Chapter 05 🤎🐻

716 82 68
                                    

...............𝙻𝙾𝚅𝙴 𝙱𝙴𝚈𝙾𝙽𝙳 𝚃𝙷𝙴 𝙷𝙴𝙰𝚁𝚃 🫀♥️...........

💗"The heart, a resilient poet, narrating the story of our emotions through the rhythmic beats of life."💗

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖


එයා හරියට හොදට පෙරපු එක්ස්ප්‍රෙසෝ එකක් වගේ....ඒ පාට අයට මං හරි ආසයි....දේදුන්නෙවත් නෑනේ ඒ පාට.....මට මේ මොකද වෙලා තියෙන්නේ කිසි දවසක නොලැබෙන දෙයක් ගැන නෙමේද මං මේ හිතන්නේ.... ඒත් මං එයාට ආදරෙයි....එයාගේ පාටට වහ වැටිලා ඉන්නේ....

"වරු......."
"වරු......"

"බල්ලෝ නැගිටපන් අන්න කොපා අයියා තොට කතා කරනවා...."
මට හොද සිහියට ආවාට පස්සෙයි මතක් වුනේ මගේ කාඩ් එක වරු කියලා...

"ඔව් අයියේ කියන්න..."

"මල්ලි මේ උඹ ගිහින් චිමිනි අයියගෙන් අහගෙන වරෙන් අවිශිබමේ ප්රොජෙක්ට් එකේ කාලසටහන හම්බුනාද කියලා...හම්බුනානම් මං ඉල්ලගෙන එන්න කිව්වා කියලා කියපන්..."

(අවිශිබම - අන්තර් විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍ය බල මණ්ඩලය)

"අයියේ මේ.... මං මූවත් එක්කගෙන යන්නද.."

"ඇයි උඹට තනිකන්දෝසේද?.."

"හරි හරි එක්කන් පලයන්කෝ..."

චිමිනි කියන්නේ අර කෝපි පාට අයියගේ යාලුවා....උන්ගේ නමක්වත් හරියට දන්නේ නෑ.....කෝපි පාට අයියා තමා බලන් ගියාම අපේ මහා ශිෂ්‍ය සංගමේ සභාපති....එයාට කැම්පස් එකේ ඔක්කොමලා වගේ බයයි....බයයි කියන්නේ ගරු කරනවා... වැඩිය කතාබහ නෑ...ලොකුකමෙන් ඉන්නේ....

"තාම අපිට ඒක හම්බුනේ නෑ කියන්න...ම් මොකද්ද දෙන්නගේ නම..."

"මම වරු...."

"මම ඕමි..."

"කාඩ් එක නෙමේ බං ඇහුවේ උප්පැන්නේ තියෙන නම මොකද්ද..."
මෙච්චර වෙලා කටවහගෙන හිටිය එයා කතා කරා....එයාට තියෙන්නේ ගැඹුරු කටහඩක්...බයත් හිතෙනවා...

"ශයේල් තීර්ථ සෙනවිරත්න..."

"මං සෙතිනු සුවහස් රාජපක්ශ.."

"ම් ම් දැන් යන්න පුලුවන් ..."
අපි දෙන්නා ආය බෙන්ච් එකට ආවා....

"ඌ නම් කාටවත් බය නැති එකෙක් වගේ බං අභියෝ..."

"හ්ම් මටත් ඒක හිතුනා...බලපන්කෝ ඇස් දිහා කෙලින් බලාගෙන කතාකරේ...."

🖤Love beyond the Heart  (ᴛᴋ / ʏꞮᴢʜᴀɴ )හදවතින් ඔබ්බට ආදරය🤎🐻Where stories live. Discover now