Adı Bahar

Bölüm 24

SELAM ARKADAŞLAR! SONUNDA BÖLÜMÜ YAZABİLDİM. VİRÜS DOLAYISIYLA OKULLAR TATİL BİLİYORSUNUZ. 2. VİZELERİ DE ÖDEV OLARAK İSTEDİ SEVGİLİ HOCALARIM(!) HER DERS İÇİN İKİŞER MAKALE YAZDIRDILAR, CANIMDAN BEZDİĞİM BİR SÜREÇ YAŞADIM SAYELERİNDE, NEYSEEEE... 🙄 UMARIM HEPİNİZ İYİSİNİZDİR? KENDİNİZE ÇOK DİKKAT EDİN LÜTFEN. BU VİRÜS ŞAKAYA GELMEZ. ALLAH KORUSUN. 🙏🏻 ÜLKEMİZDE Kİ SÜRECİ ÇOK BAŞARILI BİR ŞEKİLDE SÜRDÜRDÜKLERİNİ DÜŞÜNÜYORUM AYRICA. SON RAKAMLAR DA BUNUN İSPATI, İNŞALLAH TEZ VAKİTTE BU VİRÜSTEN KURTULURUZ VE HERKES SEVDİKLERİNE DOYA DOYA SARILIR. ❤️ TAMAM DAHA FAZLA UZATMIYORUM TAMAM. 😂 SİZİ BÖLÜMLE BAŞ BAŞA BIRAKIYORUM, İNŞALLAH BEĞENİRSİNİZ.🙏🏻

Günler birbirini kovalarken Sinan ve Bahar çoktan ev arayışına başlamıştı. İkisi de mahalleden uzaklaşmak istemiyordu ama mahallede de içlerine sinen bir ev bulamıyorlardı. Bugün mahallenin muhtarı Yakup amca onlara bir yer daha söylemişti şimdi istikamet orasıydı hem restorana da yakında Sinan için kolaylık olacaktı belli ki... Tabii eve beğenirlerse. Apartmanın kapısının önüne geldiklerinde Bahar'ın deyimi yerindeyse içi açıldı. Etrafı demirlerle örülü 4 katlı çokta yeni olmayan sıradan bir apartmandı ama o demirleri saran sarmaşıklar, araya karışan minik kırmızı güller o kadar güzel görünüyordu ki.

"Sinan ne güzel görünüyor baksana..."

"İnşallah içi de güzeldir Bahar'ım. Hadi gel..." dediğinde muhtarın ona vermiş olduğu anahtarları cebinden çıkarıp el ele binaya girdiler. Onların bakacağı daire en üst kattı, önü açık bir apartman olduğu için sahili kolaylıkla görebilirlerdi. Bahar'ın içi nedense kıpır kıpırdı şimdiden ısınmıştı bu apartmana.

Sinan evin kapasını açtığında ağır adımlarla içeri girdiler. Bahar hemen oturma odasına yöneldi, zaten kapının karşısındaydı. Büyük bir oturma odasıydı, oldukça ferah görünüyordu ve camdan gözüken manzara... Bahar heyecanla sevdiği adama döndü.

"Aşkım bu evin manzarası harika." dediğinde Sinan gülümseyerek kadına sarıldı.

"Gel diğer odalara da bakalım." dedi ve sırayla tüm odalara baktılar. Mutfağında güzel bir balkonu vardı, Bahar şimdiden o balkonu kafasında dizayn etmişti bile. İki yatak odası vardı ikisi de genişti.

"Bu oda çocuk odası olur." dedi Sinan.

"Aman aşkım ona sıra gelene kadar..." diyen Bahar diğer odaya geçecekti ki Sinan kolundan yakaladı ve onu duvarla arasına sıkıştırdı.

"Şöyle sana benzeyen güzeller güzeli bir kızımız olsa... Adını Vuslat koysak."

"Vuslat mı?" dedi Bahar şaşkınca.

"Kavuşmamızın nişanesi."

"Hmmm güzel isim, ben bunu bi' düşüneyim." diyen Bahar gözlerini kısarak Sinan'a baktı. "Sen bu ismi nerden buldun?"

"Yavrum şimdi kıskançlığın sırası mı? Bi' yerden bulmadım. Vuslat işte ne bileyim öyle aklıma geldi yani."

"İyi bakalım dua ette mahallede Vuslat adında biri olmasın valla oyarım seni Sinan."

Sinan duyduklarıyla kahkaha attı.

"Yok artık yaa. Bahar'ım sen neyi, kimi kıskanıyosun kurban olayım?"

"Bilmiyorum ben uyardım seni, ona göre."

"Senden başkasına körüm ben kör. Senin ağzını yüzünü yerim ne güzel kıskanıyosun sen öyle?" dediğinde kızın dudaklarına uzanıp uzun soluklu bir öpücük bıraktı.

"Seni çok seviyorum güzel sevgilim." dediğinde nefesleri birbirlerinin yüzüne vuruyordu.

"Bende seni çok seviyorum aşkım." diyen Bahar yeniden etrafa göz gezdirdiğinde kalbi taşacak gibiydi.