MARAZLI (+18)

8

Suçluluk bu günlerde aklımın karanlıklarında kol gezen en baskın duyguydu . 20 yıllık hayatımın pek çok anı bir cam fanus içeriside geçmişti . Ben hata yapmaktan o kadar sakınılılarak büyütülmüştüm ki . Anne ve babasını küçük yaşta kaybetmiş çocukların hep diğerlerinden bir tık daha uslu ve söz dinleyen olması gerekirdi üstelik de ben bir kız çocuğuydum bu da korumam gereken daha fazla şey katıyordu bana 

Abimin mektubu dizlerimin üzerinde elimde ki  siyah beyaz resme baktım . Küçük Gülün yüzünde ki gülüşü izledim her zaman güler yüzlü ama bir yandan da ürkek bir çocuk olmuştum . Abisinin dizinin dibinden ayrılmayan adının hakkını veren etrafı dikenlerle çevrili bir Gül ......

Peyami o dikenleri aşarak gelmişti bana . İlk defa yabancı bir adam bu kadar yaklaşabilmişti 

Korktuğum onun Peyami olmasından da öteydi korkum bu olanların benim için özel olduğu kadar onun için olmamasıydı . Ben kendinin farkında olan bir kadındım ,güzeldim ,gençtim ve erkekleri bildiğimiz üzere onların için bu kriterler bir kadına sahip olmak için yeterdi .

İç sıkıntısı ile derin bir nefes verdim ve yatağın başlığına yasladım kafamı . Saçlarımı omzunun üstünde toplayıp işaret parmağımı en altta ki saç tutamının arasında döndürmeye başladım . Hep yaptığım bu hareket kabuğuma çekildiğim anlarda bana eşlik ederdi ellerim yorulup gözlerim kapanıncaya kadar yapmaya devam ederdim ve sabah uyandığımda parmaklarım saçlarımın arasında bulurdum . Abim bu görüntüyü gördüğü anda bir şeylerin ters gittiğini anlar beni kollarının arasına alıp içimi açmamı beklerdi 

Gözlerimi kapatıp saçlarımla oynamaya devam ederken kapımın tıktıklanması ile gözlerimi araladım . Uzandığım yerde anında dikleştim . Kapının ardından kim olduğunu biliyordum . Gecenin bir yarısı odamın kapısını usulca çalan başka kimse olamazdı ondan başka 

Yataktan kalkarak telaşlı adımlara kapının yanına gittim . Açmaması için kapının kolunu sıkı sıkı tuttum . Kapı tekrar tıklandı ve benim tuttuğum kolu yavaşça oynadı 

" Gül lütfen aç kapıyı ... "

Peyami beyin temkinli ve yumuşak sesi duyuldu kapının arkasından . 

" Peyami bey asıl ben rica ediyorum gidin lütfen " dedim hızlanan nefesim ile 

Kapıma kadar gelip gecenin bir vakti odama mı girecekti . Biri görürse bizim için nasıl bir rezalet çıkardı hiç düşünmüyor muydu . 

"  Gül aç kapıyı konuşalım yoksa gitmeyeceğim " 

Az önceki seslenişin aksine bu daha sert ve kararlıydı ama beni iknaya yetecek kadar değil . Tuttuğum kapı kolunu daha da sert kavradım 

" Git açmayacağım  ! "  dedim çattığım kaşlarımı görmeyecek olduğunu bilsem de 

Kapının kolu hafiflediğinde elini çekmişti

"  İki seçeneğin var, ya bana kapıyı açarsın içeride sakin sakin konuşuruz ya da ben seni hiç ummadığın bir yerde kıstırırım ve konuşmak zorunda kalırsın . Hangisi seç Gül ! " 

Zaten her iki türlü de ben bir şeylere hep zorunda kalıyordum ya neyse 

" Hiçbiri Peyami bey ! " 

" Gül !" 

Yükselen sesi ile elim ayağıma dolaşırken kimsenin duymamış olması için dualar ettim . Dışarıdan aklı başında ağırbaşlı görünen bu adamın sınırlarını zorlayınca çok da aklı başında ve kontrollü davrandığı söylenemezdi 

Kapıyı hafifçe araladığımda açılan boşluğa  ayağını koyarak aralığı genişletti ve ben daha ne olduğunu anlayamadan içeri girip kapıyı kapattı