My Love From The Stage

Simula

Disclaimer: this is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

Note: I just love writing stand alone stories. :))

This isn't affliated with Ateneo

___________________________________________________________________________________________________________________

Simula

The first encounter

"Tara na kasi!" Pilit sa akin ni Keycy at hinihila ang kamay ko para makapasok na kami sa loob.

"Heto talaga ang birthday gift mo sa akin!? Isang ticket para sa concert na hindi ko naman kilala!? What the heck, Keycy!?" Naiinis na tanong ko sakaniya at binawi ang kamay ko.

She groaned. "Please!? Magugustuhan mo 'to promise! You are looking for a new artist to idolize 'di ba? This is the perfect person for you!" Pilit niya pa at muling hinawakan ang braso ko. Napapikit ako habang siya naman ay pinipilit akong hilahin. "Sige na!" Dagdag pa niya.

"Kung kilala ko sana matatanggap ko pa, eh. But this person is literally just nobody to me, okay? Hindi ko siya kilala kaya I will not waste my time to someone I don't know." Seryosong sabi ko at babawiin na sana ulit ang braso ko at umalis na nang magsalita siya.

"'Pag 'di ka pupunta, magwawala ako dito!" Banta niya sa akin. Nanlaki ang dalawang mata ko. "I will make a scene. Parang nag ta'tantrum na bata!" Sigaw pa niya at umupo na sa sahig.

Doon ay nahiya na ako dahil may nagtitingin ng tao sa amin.

"Tumayo ka nga diyan!" Sita ko sakaniya at sinesensyhan pa siyang tumayo. Umiling naman siya at niyakap ang aking paa.

"Titigil ako kapag pumasok ka sa loob." Napapikit naman ako. Ang dami ng tumitingin sa amin. Para siyang bata! Many people are already staring at us!

Nadala lang naman niya ako dito dahil sabi niya may gift siya sa akin na concert sa favorite band ko. Alam ko naman na 'di totoo pero 'yung ticket kasi totoo... ewan ko sa sarili ko ba't pumayag ako. Persuasive lang talaga siya.

Nagsimula siyang umiyak ng peke. Mas lalo akong nahiya sa kaniya. Hindi ko alam pa'no ko tatakpan ang mukha ko para hindi ako makita ng mga taong dumadaan. Pa'no pa kaya ang mga nanonood na iba 'di ba!?

Nakakahiya ka Keycy!

"Oo na! Papasok na ako, okay!? Okay na!?" I surrendered.

Agad naman siyang tumigil. Tumayo at inayos ang sarili na para bang wala man lang nangyari. Nakanganga naman akong nakatingin sakaniya.

What the fuck?

Did I just get played? Why is she so damn good at fooling me and made me look so stupid infront of many people?

"Okay, here's the ticket, hatid na kita sa loob." Kalmadong sabi niya na parang wala talaga siyang ginawang eksena! Hindi ako makapaniwala sakaniya.

Iniwan niya ako sa nag vi-view ng ticket. Hanggang sa pinapasok na ako at tumingin ako sa likod ko. Hindi ako makapaniwala no'ng nakita ko siya na naka-krus ang braso habang nakatingin sa akin. Nasapo ko ang aking noo.

Tumuloy nalang ako dahil parang hindi na ako makakalabas. Dahil mamaya niyan ay magco-close na sila para walang makapasok na intruders. God, I can't believe this is happening.

Kasalanan ni Keycy 'to!

Maraming tao dito. From my observation, halos babae lahat ang nandito kaya isip ko ay lalaki itong mag pe'perform. I didn't even got to see what's his name.