27|Güven

186 13 2
                                    

Odama çıktım ve saatlerce ağladım. Artık o yoktu, olmayacaktı.

Evet, bu bir gerçekti. Korktuğum başıma gelmişti. Aral beni bırakmıştı.

[2 ay sonra.]
Alara.

Bugün şirkette parti vardı. Nedenini henüz bilmiyordum fakat herkes ailesiyle birlikte gelip toplanacaktı.

2 aydır Aral yüzüme bile bakmıyordu. Bir anda ne olmuştu, anlamamıştım. Fakat artık bunu kafama takmamaya çalışıyordum fakat sadece çalışmakla kalıyordu. Çünkü ciddi anlamda özlemiştim.

Makyajımı yaptıktan sonra aynanın karşısında kendime baktım. Siyah mini elbise, altına siyah topuklu giymiştim. Saçımı düzleştirip öylece bırakmıştım. Makyajımı ise olabilecek en sade şekilde yapmıştım.

"Hadi kızım."

Babamın sesiyle çantamı aldım ve odamdan çıkıp aşağı indim. Aral yanımızda değildi. "Aral abi nerde baba?" diye sordum.

"O başkasıyla gelecekmiş sanırım." dediğinde üzüntümü belli etmeden arabaya bindim.

Başkası dediği kişinin kim olduğunu merak ediyordum.

Şirkete on dakika içinde geldik. Arabadan indim ve hızla içeri girdik. Kendimize ayrılan yere oturduk. Aral ortalıkta yoktu.

"İstediğiniz bir şey var mı efendim?" dedi, yanımıza gelen görevli. "Kola alabilirim." dedim. Babamlar bir şey istemedi.

Bir süre sonra elinde kolayla yanımıza geldi ve önüme bıraktı.

Stresten karnım ağrımıştı. Aral'ın bir an önce gelmesi lazımdı. "Geliyor." dedi, babam.

İlk başta kim için söylediğini anlamamıştım. Baktığı yere döndüğümde ise hiç beklemediğim fakat bugün olacağını düşündüğüm o manzaraya baktım.

Aral, yanında bir kızla el ele tutuşmuş yanımıza geliyordu. Gözünü bir an olsun bana çevirmedi. Yüzü 2 ay sonra ilk defa böylesine gülüyordu. Ciddi anlamda kırılmıştım.

Gözümün dolmaması için büyük bir savaş verdim. Şimdi olmamalıydı.

Ona olan güvenim saniyeler içinde kırılmıştı.

Yanımıza geldiğinde yanındaki kız için sandalye çekti. Kız büyük bir mutlulukla masaya oturdu. Aral ise hemen yanındaki sandalyedeydi. İkisi de tam karşımdaydı.

Gözümden akmaması için zorladığım yaş düştü ve Aral bunu hissetmiş gibi bana döndü. Fakat yüzünde hiçbir şekilde üzüntü yoktu.

Masadan kalktım ve lavaboya ilerledim. Babamların beni böyle görmemesi lazımdı. Lavaboya girdim ve gözümden akan yaşları peçeteyle sildim.

Ona inat ağlamayacaktım.

Lavabodan çıktım ve masaya ilerledim. Aral yanındaki kızla gülümseyerek bir şeyler konuşuyordu. Yanındaki kız ise aynı heyecanla anlatmaya devam ediyordu.

Masaya oturdum. "Kızım Alara." diye tanıttı babam. Kız anında elini uzattı. Tutmamayı içimden geçirsem bile bu şuan mümkün değildi. "Memnun oldum. Bende Leyla Ersan." dedi.

Aral o sırada bana döndü fakat bu sefer ben ona dönmedim. "Bende memnun oldum. Fazlasıyla yakışıyorsunuz." dediğimde Aral gerildi.

"Teşekkür ederiz." dedi, Leyla. Ciddi anlamda yakışmıyorlardı.

"Gerçekten öyle." dedi babam, bana hak vererek. Aral bana baktığında ona döndüm. Gözleri gözlerimdeydi. Biliyordu, bunun beni fazlasıyla üzeceğini bile bile getirmişti.

"Sen kaç yaşındasın Alara?" diye sordu. "22 yaşındayım, sen?" diye cevapladım. "Bende 21." dedi.

Başımı salladım. "Nasıl tanıştınız?" diye sorduğumda ise gülümseyerek Aral'a döndü.

"18 yaşıma girerken bir kutlama yapmıştım. Aral'da bir arkadaşım sayesinde oraya gelmişti. Fakat Aral'ı hiç tanımıyordum. İlk kez orda gördüm. Bu sene de sosyal medyadan takip etmeye başladım, o da takip etti. Konuşmaya başladık derken, ilişkimiz başladı. Fakat daha yeni." diye anlattı.

Hayal kırıklığıyla başımı salladım.

"Aral abi, gerçekten tebrik ederim." dedim. "Teşekkür ederim." dediğinde ise gülümsedim.

Bizi çok çabuk unutmuştu.

Bir süre sonra parti başlamıştı. Herkes gece bitene kadar eğlendi. Ben hariç.

Şayet Aral'la Leyla fazlasıyla yakın dans ediyordu.

Parti bittiğinde derin bir nefes aldım. Sonunda.

"Hadi gidelim kızım." dedi babam. "Tamam baba, lavaboya gidip geleceğim." dedim ve hızlıca lavaboların o tarafa gittim.

Aral oradaydı.

Yanına gittim ve geri ittirecek kadar sert bir şekilde vurdum. "Senin amacın ne?" dedim ona. Ağlamayacaktım demiştim fakat şuan o kuralı da hiçe saymıştım.

"Amacım yok. Git lütfen Alara." dedi. "Ne ara unuttun bizi?" dedim fakat dinlemedi. Arkasını döneceği sırada onu durdurdum.

"En yakın zamanda sende beni başkasıyla göreceksin. İşte o zaman bana yaşattıklarını anlayacaksın Aral."

Elini yumruk yaptı.

Gerildiğini hissettiğimde arkamı döndüm ve dışarı ilerledim.

Bana yaşattıklarını ona misliyle yaşatacaktım.

Koruma +18Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin