MARAZLI (+18)

17

 Odanın içinde dakikaları sayarken buldum kendimi , ellerimle oynuyor ayaklarımı titreterek sabırzlıkla bekliyordum ki evde ki sarı lambalar sönsün ve ben Peyaminin yanına gidebileyim . En son neyi böyle hevesle beklediğimi düşündüm ,ben küçükken babamın elinde bir kutu fondanla gelişini beklerdim ,annemin söz verip aylarca ördüğü bebeği beklerdim , karnemi alıp abimin yanına gittiğimde bana bakıp gurur duyduğunu görmeyi beklerdim ,abimin görevden dönüşü beklerdim . Bir yenisi daha eklenmişti şimdi ...Peyamiyi de böyle bekler olmuştum ben 

Bunu fark ettiğimde de nasıl hissedeceğimi bilememiş bir zaman kapıya bakarak afallamıştım.Ne ara ona bu denli bağlandığımı bile bilmiyordum . Ben sanıyordum ki sevda denen bu şey bir illeti ve ancak romanlarda olurdu . Hatta bir süre düşünmüştüm tavsirini. Arkadaşlarım kıpır kıpır bir his diyorlardı insan karıncalanırmış ,şairler ise acı ve delilik gibi bir şey diyorlardı rahmetli anneannem ise" sevda mevda bilmem ben insan gözünün bebeğine baktım mı bir his gelir bir tek onu bilirim ,aitmiş gibi bir his ona sevda diyorlar  " 

Tüm tasvir uyuyordu işte ...

Sarsıcı düşüncelerim ile yatağımda otururken konakta ki tüm ışıkların sönmesi ile karanlık kaplamıştı odamı ,sadece bahçede ki lambadan cılız bir ışık sızıyordu . Ayaklarım gitmek için kımıldandı resmen bana ihanet ediyorlardı ,bile bile ateşe gitmek böyle bir şeydi zannımca

Kalbim kıpır kıpır atarken inat eder gibi daha da yavaşlattım adımlarımı . Merdivenlerden kuş tüyü gibi süzüle süzüle çıktım, birine yakalanmamak için içimden dualar ediyordum .Sonunda Peyaminin odasının önüne geldiğimde girmeden önce derin bir nefes verdim . Beni neden çağırdığını o kadar merak ediyordum ki ,gecenin bir vakti yatak odasına girecek olmakta cabasıydı 

Elim kapının koluna gittiğinde  uygunsuz bir vaziyette içeri dalmak istemeyeceğimden en nazik şekilde kapıyı tıktıklattım . Evdekilerin duyamayacağı ama Peyaminin geldiğimi fark edeceğe kadar bir dokunuştu bu . Bir süre bekledikten sonra ise kapıyı yavaşça araladım

Odanın karamsar havasına ayak uyduran köşe lambaları biraz olsun kırmıştı karanlığı . Yatağı dağılmış vaziyetteydi ,Peyami ayakta hemen yatağın önünde duruyordu .Her zamankinin aksine üstünde takım elbisesi değil de giydiği siyah geceliği vardı ,saçları dağınık görünüyordu  . Yorgun olduğunu anlamak zor değildi 

Beni gördüğünde gülümsedi ve adımları yaklaşmak için yanıma yöneldi . Benim ise kaşlarım çatılmış aldanmak korkusu ile kendimi tutuyordum . İçimde sebebi meçhul bir öfke doğmuştu Peyamiye karşı 

Çatık kaşlarıma ve  asık yüzüme ne oldu dercesine baktı . Beni böyle görmeyi o da beklemiyordu herhalde . Adımları yaklaştı ,yaklaştı ve pek az mesafe kala karşımda durdu . Eli uzanarak baş parmağının kenarıyla dudağımın yanını okşadı 

" Ne bu yüzünün hali ? Bir şey mi oldu" dedi 

Sözleri bir kulağımdan girip ötekinden çıkarken ben Peyaminin yüzünü inceledim . Allah var güzel adamdı .Gözleri ,kara kaşları ,çiziksiz yüzü , bir erkeğe oranla dolgun sayılan dudakları ,mevkisi,saygınlığı  derken artıyor da artıyordu . Genç bir kızın sevdaya kapılmasının sebebi olabilecek bir adamdı . Bu durum sinirimi daha da arttırdı ,yüzümü okşayan elinden kurtulmak için başımı hafif sağa çevirdim 

Peyami benim bu yabani halime bir nebze şaşırdı ,dokunuşundan rahatsız olduğumu sanmış olacak ki  uzaklaştı 

"Seni rahatsız mı ettim yoksa " dedi çatılmaya meyletmiş endişeli sesiyle

Evet ediyordu hem de ne etmek . Peyamiye kapılmış olduğumu fark etmek beni çok rahatsız ediyordu . Ben eninde sonunda gidecektim ,abim gelecekti ve biz evimize geri dönecektik . İçimde kala kalmış bir kıymık parçası gibi rahatsız ediyordu .Kendi kendime bile itiraftan korkuyordum ama Peyami sevdaya düşüp kapılacağım en son kişi olmalıydı ama bu zamana kadar mapus  kalmış ruhum sevmek sevilmek arzusuyla ona karşı titriyordu