Son Durak +18

0.3-Kolye

Uzun bir bölümle buradayım. Hepinizi yorumlara bekliyorumm.

"Emanete sahip çıkın. Canınız bile size emanetken, emanetinize sahip çıkın."

Arabayı bana verilen adresin önünde durdurdum. Arabadan indim, siyah elbisemin kayan ip askısını düzelttim. Bina örgüt binasına da eve de benziyordu, burayı ne için kullanıyorlardı? Kapıyı çaldım. Sarı saçlı bir adam kapıyı açtı. "Leyal Karan."

"Hoşgeldin." Bugünlerde saçma bir şekilde sıcak davranan çok fazlaydı. Başımı salladım. "Toplantı odasına geç şöyle." Başımı eğip tok sesi boş koridorda yankılanan siyah topuklu ayakkabılarıma baktım. Başımı kaldırdım, yüzüme doğru düşen saçlarımın gitmesi için başımı iki yana salladım.

Arkamdan gelen adam önüme geçti, kapıyı açtı. Bakışlarım içeride sandalyelerde oturan 3 kişinin üzerinde gezindi, masanın başında oturan adamda takılı kaldı. "Baran Soykan." dediğimde güldü, sigara dumanını havaya bıraktı ve bitmiş sigarasını söndürürken yanıtladı. "Leyal Karan."

"Abi bu kim?" masadaki kumral kız sinirli sesiyle araya girdiğinde Baran Soykan bakışlarını yüzümden ayırdı. "Evet, sizi tanıştırayım. Ekibimizin yeni üyesi, Leyal Karan." Masada oturan diğer adam konuştu. "Karan? İş adamı Altay Karan'ın kızı, neden süikastçilik yapıyor ki?" Baran Soykan yanıtlamak için ağzını açmıştı ki ben yanıtladım. "Süikastçilik değil, seri katillik." Sarı saçlı kız irkilirken masaya oturdum.

Elbette kimseye seri katil olduğumu söylemeyi tercih etmiyordum fakat bu adamlar zaten karanlık dünyalarına benim de dahil olduğumu, hatta onlardan önce bulaştığımı biliyorlardı.

Üçü beni süzerken ayakta olan sandalyelerden birine oturdu. "Tanıt kendini." dedi Baran Soykan. Omuz silktim. "Önce siz." Herkes sessizliğini korurken beni buraya getiren adam konuştu. "Dora Kural." baş selamı verdim.

"Atlas Koda." Başımı salladım ve sarı saçlı kıza döndüm. O ise öldürmek isteyen bakışlarını benden ayırmıyordu. Aynı şekilde karşılık verdiğimde bakışlarını kaçırdı. "Lara Soykan." Başımı salladım. "Leyal Karan." diye cevapladım. "Evet, sizin de zaten bildiğiniz üzere Altay Karan'ın kızıyım, ki hakkımda daha fazlasını bildiğinize eminim." Atlas Koda başını salladı. "Bir de senden duyalım."

"Seri katilim. Şu ana kadar sadece Kan Örgütü'yle anlaştım, onu da ters düşünce öldürdüm. Benim adımla olmasa da kayıtlara geçmiş 682 cinayet var ki, tekrar ediyorum, kayıtlara geçmiş." Lara Soykan biraz daha olduğu yere pustu. Niye bu kadar korktuğunu anlayamasam da devam ettim. "Geçmişim ile ilgili sadece annemin öldüğü bilgisine ulaşabilirsiniz. Daha fazlasına müsaade etmiyorum." Duruşumu dikleştirirken bakışlarımı dördünün üzerinde gezdirdim. "Başka soru?"

"Seri katilsin." dedi Baran. "Öldürdüğün insanları, neden öldürdün?" Zayıfça güldüm. "Ben insan demezdim. Tacizci, masum insanları öldüren, hırsız." Lara olaya atladı. "Senin katillerden ne farkın kaldı?"

"Ben masum insan öldürmem, insanlara istenmeyen şekilde dokunmam veya hırsızlık yapmam. Devletin bulamadığı adamları bulurum ve hesabımı kendim sorarım." Bakışlarım onu korkutuyor olmalıydı ki boğazını temizledi ve bakışlarını kaçırdı.

Birinin saçlarıma dokunduğunu hissettiğimde saçlarımdaki eli tutup döndürerek ayağa kalktım. Dora Kural. Acıyla bağırırken kolunu bırakmamı söylüyordu. "Manyak mısın Dora?" dedi Atlas. Dora bir yandan kolunu ovuştururken onu yanıtladı. "Saçları boya mı değil mi merak etmiştim." Sonra bana döndü. "Boya mı?" Kaşlarım mümkünmüş gibi daha fazla çatılırken başımı iki yana salladım. "Oha! Abi!" Harfleri uzatarak konuşuyordu.