My Love From The Stage

Chapter 9

Chapter 9

Lemon Sponge Cake

"Ganiyan ba ang talaga ang tingin mo sa akin? Desperada? My feelings are genuine for you!" Pilit ko pa rito. "And my obsession with you are limited, kung mayroon nagkakagusto sa'yo na iba hindi ko pinagbabawalan. I am only obsessed to seeing you!"

Huminga ito ng malalim at napailing-iling.

"Nakikinig ka ba sa akin? Dj!"

"Can you stop calling me Dj!? Naririndi na ako sa'yo hindi mo ba nakikita?" Humarap siya sa akin na galit na galit. Napasinghap naman ako.

Natigil ang pag-uusap namin no'ng gabi na 'yon dahil dumating si Angel. Hindi naman ako umiyak pero nalasing lang daw si DJ kaya gano'n na lamang ang mga nasabi niya sa akin.

Siyempre naintindihan ko dahil kitang-kita ko na umiinom siya sa harapan ko. At alam ko na it's the alcohols fault that's why he said those things to me. Mapagpatawad naman ako pagdating sakaniya.

"Ms. Hernandez! Ilang beses ko ba kailangan sabihin sa'yo na iba ang medium rare sa medium? Ilang beses ka ng nagkakamali! Pa'no ka na kapag magluluto na kayo ng dish huh? Baka hindi ka maipasa!" Sermon nanaman siya sa akin.

Napapikit naman ako habang hawak-hawak ang kamay ko.

"Magaling ka nga sa ibang bagay pero kung steak lang hindi mo mailuto. Hindi ka ba natuto sa mga tinuturo ng mga kasama mo? Bakit hindi ka natututo?"

"I'm sorry, Chef." Tanging sabi ko.

"One more time!"

"Yes, Chef!" Agad akong nag painit ng pan ko at inihanda ang mga ingredients.

"You're doing good, don't worry." Narinig kong bulong sa akin ni Angel habang niluluto niya din ang sakaniya.

Mabuti nalang at nakatalikod ako kay Sir dahil naluluha na talaga ako. Dahil sa lahat ng mga studyante niya. Ako lang talaga ang lagi niyang napagsasalitaan.

Pakiramdam ko ay madaming kulang sa akin kahit na magaling ako sa ibang bagay.

Pwede mo ngang matutunan pero ang hirap-hirap gawin. Ang hirap-hirap i'perfect.

"I'm sorry couldn't comfort you. Mapapagalitan kami kay Chef." Na gu'guilty pang sabi ni Angel. Tumango naman ako dahil naintindihan ko.

Kapag nga nakita niya akong umiiyak ay malamang ay alam ko rin na mapapagalitan ako dahil baka mapatakan ng luha ko ang niluluto.

"Inikot kasi ang buhay kay Dj lol." Narinig kong sabi ni Kirsten.

Masama ko siyang tinignan. Pero mabilis ding inalis dahil tinitignan ko ang luto ko. I will definitely prove her wrong. Maybe, she's one DJ's supporter before but now is a big basher just because of something.

Kung ano man ang something na 'yon deserved niya. Besides, I don't even give comments about her life so why would she give comments about mine? Sino din ba siya?

"That bitch. I'm gonna slap her my medium rare steak." Narinig kong bulong ni Angel patungkol kay Kirsten. Natawa naman ako dahil do'n.

And the next steak I made. Thankfully, ot was perfect.

"Now this is a perfect medium rare, Ms.
Hernandez. Keep this good work of yours." Napangiti naman ako dahil hindi na sermon ang natanggap ko. Tinikman niya din ito at napatango. "Taste good."

"Thank you, Chef."

Pagkatapos sa kusina ay mabilis akong umalis dahil gusto ko nalang umuwi. Pagod na pagod na ako sa kusina lagi. Bukas ay sabado nanaman at shooting na. Siguro ay matatapos na bukas kaya makakapagpahinga na ako.