Adı Bahar

Bölüm 27

SELAAAAAAMMM! BEN GELDİM... 🌼
UZUUUUUN BİR ARA VERDİM. EN SON EVLENDİĞİMİ HABER VERMİŞTİM. ŞU AN 1 YAŞINDA OĞLUM VAR. 🙏🏻 EVLİLİK, BEBEK, BEBEKLİ HAYATA ALIŞMA SÜRECİ DERKEN BİR BAKTIM YAPMAYI SEVDİĞİM HER ŞEYDEN UZAKLAŞMIŞIM. ÖNCE İŞİME GERİ DÖNDÜM, SONRA DA GEÇENLERDE KİTABIMI OKUYUP BU KADAR SEVDİĞİM BİR HİKAYEYİ NEDEN YARIM BIRAKTIM DİYE ÜZÜLDÜM VE DEVAM ETMEYE KARAR VERDİM. İŞTE ŞİMDİ DE BURDAYIM!🫶🏻 UMARIM BENİ VE KARAKTERLERİMİ UNUTMAMIŞSINIZDIR. SİZLERİ ÇOK ÖZLEMİŞİM. GERİ DÖNDÜĞÜM İÇİN ÇOK MUTLU VE ÇOK HEYECANLIYIM. NEYSE SİZİ BÖLÜMLE BAŞ BAŞA BIRAKIP ARADAN ÇEKİLİYORUM.

KEYİFLİ OKUMALAR;

Gece sabahı karşıladığında heyecandan yarım yamalak uyuyan Bahar, alarmın çalmasıyla yataktan telaşla fırladı. Bugün kına gecesi vardı hala inanamıyordu. Sevdiği adamla evlenecekti. Bir an Sinan gözünün önünde canlandı içi titremişti, derin bir soluk bırakıp ayaklandı. Ev curcunaydı hızlıca kahvaltı yapıp kuaföre geçecekti bugün çok iş vardı.

Damat evinde durum farksız değildi. Tatlı bir telaş, gülen yüzler, miss gibi demlenmiş çay ve muhlama sabaha eşlik ediyordu. Sinan da çocuksu bir heyecanla odadan çıkıp yüzünü yıkımaya giderken aşık aşık mırıldanıyordu.

Dağlarun sevdasidur, oni saran dumanlar.

Sar beni nazli yarum, yikilsun karli dağlar.

Kaçkarun başi gibi, erimedi mi karun?

Gözlerum yolda kaldi, nerdesun nazli yarum?

''Az kaldi az, kudurdun da!'' diyen babaannesi elindeki bastonla Sinan'ın omzuna hafifçe vurdu. Sinan kahkahayla babannesine dönüp sarıldı.

''Ahh ahh sen onu bir de bana sor Ayşe Sultan...''

Babaannesi gülümseyip, yalancı bir kızgınlıkla söylendi.

''Edepsuz! Hadi kahvalti hazirladi anan. *Fuşkilanda çık evden.''

Bizim Sarı kabına sığmıyordu tabii... İştahı yoktu ki. Yine de herkese merhaba demek adına mutfağa girdiğinde herkes sofradaydı. Elçin hariç.

''Günaydın Kayalar Ailesi. Bizim tekne kazıntısı nerde?''

Amcası günaydın derken yengesi çayları dolduruyor annesi de son kalan pişileri tencereden alıyordu. Sinan'ın sorusunu Kadir cevapladı.

''Karga bo...'' dediğinde amcasının varlığını hatırlayıp düzeltme yapma ihtiyacı hissetti. ''kahvaltısını etmeden fırladı evden kuaföre gidecekler ya.''

Sinan başıyla onaylarken bir parça ekmek koparmış muhlamaya batırıp midesine yuvarlamıştı bile. O sırada yengesi söze girdi.

''Bu evde son günlerun. Ne ara büyüdunuz?'' derken duygulanmıştı. Annesi biraz hüzünlü, biraz keyifli bir iç çekti.

''Zaman su gibi... Ama ailemiz büyüyo bir kaç seneye torunda gelir. Değmeyin keyfime.''

Sinan duyduklarıyla sırıttı. Sevdiği kadından çocuklarının olması... İkisinden bir parça. Hayali bile içini titretmeye yetiyordu.

''İnşallah annem inşallah. Hadi ben kaçtım. Restoranda bir kaç işim var akşama doğru gelir üzerimi değiştiririm. Kadir sizi daha erken bırakır mekana. Gelen giden olacak siz karşılarsınız.'' dediğinde arkasını dönmüştü ki aklına gelenle Kadir'e döndü. ''Oğlum sen kayınvalidemleri de al en iyisi Okan'a git sana bi' minibüs ayarlasın arabaya sığmazsınız diğer türlü. Bende Bahar'ımı, kızları falan kuaförden alır gelirim.''

''Sinan sen bana kayınpeder'unun numarasini atta biz de restoran'a geçelum bu akşam.''

''Amca ne gerek var restoran'a bizimle gelirsiniz işte.''