Koruma +18

13|Mektup

[4 ay sonra.]
Alara.

Her zaman yaptığım gibi yine yatağımda uzanıyordum. Alp'i kaybedişimin üstünden dile kolay 4 ay geçmişti. Bu 4 ay içinde evden sadece onun mezarına gitmek için çıkıyordum. Onu son kez morg'da gördüğüm zamanı unutamıyordum.

Yemek bile yiyemiyordum. Ona bunu yapanlara haddini bildirecek gücüm bile yoktu. Ölüm nedeni trafik kazasıydı fakat o birine değil, başka bir araç ona kasıtlı olarak çarpmıştı.

Suçu itiraf etmişlerdi.

Tek yapabildiğim şey onun orda müebbet cezasını aldırmamdı, Alp için elimden sadece bu geliyordu.

Bu süreçte Aral'la hiç konuşmadım. Zaten odamdan çıktığım yoktu. Aral sürekli yazıyordu fakat bunların bende bir karşılığı yoktu, onu silmiştim.

Düşüncelerim arasında boğuşurken kapı çaldı. "Kızım."

Annemin sesiydi. İçeri girdi, ona dönmedim. Alp'i daha çok görebilirdim, onlar yüzünden o sabah Alp'i görememiştim.

"Alp'in evinde bunu bulmuşlar, sana getirmek istedim. Bunu sana yazmış." dediğinde hızlıca doğruldum. Gözlerimden yaşlar tekrar süzüldü.

Verdi ve odadan çıktı.

Hızlıca zarfı açtım, üstünde adım yazıyordu. İçinden kağıdı çıkardım ve gözyaşları içinde okumaya başladım.

"Evet Alara'm. Bunu okuduğunda belki de çoktan ölmüş olacağım. Birazdan yola çıkacağım ve en çok korktuğum şeyi yapacağım. Bu hayatta yaşamaya değer biri olduğumu senin varlığınla düşünüyordum. Ölürsem seni bir daha görememek beni korkutuyordu. Fakat bu eline ulaştığına göre seni gördüğüme emin olabilirsin. Mezarıma her gelişinde ağlama güzelim, çünkü senin gözyaşlarını bile silemeyeceğim. Bu bana sadece acı verir. Benim için gül Alara'm, her güldüğünde beni hatırla ve daha çok gül. Senin mutlu olman benim mutluluk sebebim olur. Senin acı çektiğini görmek istemiyorum güzelim. Işıl'ın benimle sırf Aral'a yaklaşmak için ilişki kurduğunu öğrendim. Onu canımı verecek kadar çok seviyordum ve.. sanırım bunu kanıtladım. Beni aldattığını öğrendim.. Ve daha birçok şey. Sen üzülme güzelim, sen benim için daha çok gül. Yemek ye, benim için daha fazla ye. Gez, benim için daha çok gez. Her zaman Fransa'ya gitmek istiyorduk, tatil planımız vardı. Gerçekleştiremedik. Bunun için özür dilerim güzelim. Ama oraya git ve benim için gez. Yapmak istediğimiz her şeyi yap. Ve sakın ağlama, gözyaşlarını silecek gücüm yok bebeğim. Seni çok seviyorum Alara'm.
Seni her şeyden daha çok seven Alp'in."

Sonuna kadar gözyaşları içinde okudum. Her zaman benim iyiliğimi isteyen tek kişiydi.

Işıl tam bir yalancıydı. Alp'i onun yüzünden kaybetmiştim. Onun yüzünden Alp canına kıymak için yola çıkmıştı.

Alp'e çarpan aracın içinde Işıl'da vardı. Alp'in söylediğine göre Işıl sırf Aral'a yakın olmak için Alp'i kandırmıştı. Alp'i kendine aşık etmiş, aldatmıştı. Ona bedelini en ağır şekilde ödetecektim.

Derin bir nefes aldım ve gözyaşlarımı sildim. Hızlıca yataktan kalktım ve eşofman ve kısakollu giydim. Sonrasında ise kağıdı cebime koydum ve evden çıktım.

Aral yine her zamanki yerindeydi. Bana bakışları pişmanlık doluydu. Onunla asla konuşmayacaktım. Her ne kadar pişman olursa olsun, o sabah bana her şeyi anlatsaydı Alp'i daha çok görebilirdim.

Bakışlarımı ondan çektim ve arabama ilerledim. Hızlıca yanıma geldi. "Alara, konuşalım biraz." dedi. "Seni asla dinlemek istemiyorum. Bitti Aral, sana olan nefretim sevgimden daha ağır bastı." dedim acımasızca. Bundan sonra kırılan taraf sadece ben olmayacaktım.

Başını salladı ve gözünden bir damla yaş düştü. Onu böyle görmek sadece beni daha çok üzmeye yarardı. "Peki Alara." dedi ve arkasını dönüp eve girdi. Gözyaşları içinde arabaya bindim, yine her şeyi mahvetmiştim.

Alp'in mezarlığına geldiğimde yavaşça arabadan indim. Kenarda duran başörtüyü aldım ve başıma geçirdim. Mezarının yanına geldiğimde eğildim ve toprağını sıktım.

"Geldim Alp'im, geldim." diye başladım. "Yazdıklarını okumak beni rahatlattı ve sana söz veriyorum bundan sonra yanında ağlamayacağım. Her şeyi mahvettim Alp, her şeyi yine batırdım. Ama senin için toparlayacağım. Dediklerinin hepsini yapacağım, Fransa'ya gidip sensiz gezeceğim. Her zaman seni düşüneceğim ve senin için güleceğim Alp'im." dedikten sonra derin bir nefes aldım ve ağlamamak için kendimi sıktım.

"Hep ben öldükten sonra sen ne yapacaksın diye sorardım sana. Çünkü senin benden önce ölmeni asla konduramazdım. Fakat bitti Alp, her şey bitti. Hayatım bitti. Bir sabaha sensiz uyanmak beni korkuturken 120 sabaha sensiz uyandım ben Alp. Ama hesabını soracağım, herkese. Bunu sana yaşatanlara, seni intihara sürükleyenlere ve ölümüne sebep olanlara.. Herkese soracağım birtanem, sen yeterki rahat uyu. O gün erkenden yanına gelemediğim için özür dilerim, imkanım olsaydı o geceye dönerdim Alp. Seni seviyorum birtanem, senin için güleceğim. Senin mutlu olman için elimden geleni yapacağım birtanem."