MARAZLI (+18)

13

Bölüm Şarkısı / Sezen Aksu -Her Şeyi Yak 

----------------------

Kalın topuklu ayakkabılarım ahşap zeminde tok sesler çıkarırken hemen ardımdan da Peyaminin sivri uçlu kunduralarının yeri titreten sesleri geliyordu . Odanın kapsını kapatmak için yeltendiğimde bu konuşmanın burda bitmediğini ,benden alacaklarını almadan peşimi bırakmayacağını belli eden bir hareketle ayağını kapının arasına sıkıştırdı 

Sinirden köpürmüş yüzüne baktım.Beni hep korkutan koyu mavi gözleri bu sefer can alıcı gibi elimde ki çiçeklere çevrilmişti 

Bedenimi geri ittirip odanın içine tamamiyle girmemi sağladığında aynı hızla kendi de girerek kapıyı kapattı . Kapının çarpılma hızı ile bebek saçlarım havalandı ve Peyaminin kokusu doldu burnuma . 

" Sana daha ben çiçek alamamışken başka birinden aldığın çiçekleri mi tutuyorsun ellerinde " dedi sakin sesi ile ama bu bir sorudan çok sitem ,öfke ,kızgınlık doluydu 

Elimde ki güllere ister istemez biraz daha sıkı sarıldığımda yaptığım bu hareket ile dudağının tek tarafı acı bir gülümseme ile kıvrıldı 

" Bir de sıkı sıkı tuttuyorsun ,sanki onlara zarar vereceğimden korkar gibi  ! Bu kadar değerliler öyle mi senin için " 

Sözleri ile derince yutkunduğumda dediklerinin doğru olduğunu ikimizde biliyorduk . Gözleri öfkeyle parlarken nasıl korkmazdım ki . Alıp atacak ,kopartacak sanmıştım beyaz güllerimi o yüzden öyle sahiplenmeci bir tavırla bastırmıştım göğsüme . İlk çiçeklerimdi onlar benim ...

Gözlerimi kaçırarak elimde ki çiçekleri aynanın hemen köşesine koydum . Bu bahsi uzatmanın hiç bir yararı olmayacağını hatta Peyaminin kuruntulu düşüncelerini daha da derineştireceğini biliyordum .

" Konuşsana Gül ! Kimden geldi bu çiçekler " 

Kolumdan tuttuğu gibi bedenimi kendine çevirdiğinde bu güce hazırlıksız olarak onun duvar gibi göğüsüne çarpmıştım . Etime geçen parmakları beni bırakmayacaktı

" Alelade birinden ne fark eder ki ! Çiçek bunlar sadece Peyami bir anlamı yok " dedim bu sefer bende kendime hakim olamayarak 

İçinde ki öfke sonunda saklandığı yerden sızdığında hiddetle bağırdı yüzüme karşı 

" Alelade biri öyle mi ! " 

" Görmedim mi sandın gözlerinde ki hevesi Gül ! Alalede bir adam için mi gözlerin parlıyordu ,o yüzden mi sıkı sıkı tutuyordun bu gülleri " 

Aynanın kenarında duran güller Peyaminin ellerinden yere savrulurken gözlerim hayal kırıklığı ile bir yere bir de karşımda ki bu vahşileşmiş halinde takılı kaldı . Gözlerim yalpalı bir deniz gibi gözyaşı ile dolup dolup taşarken önce sıktığı kolumu kurtardım ellerinden daha sonra da yerde yaprakları dağılşmış güllerimi toparlamaya çalıştım 

Bir iki sağlam parçayı yerden toplayıp hırsla karşısında dikildiğimde kuşkusuz az sonra ağzımdan çıkacak sivri kelimeler ikimizin de canını acıtacaktı 

" Sadece bir güldü Peyami ! Bir nebze de olsun yüzümü güldüren sadece bir gül ! Buna bile izin vermiyorsun sen  " 

Ben nelerin üstesinden gelmeye çalışıyordum hiç düşünmüyor muydu .Sırtımda nasıl yükler vardı . Bundan aylar öncesine kadar evliydi o .Üstelik bir çocuğu vardı ,aramızda ki yaş farkı desen yenilir yutulur değildi . Ben bunların hepsine göz yummuş denilen her şeye kulak tıkamıştım  . Peyami bey ise bir kuru gül meselesi için bu denli yakıp yıkabiliyordu