Son Durak +18

2.0-Gerçekler

Yıldız Usmanova~Seni Severdim

Cem Adrian~Zincir

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

İyi okumalarr.

"Gerçekler her zaman can yakmaz ,belki de gerçekler benim, senin, aşkımızın ilacı olur."

(Yazar anlatımı.)

Dora Baran'ın girmesini kabul etmeyerek Leyal'in kaldığı odaya girdi. "İyi misin?" diye sordu Leyal'e, alacağı cevabı bile bile. Leyal başını salladı, kolundaki serumla baktı. "Ne zaman çıkabilirim?" Dora kaşlarını çattı. "Daha iyileşmedin, bir dur. Biraz tatil yap." Başını iki yana salladı. "Kim vurdu seni Leyal?"

"Aylin." dedi duygusuz bir sesle Leyal. "Aylin. Boşver ya, sen beni çıkar." Dora bir süre bakakaldı. "Aylin mi?" diye sordu şaşkınlıkla. "K-kardeşin mi yani?"

"Aslında tam olarak ikizim ama sen umursama, beni çıkar."

"Çıkarmayacağım." dedi Dora inatla. "Kaçarım." dedi Leyal. Ciddi olduğunu ikisi de biliyordu. "Tamam, denerim." dedi Dora. Ardından odadan çıktı.

Odaya girmek isteyen Baran'ı durdurdu. "Leyal'i kırdığın yeter Baran." dedi. "Sen ona sevilmeyi haketmediğini söyledin, sevme onu, rahat bırak. Leyal senin sevgine muhtaç değil." Doğruydu, Leyal sevgisiz büyümüştü, sevgiye muhtaç değildi.

"Dora-"

"Atlas kes sesini!" dedi Dora anında. Doktorla konuşmak için hareket ettiği sırada Atlas'ın akaycı sesini duydu. "Aşık mı oldun lan Leyal Karan'a? Kardeşinin aşkına aşık olmak ne zamandır va-" Arkasını döndü ve keskin mavi bakışlarını Atlas'a dikti. Atlas ilk defa Dora'dan ürkmüştü. "Saçmalamayı kes Atlas! Siz sevmiyor olabilirsiniz ama Leyal benim kardeşim gibi." Atlas durdu. Dora'nın kardeşi geldi aklına. Dora'nın kardeşi, Atlas'ın sevgilisi. Tutsaktı, kimin elinde bilmiyorlardı ama tutsaktı.

Dora doktorla konuşmaya giderken onlar koltuklara oturdular.

(Leyal'in anlatımı.)

Hastaneden çıkmamın üzerinden birkaç saat geçmişti. Hastane ortamlarından nefret eden biri olarak kurtulduğuma şükrediyordum.

"Vera nerede?" diye sordum Dora'ya eve gidince. Duraksadı. "Örgütte." Kaşlarımı çatarken kapının girişine sakladığım silahımı aldım. "Yürü gidelim."

"Leyal o gün olanları hatırlıyorsun değil mi?" Başımı salladım. Evet, Vera Aylin'i durdurmamıştı, izin vermişti. Çok net hatırlıyordum, hatta o kadar netti ki sürekli kafamın içinde dolaşıyordu. "Yürü şimdi." dedim başka bir şey yapmasına izin vermeden. Yeniden arabaya bindik, örgüt binasına ilerledik.

"Vera Akan nerede?" diye sordum karşıma çıkan ilk adama. "Mahzende Leyal Hanım-"

"Mahzende mi?" diye sordum anında. Başını sakladığı da hemen mahzene doğru ilerledim. Kapıyı açtığımda Vera'nın kahve gözlerini gördüm. "İyi misin?" diye sordum anında. Dudağı patlamıştı, elleri kelepçeliydi. "Leyal." dedi titreyen bir sesle. Ellerindeki kelepçeyi açtım. "Dokunma." dedim sarılmaya yeltendiğinde. Geri çekildim, elimi göğsümdeki yaraya bastırarak ayağa kalktım. "Vera Akan'ın yaralarını sarın, ardından evlerden birine götürün, güvenliğini sağlayın." diye işleri karşımdaki adama sıraladım. Başını salladı, Aylin'e baktım. "Onun da yaralarını sarın, normal bir odaya alın, sadece odadan çıkması yasak. İstiyorsa Vera Akan'ın evinde kalabilir." Son cümleyi Aylin'e söylemiştim.

"Ne yapmaya çalışıyorsun?" dediğinde ona doğru döndüm. Elimi yaramdan çektiğimde bakışları üzerimdeki cropun bir kısmını açıkta bıraktığı sargıya kaydı. "Kendimden korumaya çalışıyorum." dedim boş bir sesle. Arkamdan seslenen Vera'ya döndüm. "Leyal yapma böyle." Ellerim iteslim olur gibi iki yana kaldırsam da tehtid amacıyla silahın emniyet kilidini açtım. Bakışları silaha yakarken cevap verdim. "Vurulmama izin verdin, öldüm say." Arkamdaki adama başımı yatırarak yanıt verdim. "Emirlerin dışına çıkmayacak. Güvenliklere haber verin, eve ve örgüte yaklaşmayacaklar." Silahın kilidini yeniden kapatıp odadan çıktım.