Koruma +18

1|Giriş

Buraya başladığınız tarihi yazın.💙

İyi okumalar.

&

"Hadi kızım, çıkıyoruz."

Rujumu da sürdükten sonra aynada kendimi süzdüm. Hazırdım. "Geliyorum baba."

Elbisemi düzelttim. Sonrasında ise aşağı indim. Arabaya ilerledim. Kapımı Aral açtığında ona baktım ve gülümsedim. "Teşekkürler."

"Rica ederim Alara Hanım." dedi, kapımı kapatmadan hemen önce.

Geldiğimiz yere göz gezdirdim. Güzel bir deniz kenarıydı. Babam annemle birlikte içeri girdiğinde arkalarından ilerledim.

Arkamda Aral vardı.

"Her zamankinden."

Babamın emriyle adam başını salladı ve yerine geçti. Bir süre sonra yemekler geldiğinde dikkatimi toplamaya çalışıp yemek yemeye başladım.

"Aral gel aslanım." dedi, babam. Gözlerim onu bulduğunda onun gözleri hala benim üzerimdeydi. Anında çevirdim.

"İtiraz etme Aral, otur." dedi babam, net bir dille. Aral tam itiraz edecekken sustu ve yanıma oturdu.

"İzlemeye devam edecek misin?" dedi, babamlar gittikten hemen sonra.

Aral'ın sesiyle kendime gelmek için başımı salladım. "Dalmışım sadece."

Güldü. "Pekala."

Umursamazca telefona baktım. O sırada nefesini boynumda hissetmemle tüylerim diken diken oldu.

"Telefonu ters tutuyorsun."

Derin bir nefes verdim. Benden ayrıldıktan birkaç saniye sonra babamlar geldi fakat ben hala az önceki yaklaşmanın etkisindeydim.

Telefonu sinirle çevirdim ve evden çıkmadan önce çekindiğim fotoğrafı paylaştım.

alarapera:

1.300.233 beğeni.
980.221.661 yorum.
2.300.000 paylaşım.

"Güzel çıkmışsın."

Aral'ın dikkati telefonumdayken gözlerim paylaştığım fotoğrafı buldu. "Teşekkür ederim Aral Bey." dedim. "Rica ederim Alara Hanım."

Babamlar bir süre sonra masaya geldiğinde aramızdaki gergin sessizlik son buldu. Karnıma stresten ağrı girmişti.

"Aral, bir sorun mu var?" dedi, babam. Aral sürekli çevreye kuşkulu bakışlar atıyordu. "Yok efendim, sadec-" diyeceği an bir silah sesi duyuldu.

"Eğil!"

Aral benim üzerime kapanmıştı. Babamlar ise masanın altına eğilmişti. Silah sesleri durmak bilmeyince Aral yerinde doğruldu. Elim onun kolunu sardı. "Gitme." dedim.

"Dikkat et!" dedi, Aral. Eğildim ve onu izledim. Elindeki silah birkaç adamı vurmasını sağlamıştı. Arkadaki korumalar da ona destek olurken benim yaptığım tek şey olduğum yerde titremekti.

Elimle yüzümü kapattım ve dirseklerimi sabitledim. Nefesim hızlandığında sakinleşmeye çalıştım. Bir şey olmayacak.

Bir süre sonra sesler kesilse de az önce yaşananların etkisindeydim. Sonrasında elim yüzümden çekildi. Çeken kişi Aral'dı. "İyi misin?" dedi. Gözleri bedenimi iyice süzdükten sonra bana döndü. "İyisin." dedi, sorduğu soruyu cevaplayarak. Sonra bana sarıldı. 10 senedir hayalini kurduğum şeyi az önce gerçekleştirdi.

"Sakin ol, geçti."

Sesi sakinleştirirken titremem kesildi. "Derin nefes al." dediğinde söylediğini yapıp derin bir nefes aldım. Verdim. Aldım ve verdim. Bir süre sonra tamamen sakindim.

"İyisin?" dediğinde başımı salladım. "Evet."

"Annenler çıktı, bizde çıkalım. Gel." dedi ve elini uzattı. Tuttum ve saklandığım yerden çıktım. Gözlerimdeki yaşları sildi. "Geçti."

Başımı salladım ve dışarı çıktık. Aral'ın eli destek olmak ister gibi belimdeydi. "Kızım, iyisin değil mi?"

Annem yaklaştı ve sarıldı. "İyiyim anne."

Değilim.

Eve geldiğimizde kendimi günün yorgunluğuyla yatağa attım. Fazlasıyla yorulmuştum.

[9 sene önce.]
Alara.

Etraftan gelen sesler beni korkutuyordu. Fakat Aral abi her zamanki gibi yanımdaydı. O varken hiçbir şeyden korkmazdım.

"Ne oluyor Aral abi?" diye sordum. O ise soruma cevap vermek yerine üstüme kapandı. Ona bir şey olmamalıydı.

"Bir şey olmuyor güzelim. Birazdan geçecek." dedi. Bu beni rahatlatmıştı.

Sonrasında sesler kesildi. Aral abi üstümden çekildi ve elini uzattı. Yardım alarak yattığım yerden kalktım.

Sonrasında ise dışarı çıktık. Annemler oradaydı. Annem beni gördüğünde hızla yanıma geldi.

"Aral sen olmasan-" diyeceği sırada Aral abi sözünü kesti.

"Görevim bu, her zaman efendim."