Adı Bahar

Bölüm 11

SELAM GENÇLER VE DAİMA GENÇ KALANLAR! ÖZLEDİNİZ Mİ BENİ? BENİ OLMASA DA KARAKTERLERİMİ ÖZLEDİĞİNİZİ BİLİYORUM, KUŞLAR SÖYLEDİ. :D NEYSE DİYECEĞİM O Kİ, YAZDIM DAYAZDIM, TATLIŞ BİR BÖLÜM OLDU BENCE İNŞALLAH BEĞENİRSİNİZ. FAZLA UZATMADAN SİZİ BÖLÜMLE BAŞ BAŞA BIRAKIYORUM, HADİ KEYİFLİ OKUMALAR... :)

NOT: BİLMEM YORUM GÖRMEK İSTEDİĞİMİ DE YAZMAMA ARTIK GEREK VAR MI? BENCE SİZ MESAJI ALDINIZ. :D 

Sinan Bahar'ın hamlesini hiç mi hiç beklemiyordu aslında, tabii bu halinden memnun olmadığı anlamına gelmezdi. Kızdan devir teslim alıp, kontrolü kendi dudaklarına aldığında huzurla kapanan gözleriyle bağımlısı olduğu anzer balını yeniden tatmaya başladı. Huzurun her rengini bu kızla beraber öğreniyordu, adı gibi ruhunda çiçekler açtırıyor, yaşama sevincini ikiye katlıyordu.

Bahar ilk önce Elçin'i kurtarmak için yapmış olduğu bu hamle de kontrolünü kaybedip, kendini Sinan'a bırakmıştı bile. Şu an adını sorsalar hatırlamazdı. Bu adamın dudakları onu sarhoş ediyor, bambaşka diyarlara sürüklüyordu. 

''Bahar'ım şaşırttın beni...'' diyen Sinan ilk geri çekilen oldu.

''Ben... Yani şey... Ben...''

Kelimeleri bir türlü bir araya getiremeyen Bahar, kendine bu konu da daima kızıyordu aslında... Neden böyle güzel anlar da dili bağlanıyordu ki? Bunu ciddi ciddi düşünmeye başlamışken aklına yeniden dank eden olayla etrafına telaşlı bir göz gezdirdiğinde derin bir nefes bıraktı. Şükür ki gitmişlerdi.

''Tamam ben anladım, sende artık karşı koyamıyosun tabii bu karizmaya haklısın...''

''Canım ya... Egon senden önce teşrif etmiş buraya maşallah.'' diyen Bahar gülümserken sevdiği adamın omzuna sahte bir yumruk attı, hoş gerçeğini de atsaydı bu adama işlemezdi ya!

''Ego falan bilmem de, sen ne güzel şeysin be kızım ya! Ulan ben bunca yıllık ömrümde böyle güzel hissetmedim hiç.''

''Ulan mı?''

''Sana demedim öyle kendi kendime yani...'' diyen Sinan'la beraber kahkaha atan Bahar, bu adama daha ne kadar aşık olabileceğini düşünüyordu... Ama asla bir sınırını yoktu, artık anlamıştı... Nefes aldığı sürece bu sevgi şiddetle artacak gibiydi.

''Ya Sinan, sen nesin böyle nesin!'' 

Sinan bunu bu tepkiyi bekliyordu ama yanaklarının küçük bir çocuk gibi sıkılacağını asla düşünmemişti... Tuhaf olan bu hareketler acayip hoşuna gidiyordu. Yeminle aşk onu iyice oyuncak etmişti.

''Tamam yapma millet görecek ya! Sonra herkesi dövmek zorunda kalıcam.'' derken yalandan kaşlarını çatmıyor muydu bir de? Bu adam çok tatlıydı ama ya!

''Zorba mısın sen? Ne dövmesi aşkım? Hiç yakıştıramadım ama aaa.''

Sinan sevdiği kadına daha da sokulurken ekledi.

''Çok zorbayımdır, hele sevince... Göstereyim ister misin?''

''Oha Sinan, iyice yoldan çıktın ama sen.'' diyen Bahar ayaklanıp, sevdiği adamın eline uzanıp çekiştirdiğinde erkeksi bir kıkırdamayla oturduğu yerden kalktı genç adam.

''Ne oldu? Az önce yanaklarımı sıkarken bi' problem yoktu... Ben zorbalık edicem deyince mi korktun?''

''Edepsiz! Yürü hadi yürü...''

Sinan, sevdiği kadının son söylediğiyle kolundan tutup hızla kendine çekti, ''Edepsizsem de sana...'' dediğinde yanağına sağlam bir öpücük bıraktı.