Gurur. /bxb/ (Nefret'in yan kitabı.)

49: Kim Bilir?

Taylan

Odadan çıktığımda annemi mutfak masasında oturup sigara içerken bulmam uzun sürmedi.

Yavaş adımlarla yanına gelip sandalyeye karşısına oturdum. O konuşmadan ağzımı açmayacaktım.

Çünkü ben anneme kendimi açıklamaya çalışmıştım o ise masadan kalkıp gitmiş sonra da kafasına göre Kayaya bir şeyler söylemişti. Ben annemi tanıyordum ama kayayı üzmüştü ve bu beni de üzerdi. Bu yüzden o benden açıklamamı isteyene kadar onunla konuşmamak için çabalamıştım. Onu da anlamaya çalışıyordum bir yandan. Ama ne hissederse hissetsin ben Kayayı sevmemek için çok uğraşmıştım hiçbirinde de başarılı olamamıştım, bizim kaderimiz birbiriyle yazılmıştı sanki.

Sırtımı yaslayıp kollarımı göğsümde birleştirdim ve annemin sigara içmesini izledim bir süre.

En sonunda dayanamayıp konuştu.

"Neden?"

"Ne?"

"Neden o çocuk?"

Durdum. Gözlerim masadaki su bardağında gezinirken bunun cevabını bende bilmiyordum.

"Bilmiyorum."

"Oğlum bu.. bu çok fazla ben kabul edemem bunu." Dedi burnunu çekerek. Ağladığını fark edince hızla başımı kaldırıp suratına baktım. Kaşlarım çatıldı.

"Anne, anlamıyorsun. Önemli olan benim kabullenmiş olmam."

"Yani annen olarak benim hiç mi söz hakkım yok hayatında?" Sigarasını söndürdü. "Sen uyuşturucu pisliğine beni dinlemediğin için düştün! Beni dinleseydin başına bunlar gelmezdi, kardeşinin vebalini üzerinde taşımazdın! Şimdi de kalkmış yine çok yanlış bir yola giriyorsun, ne diyeceğim ben millete!?"

Dediği şeylerle bi an ne yapacağımı bilemedim. Çünkü bunu hiç beklemiyordum.

İçimde iğrenç bir his oluşurken aylinle ilgili böyle düşünüyor olması.. kalbimi kırmıştı.

Ayağa kalktım hızla ve sinirli bir şekilde ona baktım.

"Gerçekten dediğin her şeyle nasıl daha canımı yakabilirsin hiç bilmiyorum anne ama eğer millet sana bi daha sorarsa aynı kızım gibi uyuşturucudan öldü dersin."

Hızla arkamı dönüp mutfaktan çıktım.

O kadar sinirliydim ki! Nasıl ya? Nasıl? Benim annem böyle bi insan değildi. Değildi.

Bir yandan da üzüntü vardı içimde, sözleri beni hiç yakmadığı kadar yakmıştı. Ben oturup saatlerce konuşup anlaşacağımızı düşünürken o bana resmen nefret kusmuştu.. tamam kayaya da bir değişiğini yapmıştı ama ben onun oğluydum. Üstelik beni zaten vicdan azabından mahveden bir konu hakkında nasıl böyle konuşabilirdi? Aylin.. Aylin konusunda ne hissettiğimi en iyi bilen kişi annemdi. Ve yine de bu konu üzerinden bana nutuk çekmeye kalkmıştı.

Dişlerimi sıktım resmen canım yanarken.

Hızla odaya girdim kapıyı sertçe açarak ve valizime doğru ilerlerken konuştum.

"Kaya, uyan."

Kaya mırıltılar çıkarırken aldığımız kıyafetleri koyduğumuz valizi toparladım içine tıkarak.

"Kaya! Uyan."

"Off.." Kaya yavaşça doğrularak bir iki saniye ne olduğunu anlama çalıştı. Birkaç kıyafet ve ceket alıp onun kucağına koydum.

"Acele et!" Sinirime engel olamadığım için sesim istemsizce sert çıkıyordu.

Gözlerini kırpıştırdı. "Taylan.. ne oluyor?"