Gurur. /bxb/ (Nefret'in yan kitabı.)

8: Talip

Kaya

Burnumu çektim yavaşça.

Ağlamıyordum, soğan doğruyordum yanlış anlaşılmasın. O kadar da ağlak değildim...

Geldiğim ev normaldi gayet. En azından kalacak yerim vardı. Dün akşam alışverişe gidip ihtiyacım olan her şeyi almıştım. Şimdi ise mutfakta yemek yapıyordum, bir yandan da bilgeyle görüntülü konuşuyordum.

"Kadın güzel miydi?"

Bilgenin sorusuyla durdum ve kadının görüntüsünü aklıma getirdim.

"Evet, çok güzeldi."

"Sen daha güzelsindir." Diye destek verdi hemen Bilge. Gülmeden edemedim.

"Kadın manken gibi Bilge." Diye söylendim ve doğradığım sebzeleri tencereye attım. Sağlıklı beslenmem lazımdı, zaten bedenimin ağzına sıçmıştım uzun zaman boyunca.

"Senin neyin eksikmiş?" Diye karşılık verdi. "Aman zaten Taylanla sevgiliyse kesin bi sorunu vardır."

Kahkaha attım. Bak bu doğruydu işte.

"İyi ararım ben seni arada."

"kanka bak bir şey olursa ara beni hemen."

"Tamam kamyon falan çarparsa 112 yerine ilk seni ararım merak etme." Dedim alayla.

Dil çıkardı ve telefonu kapattı. Arkasından gülüp haşladığım sebzeler için sos hazırlamaya geçtim.

Bir yandan da ne yapmam gerektiğini düşünüyordum. Taylanı görmek ve ne halde olduğunu bilmek sinirlerimi tepeme çıkarmıştı. Cidden umrunda mıydım? Yoksa sadece vicdanını rahatlatmak için mi beni sorgulayıp durmuştu? Niye oynuyordu benimle? Aklım soruyla doluydu. Hepsinin de cevabını alacaktım tabi ki buraya boşuna gelmemiştim.

Yaklaşık bir saat sonra yemek yiyip dağıttığım yerleri topladım ve üzerimi giyinip evden çıktım. Hava bugün biraz daha güzeldi.

Taylanın olduğu sokağa girdim ve direkt olarak apartmana ilerledim. Etrafa bakındım bir süre. Gözlerim direkt olarak çiçekli balkona takıldı, kimse yoktu. Umarım kimse de çıkmaz balkona diye düşünerek yanda duran teyzelere doğru yürüdüm. Kaldırımda oturmuş önlerinde oynayan çocukları izleyerek çekirdek çitliyorlardı.

"Merhaba, bir şey sorabilir miyim acaba?"

"Tabi oğlum sor." Dedi samimi bir sesle ortadaki teyze. Diğerleri de direkt olarak beni süzmeye başladı.

"Şuradaki evde oturan kişi hakkında bir şey biliyor musunuz?" Lafı gevelemeden direkt sordum.

Beni süzen teyzelerden biri konuştu. "Taylan oğlum o benim altımda oturuyor, evladım niye sordun?"

Samim bir şekilde gülümsedim. Teyzeler beni polis falan sanmasın diye. "Bir arkadaşım merak etmiş de benden sormamı istedi. Kendisiyle de karşılaşmadım." Diye uydurdum.

"Talibi mi var oğlanın?" Diye dedikoduya geçti hemen teyzelerden biri. Kaşlarımı çattım ama hemen ifademi değiştirdim.

"Evet teyze var talibi." Ben varım.

"Kim bu kız kimin nesi?" Diye lafa daldı diğer teyze.

"Bi arkadaşım ya.. o değil de Taylan denen genç adamın sevgilisi falan yok muymuş?" Diye sordum hızla.

Teyzelerden biri tam konuşacağı sırada hemen arkamdan bir ses geldi.

"Teyze ayıp olmuyor mu toplanıp dedikodumu çeviriyorsunuz?"

Alaylı gelen sesle hızla arkamı döndüm ve siyah alay dolu gözlerle karşılaştım. Kaşlarım hızla çatılırken teyzeler güldü.

"Oğlum öyle deme talibin varmış bak!" Çekirdek sesleri arasında konuşmuştu.

Nefesim hızlanırken Taylan gülmemek için kendini tutuyor gibi suratıma baktı.

"Kimmiş talibim?"

"ebenin amı.." diye mırıldandım sadece onun duyabileceği bir sesle. Sırıttı.

"Bu çocuğun arkadaşıymış valla.."

Taylan teyzelere bakıp bana döndü tekrar ve sahte bir şekilde konuştu. "Öyle mi? Kimmiş bakalım o kişi konuşalım mı seninle, adın ne kardeşim senin?"

Kaşlarımı çatmaya devam ederken yandaki teyzelerin bizi dinlediğini hatırlayıp cevap verdim hemen.

"Kaya."

"Kaya.." dedi aynı sesle. "Gel hadi konuşalım seninle." Kolumu kavradı.

"Konuşun tabi oğlum! Gelin getir bize evladım artık kaç yaşına gelmişsin.." dedi teyzelerden biri hevesle.

Teyze bi git ya ne gelini.

"Dimi teyzecim bence de.."

Taylan kolumu sıkıca kavrayı beni apartmana doğru çekerken ağzımı açıp bir şey söyleyemedim çünkü teyzeler direkt bana bakıyordu. Şimdi yanlış bir şey yaparsam buraya her geldiğimde sorun çıkardı. Sinirlensem de belli etmeden ona ayak uydurarak peşinden geldim. Apartmana girip kapının önüne geldiğimizde kolumu bıraktı ve  hızla anahtarla kapıyı açtı.

"Taylan girmiyorum ben seninle o eve gide-" sözümü tamamlamama izin vermeden kapıyı açıp beni içeri soktu ve arkamdan kapıyı kapattı.

"Teyzelere beni sorarken gayet normaldin şimdi karşındayım bana sorsana." Dedi sertçe.

Kaşlarımı çatıp suratına baktım. "Hayır!"

"Neden? Ayrıca bağırma.."

Sesimi yükselteceğim sırada uzanıp ağzımı kapattı eliyle. Kaşlarımı çatarak baktım ona. Dudaklarında bir sırıtış oluştu.

"Sakin konuş.." elini yavaşça çekti, çekerken parmak uçları dudaklarıma değdi. Bedenimin titrediğini hissettim.

"Sakinim ben.." diye mırıldandım.

"Aynen." Dedi alayla.

Sustum. Aklımda soracak tonlarca sorum varken susmayı seçtim. Çünkü ağzımı açtığım zaman bu ortamı bozarım diye düşündüm. O an öylece durup onunla aynı havayı solumak iyi geldi bana. Kabul etmekten nefret etsem de yanımda olduğu her saniye bana çok iyi geliyordu ama ne zaman konuşsak her şeyi batırıyorduk. Bir nefes aldım ve sırtımı duvara yaslayıp öylece gözlerine baktım.

Hiçbir şey söylemeden beni izledi. Söyleyecek bir şeyi mi yoktu yoksa aynı şeyleri mi düşünüyordu emin değildim ama konuşmasını istemedim.

Bir süre sonra yaklaştı. Geri çekilmek istedim ama yapamadım.

Tek kolunu belime atıp beni kendine çekti ve dudaklarıma baktı. Öpmedi, dokunmadı. Nefesini dudaklarıma verdi öylece.

Gözlerimi kapattım anın getirdiği huzurla. Sonra ise düşünmek istemediğim her şey tekrar aklıma geldi. Onu ittirecek gücü kendimde bulamadığım için yavaşça elimi belime sardığı kolunun üzerine koydum.

"Taylan.."

"Gitmen lazım yoksa sinirleneceksin." Diye mırıldandı.

Gözlerine baktım önce anlamadan sonra ise kaşlarım çatıldı.

"Selin gelecek." Dedi hemen.

Belime sardığı elini çekmeye çalıştım ama izin vermeden hemen önce uzanıp boynuma bir öpücük bıraktı. Yutkundum.

Çekildi ve geçmem için kapıyı açtı.

Ona sert bir şekilde baktım ilk başta. Sonra ise bakışlarım siyah pantolonunun önündeki şişliğe takıldı. Şaşırdım. Hala çok mu etkiliyordum onu? Titrek bir nefes alıp kendime selinin geleceğini hatırlatıp hızla bedenimi çektim ve evden çıktım.

Aptaldım, sormam gereken her şeyi onu görünce unutmuştum resmen.

Ya bunun başka bir yolu olacaktı ya da böyle olmaya devam edecekti.

Sonra aklıma Selin geldi..

Acaba onunla mı konuşsaydım?

—