Adı Bahar

Bölüm 16

SELAM GENŞŞŞLERRR! BÖLÜM GEÇ GELDİ FARKINDAYIM BELKİ DE İÇİNİZDEN BANA BAYA KÜFÜR ETMİŞSİNİZDİR AMA VALLA BİRAZ YOĞUNDUM ONDAN ŞAAAPAMADIM HEM PAZAR GÜNÜ DE DOĞUM GÜNÜMDÜ, SİZLERDEN DE BİR KUTLAMA ALIRIM :P :D

UZATMIYORUM SÖZ, BUYRUN OKUYUN. UMARIM BEĞENİRSİNİZ...

Miray yeni bir güne keyifle uyanmıştı... Artık bir düzeni, biyolojik olmasa da bir ailesi vardı. Hayatta şükretmek için bir çok sebebi olmuştu şimdi... Aile deyince aklına ilk gelen isim Ömer oldu, kafasını iki yana salladı... Gerçekten saçmalıyordu. Tabii ki bu ailenin, bir üyesi olmasına vesile olduğu için böyle düşünüyordu, başka hiç bir neden olamazdı değil mi canım? Hah! Kesinlike... Ama dün yaşadıkları o kısacık an aklına gelince kalbi bir anda telaşla çarpmaya başladı... Yok yok! Düşünceleri iyice çığrından çıkmıştı! Bunca zaman yuvasız bir kuştu, sadece Ömer onun hayatını kurtarmıştı işte. Bu hissettikleri kesinlikle minnet duygusuydu. Yatağını toparladıktan hemen sonra kahvaltı hazırlamak amaçlı mutfağa gitmişti ama Bahar çoktan uyanmış, çayı koymuş masayı hazırlıyordu.

"Günaydın Bahar."

Bahar elinde ki son tabağı da masaya bıraktığında kafasını kıza doğru çevirdi.

"Günaydın canım... Zülal hala uyuyor galiba. " dediğinde gözlerini devirmiş ardından ikisi de gülümsemişti.

"Şey..." dedi Miray yutkundu.

Bahar'ın bakışları yeniden ona döndü.

"Ömer'in daha önce kötü biten bi' aşk hikayesi mi var?"

Bahar dudaklarını büzüp, onayladı.

"Düğünlerine çok az bi' zaman kala sevdiği kadın kanserden ölmüş."

Miray'ın yüreği işte o an sızım sızım sızladığında Ömer'in söyledikleri bir an için kulaklarında yankılandı.

"Ait olduğun kalp atmayı bırakana kadar, hep sığınacak bir limanın vardır. Ama bu işler riskli ufaklık, ne kadar uzak kalırsan o kadar mutlu olursun..."

"Ait olduğun kalp atmayı bırakana kadar..." diye mırıldandı. Bahar şaşkınlıkla ona bakıyordu.

"Ne?"

"Ömer bana bi' gün, ait olduğun kalp atmayı bırakana kadar hep sığınacak bir limanın vardır demişti." dediğinde gözleri yanmaya başladı. "Nasıl dayandı ki bu acıya... İnsan taş olsa çürür."

"Kolay olmamış zaten, daha yeni yeni toparlıyomuş..."

"O yüzden o yüzünde ki hüzün, gülse bile gözlerinde saklı."

"Öyle... Umarım bir gün karşısına ne olursa olsun kaybetmeyeceği bir kadın çıkar."

"Umarım..." derken kızın yüreğini sıkıntı sarmalı esir almıştı. Başka kadın? Ömer'in kalbini giren, aşık eden kadın. Ömer'in kadını... "Eee şey bende gidip ekmek alayım o zaman. Sen Zülal'i uyandırırsın."

Bahar onun bu telaşlı hallerinin nedenini o kadar iyi anlıyordu ki, bıyık altı gülümsedi.

"Tabii uyandırırım ben, dikkat et."

"Merak etme."

Miray eline aldığı bozukluklarla üzerine yazlık bir hırka geçirip pijamalarıyla attı kendini mahalleye. Hızlı adımlarla fırına uğrayıp iki ekmek aldığında gözü karşıda ki, çapraz tarafta bulunan Ömer'in dükkanındaydı. Ayakları farkında olmadan onu oraya sürüklemeye başladığında kalbi tatlı bir heyecanla atmaya başlamıştı. Ne oluyordu ona şimdi böyle?