Gurur. /bxb/ (Nefret'in yan kitabı.)

46: İhtiyaç

Kaya

En sonunda beraber aşağı indiğimizde Tuncay abi ve Lina salonda oturmuş konuşuyorlardı. Saat daha sabahın dokuzu olduğu için bir an afalladım. Sonra insanların gidecek işleri olduğu aklıma geldi..

Taylan yanlarına ilerledi bende peşine takıldım direkt.

"Günaydın."

"Günaydın, iyi uyudunuz mu?" Diye sordu gülümseyerek Tuncay abi.

Kesinlikle Taylanın tam tersiydi. Taylan daha sert biriyken o etrafına resmen ışık saçıyordu.

"Evet.. annem nerde?" Diye cevap verdi Taylan koltuğa otururken hemen onun yanına yerleştim.

"Odasında, normalde sabahın sekizinde dikilir ayağa ama sanırım odasından çıkmayı düşünmüyor bugün." Diye cevap verdi kahve bardağını ağzına götürürken Tuncay abi. Üzerinde takım elbisesi vardı, avukat olduğunu biliyordum işe gidecekti sanırım.

"Çocuk gibi davranıyor." Dedi Taylan kendi kendine söylenir gibi. "Eninde sonunda tekrar konuşacak benimle."

Bir iç çekti Tuncay abi. "Öyle zaten ama.. kadın yaşlandı artık biraz daha tolerans göstermemiz gerek bazı şeylere."

Kaşlarını çattı Taylan. "Ne diyorsun abi? Yanlış yaptığımı falan mı ima ediyorsun?"

Bunların sebebi ben olduğum için arkama yaslanıp gergince ellerimle oynadım.

Ne derlerse haklılardı. Sonuçta annesiyle arasında sorun olmasının nedeni benden kaynaklıydı. Üzgündüm çünkü böyle olsun istememiştim, ama Taylan çok kararlıydı ve bir kez olsun pişmanlık göstermemişti. Beni herkese sevgilisi olarak tanıtmayı kafasına koymuştu. Ama neden? Ben geleceğimizi düşününce bana şu ana odaklan demişti, kendisi mi düşünüyordu şu anda geleceğimizi?

"Hayır tabi ki öyle bir şey ima etmiyorum kardeşim. Ama annemi de fazlaca üzmeye gerek yok. Eminim kendisi gelip konuşacaktır seninle."

Taylan cevap vermedi birkaç saniye. Sonra ise başını hafifçe salladı ve bakışları bana döndü. Gözlerimiz direkt olarak birbirini bulurken üzgün bir şekilde baktığıma emindim. Kaşları çatıldı, ama bir şey söylemedi. Ya da abisinin yanında söylemek istemedi.

"Hadi kahvaltı yapalım." Lina ayağa kalkarken Tuncay abi de kalktı. O sırada gözlerim masaya çevrildi, çoktan hazırlanmıştı.

"Tuncay'la beraber çıkacağız gelirken istediğiniz bir şey var mı?"

Linanın sesiyle ayağa kalkarken gülümsedim. Taylan ise hayır anlamında bir şeyler söyleyerek masada yanıma yerleşti.

"Anneme bir tabak götürelim." Tuncay abi boş bir tabağa kahvaltılıkları doldururken Linaya döndüm.

"Ne iş yapıyorsun?" Diye sormadan edemedim, merak etmiştim buraya geldiğimden beri.

Bana gülümserken kendi tabağına yiyeceği şeyleri doldurdu. "Hemşireyim."

"Ne kadar güzel." Diye mırıldandım. "Bende hep doktor olmak isterdim.. kan tutuyor ama." Dedim gülerek.

Linaya işle ilgili bir sohbete daldığımızda Tuncay ve Taylan da kendi aralarında konuşuyorlardı.

Dakikalar sonra Tuncay abi elinde annesine götürmek için ayırdığı tabakla ayağa kalkarken merdivenlerden inen Ayten teyzeyle hepimizin bakışları oraya döndü.

"Anne nereye?" Kaşları çatıldı Tuncay abinin.

Ayten teyze ek çantasını ve montunu almış kapıya yürürken cevap verdi.