CHAPTER 17
Her POV
"What?!Dad!No!"inis kung sigaw kay Daddy.Seryoso lang syang nakatingin saakin.
"Mag-uusap lang nak."seryosong saad nya
"Alam nyo namang kinasusuklaman ko yun diba?"
"Yeah I know!Kaya nga tayo pupunta sakanila para matigil na sila"
"Ano bang ginagawa nila?"
"Palage kang pinasusundan ni Lance anak"
Like what the heck!Ganun na ba talaga sya ka desreperado para makuha ako? Ulit?
"Fine!" Pagsuko ko at kaagad na umakyat sa room ko.
Damn that Lance!
***Flashback***
"Baby I have to go" paalam ko sa lalakeng pinakamamahal ko since we're young.
"Hatid na kita—"
"No! Kaya ko naamna ng sarili ko ehh" putol ko sakanya.
" Fine! Sa gate nalang? "Tumango nalang ako.
Matapos nya akong maihatid sa gate ay kaagad na akong sumakay sasakyan ko. Nakita ko pang nakatayo sa dun. Tila ba hinihintay na mawala ako sa paningin nya. Napailing nalang ako saka pinaharutan ang sasakyan ko.
Nasa kalagitnaan na ako nang pagmamaneho nang makita kung may sumusunod saakin.
"Kulay itim na sasakyan?" Takang tanong ko sa sarili ko. Hininto ko ang sasakyan ko upang makasiguro kung saakin ba talaga yun sumusunod. Confirm! Saakin nga! Ano na namang kailangan nila? Saka sino sila? Mula sa salamin ay nakita kung may apat na bumaba sa sasakyan at pinalibutan ang bawat pinto ng kotse ko. Mula sa oras na yun ay nakaramdam ako nang kakaiba.
Tok! Tok! Tok!
Napalingon ako sa bintana malapit saakin nang kinatok ito. Mula sa bintana ay nakita ko ang tattoo na ahas sa kaliwang kamay nito.
Wait ahas? May ganun din si Lance ahh! Dont tell me tauhan nya toh? Ghad!
Dahil sa naisip kung tauhan ito ni Lance ay binuksan ko ang kotse ko at bumaba kasabay nun ang pagbaba ng pamilyar na lalake na nakangising nakatingin saakin.
"L-lance" wala sa sariling usal ko. Nakita kung papalapit sya saakin kasabay nun ang pagsuntok sya tyan ko na ikinasuka ko nang dugo. Nanghihina na ako.Lalo na nung sinuntok nya ang labi ko at pumutok iyon. Anong tingin nya saakin? Lalake?Naramdaman ko nalang na bumigat na ang mga mata ko.
"Saan natin sya dadalhin boss" rinig ko pang tanong ng isa sa mga tauhan nya. Nanghihina na ako. Di ko na alam ang gagawin ko.
"Sa lugar kung saan ko pinatay ang kanyang Lolo" sagot ni Lance na ikinagulat ko. Yung kaninang nanghihina ako ay napalitan ng galit. Kaagad akong tumayo ng tuwid at hindi na ininda ang sakit sa tyan ko.
"H-hayop ka!" Sigaw ko sakanya. Ngumisi lang sya saakin.
" Yeah! "Sagot nya. Mas lalo akong nagalit.
" Kunin nyo na yan" utos nya pero nag pumiglas ako kaya naman sinuntok nya ulit ako. Mamatay na ata ako.
" Fvck! May tao! Pasok sa van" rinig kung utos ni Lance habang patumba na ako. Bago paman ako matumba ay naramdaman kung may sumalo saakin.
"Khaye wake up!" Huling narinig ko bago ako nawalan ng malay.
And that boy was Zion
***End of Flashback***
Yun ang unang araw na nagkilala kami ni Zion! Hanggang sa nagiging close kami. At naging partner always sa mga magazines ko at magazines nya.
At yung araw ring yun ay nalaman kung si Lance ang pumatay kay Lolo. Hanggang ngayon ay di pa nakukulong ang bwesit na yun at hanggang ngayon ay di pa alam ni Granny kung ano talaga ang nangyare. It's been 8 years since nung namatay si Lolo.Hanggang ngayon ay sariwa parin saakin ang masasayang alaala naming dalawa. Hanggang ngayon ay nangungulila parin si Granny. Mas naawa ako lalo kay Granny dahil ang alam nya. Namatay si Lolo dahil sa sakit nitong Cancer. Kahit di naman. Gusto ko na sanang sabihin kay Granny ang totoong nangyare kay Lolo kaso pinigilan ako ni Mommy at Daddy.
"Lolo..." Mangingiyak kung banggit sa pangalan nya. Nang maramdaman kung tumulo ang luha ko ay kaagad ko itong pinunasan nang di ko sinasadyang maalala ang huling habilin ni Lolo saakin.
"Khaye, Apo. Gusto kong bigyan mo kami ng apo ng Granny mo. Wag na wag mong ipagkait saamin yun. Piliin mo ang tamang lalake na nararapat sayo at nararapat sa pagmamahal mo. You have to choose wiser cause some of the peoples by now are two timer. Hahaha manloloko! Ingatan nyo ang sarili nyo ha kayong dalawa ni Lucille. Wag kang magpakastress lalo sa trabaho mo—"di na tapos ang sinabi ni Lolo nang bumagsak ang kamay nyang nakahawak sa kamay ko. At nagsipatakan na ang mga luhang kanina pa namumuo sa mga mata ko.
"Lolo... Huhuhu ang daya mo! Diba sabi mo hihintayin mo pa akong makasal? Lolo naman ehh gumising ka Lolo wag mo kaming ewan! Kailangan ka namin. Lolo! Please Lolo gumising ka! Marami pa tayong pangarap diba Lolo? Pupunta pa tayo sa Korea para makita ang jowa ko na si Soobin. Diba sasamahan mo pa akong ma engage kay Soobin? Diba Lolo? Kaya gising kana Lolo please. Huhuhu"
" Time of death 10:48 PM"halos gumuho ang mundo ko sa sinabi ng doktor.
" Doc! Bawiin mo yan sinasabi mo?! Hindi pa patay si Lolo kaya bawiin mo yan Doc!!! "Sigaw ko sa doctor.
" Im sorry Ms. Vitale. Ginawa na namin ang lahat nang kaya namin upang mailigtas sya kaso..... Ang pasenyente na ang sumuko"
" No! No! Lolo! Huhuuu"baling ko kay Lolo at niyakap sya. Sobrang lamig na nang katawan nya.
Napatingin ako ako kay Granny, Mommy at Daddy na umiiyak sa tabi ko. Habang si Lucille nagtaka sa mga itsura namin.
"Ate!What happen to Lolo?Is he sleeping?Ate this is not his room right?Anong ginagawa nya dito?"sunod na sunod na tanong ni Lucille saakin. She was just 5 years old kaya wala pa syang alam sa mga nangyare.
Di ko sya magawang sagutin. Kaya niyakap nalang sya ni Mommy.
Tok! Tok! Tok!
Nabalik ako sa realidad nang may narinig akong tatlong katok! Pinunasan ko muna ang luha ko para di halata. Nagtungo na ako sa pintoan at binuksan iyon.Bumungad saakina ang nag-alalang mukha ni Yaya Loling. She's my yaya since birth! Kahit matanda na sya ay di parin nya kami iniwan.
"Iha! Narinig ko ang hikbi mo. Sabihin mo sakin kung ano ang nangyare sayo. Bakit ka umiiyak?"nag-alalang tanong nya saakin
" N-naisip ko lang po si Lolo"sagot ko sakanya at bahagya pant humingos-hingos.
"Naku! Magpahinga ka nalang jan kaysa iiyak ka. Tandaan mo hindi na maibabalik ang buhay nang namatay"yan ang palage nyang paalala saakin pag umiiyak ako nang dahil kay Lolo. And speaking of umiiyak and Lolo naalala ko na naman ang sinabi nya.
"Apo!Wag ka nang umiyak!Masasaktan si Lolo ehh sige ka!"
Mas lalo akong napahikbi nang maalala ko yun.
