𝗞𝗜𝗦𝗔𝗦 (Tamamlandı)

23

Soluksuz takip edeceğiniz aksiyon dolu bir bölüm sizleri bekliyor.
İyi Okumalar ❣️

⚡23.BÖLÜM⚡

Çelebi ile evlerine doğru ilerlerken tek bir şey düşünüyordum: Bahri'nin odasına dinleme cihazını yerleştirmek. Bunu da Çelebi'yi uyutarak yapabilirdim, bu yüzden bir uyku ilacına ihtiyacım vardı.

Yol kenarındaki eczaneyi fark ettiğimde kalbim hızlandı. Fırsat ayağıma gelmişti. Hemen Çelebi'ye dönerek, "Şu eczanenin önünde durabilir miyiz?" diye sordum.

Çelebi kaşlarını hafifçe çattı. "Neden?" diye sordu, sesi sakin ama sorgulayıcıydı.

Hızlıca bir yalan uydurdum. "Geçen gün hastaneye gitmiştim, ilaçlarımı almayı unutmuşum.Onları almalıyım"

Çelebi endişeyle "Neden bana söylemedin?" diye sordu. "İyi misin?"

Onun benim için endişelendiğini görmek kalbimi burktu, ama planımı gerçekleştirmek için yalan söylemeye devam etmek zorundaydım.

"Önemli bir şey değil," dedim, sahte bir gülümsemeyi yüzüme yerleştirirken. "Sadece basit bir soğuk algınlığı."

Çelebi kısa bir an düşündü, bakışlarını üzerimde gezdirdi. "Tamam," dedi sonunda, ama tereddütü belliydi. "O zaman reçeteyi ver, ben alayım."

İçimde bir panik dalgası yükseldi. Bu teklifi kesinlikle geri çevirmem gerekiyordu, yoksa plan suya düşecekti. "Hayır, gerek yok," dedim, sesim normalden biraz daha hızlı çıkmıştı. "Ben hemen alıp gelirim. Sen burada bekle."

Çelebi'nin kaşları hafifçe çatıldı, ama daha fazla üstelemedi. Arabadan inip eczaneye doğru koştum. Giriş kapısından içeri adım attığımda, kalbim göğsümden fırlayacakmış gibi atıyordu. Eczacıdan Eren'in kullandığı uyku ilacını istedim. Neyse ki, ilacı reçetesiz de satıyorlardı. Hızlıca ücreti ödeyip eczaneden dışarı fırladım.

Çelebi'nin yanına geri döndüğümde, yüzümde masum bir ifade takınmıştım. "Tamamdır, gidebiliriz," dedim, sanki hiçbir şey olmamış gibi, sesim sakin ve rahat çıkmıştı.

Çelebi arabayı çalıştırırken, yüzünde her zamanki rahat gülümsemesi vardı. "Hadi gidelim, güzel bir gece bizi bekliyor," dedi,

Onun böyle hiçbir şeyden haberi olmadan konuşması vicdanımı sızlatsada geri adam atmaya niyetim yoktu.Kararlılığım, vicdanımın çığlıklarını bastırıyordu. Bu gece Bahri'nin toplantı odasına o cihazı yerleştirip planımı uygulayacaktım.

•••

Çelebi ile evlerinin önüne geldiğimizde, bana dönüp yüzünde hafif bir merakla, "Her zamanki yoldan içeri gireceğiz, senin için bir sakıncası var mı?" diye sordu.

Yüzümde hafif bir tebessüm oluştu. "Hayır," dedim. "Alıştım artık."

O da gülümsedi, gözlerinde bir parıltı belirdi. "İyi o zaman, beni takip et," dedi,

Adımlarını hızlandırırken. Onun peşinden, evin arkasına doğru sessizce ilerledik. Bir kez daha o yüksek duvardan atlayıp bahçeye girdik. Ardından, tıpkı birer ninja gibi, çatıların üzerinden tırmanarak Çelebi'nin odasına vardık.

Çelebi bana döndü, gözlerinde hayranlıkla. "Çok iyidin," dedi, gözlerini üzerimde gezdirirken. "Aynı bir kedi gibi tırmandın."

Gururla başımı kaldırıp ona gülümsedim. "Küçükken evden aynen bu şekilde kaçardım," dedim,