Bahar neredeyse çocuk gibi olduğu yerde tepinip, çığlık atacaktı. Zaten heyecandan ölüyordu, bir de adamla o yolu yan yana nasıl gidecekti? Sinan'ın aracın sürücü tarafına doğru yürüdüğünü görünce el mecbur, geçip ön koltuğa oturdu ve hırsla kemerin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
SELLLLLAAAAM! 😎YAZARINIZ GELDİ HUH HUUU! 🥳 YİNE UZUN BİR BÖLÜMLE KARŞINIZDAYIM. 💣 BU ARADA YUKARIDAKİ GÖRSEL BU BÖLÜMDE OKUYACAĞINIZ SİNAN VE BAHAR SAHNESİNE AİTTİR HABERİNİZ OLA!🫠 SİZ BU SATIRLARI OKURKEN, BEN GECE OĞLUMDAN DOLAYI UYKUSUZ KALDIĞIM İÇİN MİNİK BİR ÖĞLEN UYKUSU ÇEKECEĞİM. 🤫 UMARIM UYANDIĞIMDA O TATLIŞ YORUMLARINIZLA MEST OLURUM VE UMARIM BEĞENDİĞİNİZ BİR BÖLÜM OLUR.💖💖💖
Keyifli okumalar...
Günler günleri kovalarken aradan 1 hafta geçmiş herkes yavaş yavaş eski rutinine dönüyordu. Dönemeyen tek bir kişi vardı o da Ömerdi. O kadının gelip ortaya attığı bombayla o gün, bugündür gözüne uyku girmiyordu. Ama tabii henüz net bir şey yoktu. Mahkeme raporuyla Dna testi yapılacak ancak öyle gerçekler ortaya çıkacaktı. İki sonuçta genç adamı korkutuyordu. Ya sevdiği kadının ailesi onlarsa? Ya öğrenince gitmek isterse? Bu düşünceyle kalbi sıkıştı yeniden. Bir ihtimal daha vardı. O aileden değilse ve bu sürece kapılıp heveslenir de sonuç onu üzerse? Çaresiz bir oflama bıraktı ağzından, gözlerini unutmak istercesine kapattı ağır ağır. Keşke öğrenmeseydi. Ne vardı gelip anlatmasaydı? Bu kadar ağır bir yük nasıl taşınırdı ki? Düşünceleriyle kendine kızdı. O kadında kardeşine kavuşmak istiyordu. Ne suçu vardı ki? Aksine hakkıydı.
''Ömer, yemedin hiç bi' şey? Allah aşkına 1 haftadır ne oldu sana? Göz teması bile kurmuyosun benimle...''
Miray'ın sesiyle kendini toparladı. Bu akşam Ömer'in evinde baş başa yemek yiyorlardı. Miray ilk zamanlar yemek yapmayı bile bilmiyordu ama şimdi resmen Ömer'e ziyafet sofrası hazırlamıştı. Ömer yardım etmek istese de engel olmuş, hevesle mutfağa bir girmiş bir de çıkışı olmuştu. Ama değmişti. Yani kendine göre. Acaba Ömer yemekleri beğenmemiş miydi?
''Hiç... Yaa...'' elleriyle saçlarını karıştırdı, durumu toparlamaya çalışıyordu. ''İş güç işte kafam dolu biraz.''
Miray ilk defa Ömer'in söylediklerine inanmadı.
''Yemekleri mi beğenmedin?''
''Yo, çok ço..çok güzel ellerine sağlık da benim biraz iştahım yok gibi. Hasta falan olucam heralde anlamadım ben de.''
Miray içinde kırılan duyguları toparlamaya çalışırken zoraki gülümsemeyle ayaklandı.
''Eee şey ben o zaman sana ıhlamur yapayım, iyi gelir.'' dediği gibi tabakları toparlamaya başladı.
''Ben yardım edeyim.'' dedi Ömer de ayaklandı ama Miray müsaade etmedi. 1 haftadır böyleydi bu adam. Ne olmuştu ki? Neden böyle soğuktu? Neden düşünceliydi? Artık onu sevmiyor muydu yani? Aklına gelenle dudakları büzüldü ve gözleri doldu. Ömer fark etmesin diye çabucak elindekilerle mutfağa girdi. Tabakları tezgaha bıraktığında sandalyeye oturup bütün biriktirdiklerini ağlamaya başladı. Ömer ağladığını anlamasın diye de bir eliyle ağzını kapatıyordu.
