40

72 6 0
                                    

Aslı'dan.

Bazı geceler, o geceyi defalarca kez rüyamda görmek yerine uyuyamadığımda ağlardım. Sabah olduğunda gözlerim şiş bir halde evde ölü gibi dolaşır. Sonunda okula giderken mutluymuşum gibi yüzüme taktığım gülümsememle çocukları ve etrafımdaki insanları mutlu olduğuma inandırırdım.

İçimde kopan fırtınadan kimsenin haberi olmazdı bu sayede. Annemle babam dışında tabi...

Şiirlerimi sana yazdım, derdi bir şair tam orada söze girerek ve sonra devam ederdi. Sonra sen bütün satırlarımı silmeyi başardın.

Gözlerimi kapatıp gökyüzüne baktım. Şiiri bir de sesli dile getirirken, gök gürledi. Yağmur yağmaya başlamak üzereydi.

"Şiirlerimi sana yazdım.
Sonra sen bütün satırlarımı silmeyi başardın.
Gözlerinde bir hüzün, gözlerimde gözyaşları varken,
Seni içimde bitirdim sandım..."

"Şiirlerini bana yazdın.
Sildiğin yerden bütün satırlarımı tekrar yazdım.
Gözlerimizde var olan hüzün,
Son bulacak mı seni içimde tekrar yeşertirken..?" Gözlerimi gökyüzüne karşı açtım.

Mustafa?

Yavaşça arkamı döndüm. Gözlerim gözleriyle buluştu.  Karşımdaydı. Kanlı canlı karşımdaydı. Tam o an gökyüzü, yağmurunu yeryüzüne bırakmaya başlamıştı. Gözümden düşen damlalar, onu gördüğümde akmaya başladı.

"Aslı." Diye fısıldadı. Ben az önce onunla mı konuşmuştum? Mavi bilerek mi bana onun numarasını vermişti..?

Dünya dönüyordu. Etrafımdaki insanlar bir bir burayı sevdikleriyle terk ediyordu. Hatta bazıları sevdiklerini başka bir yere gönderip, ağlayarak burayı terk ediyorlardı. Ben ise karşımda sevdiğimi daha sonra anladığım o adam varken bir yere kımıldayamıyordum. (burayı okurken aklıma boş gemiler şarkısı geliyor)

"Mustafa." Diye fısıldayabildim sonunda. Kalbim artık daha hızlı atıyordu. Onu özlemiştim. Gözlerine bakmayı ve onun yüzüğünü takmayı özlemiştim...

layemut || textingHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin