"Aral'sız nefes alamayacağımı size söyledim. Hiçbiriniz umursamadınız. Sizden nefret ediyorum, tam anlamıyla nefret ediyorum." dedim.
Ağlıyordum. "Şimdi her şey bitecek." diye devam ettim. Bitecekti. Bundan emindim.
3'e kadar saydım ve tetiği çektim.
3.
2.
Ve 1.
Alnımdaki silahı tek hamlede biri çekti. Kurşun son anda beni bulmamıştı. "BIRAK!" dedim.
Fakat döndüğümde gördüğüm kişi beklediğim biri değildi.
Aral'dı. Elimdeki silahı sertçe yere fırlattı ve ayağıyla bizden uzağa ittirdi.
"Sen.." dedim. Gözlerimden akan yaşlarla birlikte bir el belimi kavradı. "Sen geldin." dedim, bir kez daha. Elimi yüzüne attım. Gerçekti.
"Geldim." dedi, o da ağlıyordu. Kollarımı boynuna doladım ve sıkıca sarıldım. Bu gerçek olamayacak kadar güzeldi.
O gelmişti.
3 senedir onu görmeyi bırak sesini bile duymamıştım.
Sonunda gelmişti.
Sarsılarak ağladım. Arkadan annemin ağlama sesi geliyordu, umursamadım.
Başını boynuma gömdü ve kokumu içine çekti. Sonrasında ise defalarca kez öptü. "Geldim." dedi, bir kez daha. Kendisi bile inanamıyordu.
O da bende bitmiştik.
Gelen ayak seslerinden anladığım kadarıyla babamlar gidiyordu. Bir süre sonra araba sesi uzaklaştı. Gitmişlerdi.
İkimizde bir süre sonra sakinleştik, ondan sonra başımı omzundan kaldırdım. "Geçti bebeğim. Her şey bitti ve biz kazandık."
Buydu.
Her şey bitmişti ve kazanan bizdik.
"3 sene Aral." dedim, ona. Çaresizce. 3 sene geçmişti. Kazanan yada kaybeden önemli değildi, ben onsuz üç sene geçirmiştim.
"Kendimi bunun için asla affetmeyeceğim." dedi, daha sıkı sarılmadan hemen önce. "Senlik bir şey yoktu Aral." dedim.
"Seni çok özledim." dediğinde ise bu anın hiç bitmemesini istedim. "Ben de seni çok özledim Aral."
"Hani dedin ya, biz kazandık diye." dediğimde ise dinlediğini belirten bir ses çıkardı.
"Bizim kazanacağımıza emindim Aral. Çünkü gerçek aşk, asla bitmez."
[3 sene sonra.]
Alara.
Evlenip ayrı eve çıkalı, kimseyi umursamadan yaşayalı tam tamına 2 sene olmuştu. Bebeğimiz doğalı ise 1 sene.
Bugün 1. yaşına giriyordu.
Bizi bekleyen her şeyden habersiz ona tutunmuştum. Aral'a. 3 sene ondan tek bir haber alamadan yaşamıştım.
En başında onu gördüğümde anlamıştım, benim hayatımda yer edeceğini biliyordum. Daha yaşım ona erişmese bile bunu hissediyordum.
Sonrasında ise bebeğimiz oldu ve daha haberini Aral'a haber veremeden kaybettik. O an hayatın bittiğini sanmıştım. Fakat hayat bizim için tam o anda yeni başlamıştı.
3 sene aradan sonra onu görmek bana ilk defa nefes aldırmıştı. Onu gördüğüm an nefesimin kesilişi daha dün gibi aklımdaydı. Bana en büyük umudu gibi bakmıştı, ki zaten öyleydi.
Sonrasında ise evlilik teklifi etmişti. Fakat evlenmemiz bir yılı bulmuştu. Bunun hepsi babam yüzündendi.
Bir senenin sonunda evlendik ve o gün ayrı eve çıktık. Aral'la birlikte hayatımızın en güzel 1 senesini geçirdikten sonra bebeğimiz Ahu'yu kucağımıza aldık.
O an hissettiğim mutluluk ise tüm acılara değerdi. İyiki dedim, iyiki dayanmıştık. Birbirimizden asla vazgeçmeyip istediğimizi almıştık.
Bugün ise 1 yaşına giriyordu. Her şey daha dün gibiydi.
"Bebeğim." dedi, Aral. Ahu'nun kokusunu aklına kazımak ister gibi içine çekti. Ahu ise kahkaha atmakla meşguldü.
"Seni çok seviyoruz birtanem." dedi, Aral. Doğum gününe kimseyi çağırmamıştım. Çünkü hiç kimsenin bunu hakettiğini düşünmüyordum. Ailemin bile.
En kötü günlerimiz o 3 sene içinde geçmişti. Bize bu acıyı onlar yaşatmıştı.
"İyiki bebeğim." dedi. Ahu'yu kucağında yatırdı ve bir daha öptü. İyice uykusu gelmişti. Bir süre sonra babasının kucağında uyuyakaldı.
Ahu, hayatımızdaki en güzel
mucizeydi.
Sonrasında ise içeri gitti ve yatırdı. Bir süre sonra yanıma geldi ve beni kendine çekti. Yeni yıla son 5 dakika kalmıştı.
"O 3 sene içinde kendimi ölecek gibi hissettim. Seni görememek, sesini sadece bana eskiden attığın seslerden duymak, kokunu alamamak benim cehennemimdi." diye başladı sözlerine.
"3 sene sonra baban aradığında direkt açtım. Ya senden kötü bir haber duyacaktım, yada tam tersi iyi bir haber. Ve bana sadece gel dedi. O tek kelimesi bile seni görmek için bana yetecekti. Evden çıktım ve hızlıca yanına geldim. Sonrasında ise senin kendine bir silah doğrulttuğunu gördüğümde nefes alamadım. Sen kendi canına benim için kıyıyordun." dediğinde ağlamamak için kendimi zor tuttum.
"Biz sabrettik. Ve her zaman dediğim gibi kazandık. Ahu geldi dünyaya. Bütün acıları, yaşanmışlıkları bize unutturdu. İyiki, iyiki sen bebeğim. İyiki." dedi. Tam o an saat 12 oldu.
"Ömrümüzün sonuna kadar birlikte olmamız dileğiyle."
Olacaktık. Ömrümüzün sonuna kadar birlikte olacaktık.
Aral'ın dediği gibi en sonunda biz kazanmıştık.
SON.
- Buraya kadar okuyan herkese sonsuz teşekkürler.
Umarım beğenmişsinizdir.
Son olarak bunun finalini yaptığımız için bir yeni kitap daha yayınlayacağım.
O da Abimin Arkadaşı (+18) olacak. Ona da bir şans vermenizi dilerim.
Hepinizi çok seviyorum.💙
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Koruma +18
Romance"Aral? Ne işin var senin burada?" Arkamı döndüğümde Sezen'i görmemle umursamazca baktım. "Korumayım Sezen. Onun için buradayım." dediğimde gözü az önce gezindiğim yere baktı. "Şu kızın mı?" dediğinde başımı salladım. "Anladım, az önce yanındaki adam...
