𝗞𝗜𝗦𝗔𝗦 (Tamamlandı)

9

✨Yeni bölümde keyif alacağınızı umuyorum.✨

🪐 İYİ OKUMALAR 🪐

9.BÖLÜM

Ertesi sabah, içimde sarsılmaz bir kararlılık vardı; hayatımın rotasını değiştirecek bu önemli adımı atarken, içimdeki heyecan ve endişe arasında sürekli bir gelgit yaşıyordum. Onların güvenini yeniden kazanmak, evden kaçma düşüncesinden gerçekten vazgeçtiğime onları inandırmak istiyordum.

Gün henüz doğarken, kuşların hafif cıvıltıları arasında uyandım. Yatakta kısa bir süre uzandım, içimdeki karmaşayı sakinleştirmeye çalıştım. Zihnimdeki sesler nihayet sessizleştiğinde, titreyen ellerimle ayağa kalktım ve planımı uygulamak için harekete geçtim. İlk işim, kendimi arındırmak oldu; duşun altına girdiğimde, suyun sıcaklığı sanki içimdeki karmaşayı da akıp götürdü. Suyun damlaları, tenime vurdukça her biri içimdeki kaygıyı biraz daha eritiyordu.

Duştan çıktığımda, aynanın karşısına geçip kendime baktım. Buğulu camın arkasında beliren yüzümde, o eski tereddütler yerini güçlü bir kararlılığa bırakmıştı. Gözlerim, derinlerde saklı kalan bir ateşi ortaya çıkarır gibi parlıyordu. Dudaklarımda beliren hafif bir tebessüm, içimde yavaş yavaş yükselen umudu yansıtıyordu. Makyaj yapmaya başladım, her bir dokunuşla içimdeki kararlılığı ve cesareti daha da pekiştirmeye çalışıyordum. Belki de bu ufak dokunuşlar, kaybettiğim içsel dengemi yeniden bulmamda bana rehberlik edecekti.

Saçlarımı tararken, ellerimin titremesi yavaş yavaş durdu; içimdeki huzursuzluğun yerini, geleceğe dair umut dolu bir heyecan almaya başlamıştı. Aynada kendime son bir kez baktım ve derin bir nefes aldım. Belki de bugün, günlerdir kafamda şekillenen kaçış planım için atacağım en büyük adım olacaktı.

Odadan çıkıp salona adım attığımda, gözlerimde hafif bir şaşkınlık belirdi. Evin her zamanki huzursuz havasının yerini bu kez derin bir sessizlik almıştı. Henüz uyanmamış olmaları, içimdeki gizli heyecanı iyice körükledi.Bir an duraksadım, başımı çevirip odayı dikkatle gözden geçirdim.Tüm detaylar yerli yerinde duruyordu, ama bugün her şey farklı hissettiriyordu. İçimde, sessizce doğan bir fikir, kalbimde bir kıvılcım gibi parladı: Kahvaltı. Belki de bu küçük jest, benim içsel değişimimi onlara hissettirebilir, onların güvenini kazanmak adına güçlü bir adım olabilirdi.

Bu düşünceyle hızla mutfağa yöneldim, her bir adımı özenle atarak, umut dolu bir enerjiyle kahvaltı hazırlamaya başladım.

Kahvaltı sofrasını özenle hazırlarken, Merih'in dün geceki sözleri zihnimde dolaşmaya başladı. Onunla geçirdiğim anlar, kalbimin ritmini değiştirmişti. Ancak bu heycanın normal olmadığını bilmeme rağmen, ona karşı duyduğum beklenmedik hissiyatın beni şaşırttığını hissettim. Çünkü burada olmak istemememe rağmen, onun yakınında olmak bende bir tür stres yaratıyordu.

Merih'in sıcaklığına karşı hissettiğim bu içsel çatışma, neden vücudumun benden bağımsız bir şekilde tepki verdiğini anlamamı zorlaştırıyordu.

Bedenim, duygularımın kontrolsüz bir şekilde dışa vurulmasına karşı isyan eder gibi hareket ediyordu.

Buna rağmen, tüm bu karmaşanın beni etkilemesine izin vermemeye kararlıydım. Kafamın karışıklığına ve içsel çekişmelere rağmen, tek bir amacım vardı: buradan bir an önce kaçıp kurtulmaktı.

Bu duygusal girdabın içinde kaybolmak istemiyordum. Her ne olursa olsun, kararlılığımı koruyacak ve bu belirsizliklerin beni etkilemesine izin vermeyecektim.

Kahvaltıyı hazırladıktan sonra çayları koyarken, Eren ve Bahadır'ın beklenmedik bir şekilde mutfağın kapısında durduklarını fark ettim. İkisinin de gözlerindeki şaşkınlık, benim içsel çalkantılarımı bir kat daha arttırdı.