız bakışlarla Burcu'yu süzdü.

" Kaşla göz arasında telefonumu nasıl çaldın?"

Burcu kızıl saçlarını havalı bir şekilde arkaya attı. Sonrasında Güney'in yanağından bir makas aldı.
" Meslek sırrı şekerim."

Güney, Burcu'nun elinden telefonunu aldı ve adımlarını geriye doğru attı.
Burcu kollarını çiçek yaparak, bilmiş bir tavırla " Merak etme tatlım, aramızda en az 10 yaş vardır." dedi.

Güney sessiz kalarak Burcu'ya göz devirdi ve konuyu değiştirerek
" Nasıl yani asistan değil misin?" diye sordu.

Burcu derin bir nefes aldı.
" Evet asistanım ama ne asistanı olduğumu bilmek için benimle gelmen gerek çünkü buraya oğlunu çok özlemiş bir baba tarafından gönderildim."

Güney sinirle nefes verdi.
" Onca yıl sonra mı bu denli merak etti beni?"

"Senin haklı olduğunu kabul ediyor Güney'ciğim. Bak sana bir şey diyeyim. Bazı insanlar geç olgunlaşır ya da yaptıklarının farkına yeni yeni varmaya başlar. Baban da onlardan biri. Gene de bir şansı hak etmiyor mu?" diyerek masum bir bakış attı Burcu.

Güney, Burcu'ya cevap vermeyerek kendi sorularını sormaya devam etti.
" İzmir'e taşınmış, öyle mi?"

Burcu kollarını ayrırarak Güney'in sırtını sıvazladı.
" Bence babana bir şans vermelisin. Burada yeni bir hayat kurdu ve şimdi yanında seni istiyor. Kabul mü?"

Güney yere çökerek konuşmaya devam etti.
" Sadece bir kaç günlüğüne geleceğim. Beni gördükten sonra yanından ayrılacağım."

Burcu gülümseyerek
"Hadi gidelim o zaman!" dedi neşeli bir ses tonuyla.

Güney duraksadı.
" Son bir soru, neden kendisi gelmedi, yerine seni gönderdi?"

Burcu Güney'in kolundan tutarak onu kaldırdı.
"Bugün çok yoğundu, onun yerine ben geldim. Ayrıca baban " Beni bir anda görmek istemez." diye düşündü. Tamam mı?"