Koruma +18

17|Test

İlk tek çizgi ve sonrasında belli olan çift çizgi göründü.

Hamileydim.

Korunmamıştık.

"Olamaz."

Banyodan çıktım ve odama geçtim. Odada stresle dolandım. Mide bulantımın sebebi buydu. Aynanın karşısına geçtim ve karnıma baktım. Hiçbir şekilde belirgin bile değildi.

Aral'a bunu nasıl söyleyecektim, bilmiyordum. Bir süre idare edebilirdim fakat sonraki süreçte söylemek zorundaydım.

En önemlisi ailemdi. Buna ikisi de karşı çıkardı ve Aral'la beni ayırırlardı. Bundan emindim, söyleyemezdim. Söylememeliydim.

Doktora gözükmem lazımdı. Ne yapacağımı bile bilmiyordum.

Aral'a mesaj attım.
Alara: Aral odama gel, acil.

Ne diyecektim, bilmiyordum. "Ne oldu Alara." diye girdi odaya. "Aral sana söylemem gereken bir şey var." dedim. "Ne oldu?" dediğinde ise yanına gittim.

"Ben." dedim ve duraksadım. Söylemeli miydim? Bilmiyordum.

"Bir şey mi oldu?" dedi. Dikkatle yüzüme baktı. "Aral ben.."

"Ben kendimi kötü hissediyorum." diye devam ettim. Uydurabileceğim tek yalan buydu. "Hastaneye gidelim, neyin var?" dedi.

"Aral, beni seviyor musun?" diye sordum bir anda. Afalladı. "Neden soruyorsun?" dedi. "Cevap ver Aral, beni seviyor musun?" dediğimde ise gözlerini kaçırdı.

"Sevmem yada sevmemem bir şey değiştirmeyecek. Her neyse, hadi gidelim." dedi ve elimi tutup kapıya ilerletti.

Aşağı indik ve arabaya bindik.

"Sen burda bekle Aral." dedim hastaneye girmeden önce. Kabul etti. Kata çıktıktan sonra doktorumun yanına gittim.

"Hoşgeldiniz Alara Hanım, şikayetiniz nedir?" dedi. "Test yaptım, pozitif çıktı. Hamilelik testi." dediğimde şaşkınlıkla bana baktı.

"Lütfen sorgulama." dedim. "Peki, sizi şöyle alalım." dedikten sonra işaret ettiği yere uzandım. "Karnınızı açın lütfen." dediğinde açtım.

Bir jel sürdükten sonra makineyi karnımda ilerletti.

"Evet." dedi. "Bir hamilelik söz konusu, ayrıca 3 aylık. Hiçbir şekilde belli olmuyor fakat kendini belli etmesi zaman almaz Alara Hanım. Bu süreçte yemenizden hareketlerinize kadar her şeyinize dikkat etmelisiniz. Karnınızı silip gelin lütfen." diye devam etti. Karnımı sildim fakat şaşkındım.

3 aylıktı ve hiçbir şekilde belli olmuyordu.

"Kilo verdiyseniz kendini belli etmemesi çok normal. Bu süreçte düşük riskiniz fazlasıyla artmış ve hala devam ediyor. Çok dikkatli olmalısınız, ağır kaldırmamalı iş yapmamalısınız. Kilo almanız için vitamin yazıyorum, yediklerinizi arttırın lütfen. Bebeğimizin sağlığı için bu önemli. Son olarak son aya kadar ilişkiye girmenizde bir sorun gözükmüyor, bir dahaki ay kontrole geldiğinizde daha net şeyler konuşabiliriz. Sormak istediğiniz bir şey var mı?"

"Yok teşekkür ederim." dedim ve odadan çıktım.

Aşağı indim. "Ne oldu, bir sorun var mı?" dedi. Başımı iki yana salladım. "Yok Aral, gidebiliriz."

"Ne dedi, neyin varmış?" dedikten sonra yanıma geldi. "Stresten mide bulantısı olabileceğini söyledi." dedim. Bir süre bakıştıktan sonra kollarımı boynuna doladım.

"Eskiye dönelim Aral." dedim. O da bana sıkıca sarılmıştı. "Seni seviyorum Aral, bırakamam. Her ne olursa olsun." diye devam ettim.

Aral, baba olacaktı fakat bunu ona nasıl söyleyecektim, bilmiyordum. Korkuyordum, aksi bir cevap almaktan korkuyordum.

"Bende seni seviyorum güzelim." dedi ve kokumu aklına kazımak ister gibi içine çekti. "Hadi gidelim."

Arabaya bindik ve yola çıktık. "Benden gizlediğin bir şey mi var?" dediğinde başımı iki yana salladım. "Yok bir şey Aral, ne gizleyeceğim?" dedim.

"Bilmiyorum." dedi.

Eve geldiğimizde arabadan indim ve odama çıktım. Hamileydim, hemde 3 aylık.

Aynanın karşısına geçtim ve gözlerim dolu dolu karnıma baktım. Karnımda bir can taşıyordum, onun için iyi olacaktım.

Derin bir nefes aldım ve yatağa uzandım. İnanamıyordum, anne olacaktım. Aral ise baba..

&

Gece uyandığımda kalktım ve su içtim. Karnımda hissettiğim sancıyla birlikte korkuyla ayağa kalktım. Bu acı, çok fazlaydı.

Işığı açtım. Yatağa baktığımda kanlar içinde olduğunu görmemle elim karnıma gitti.

Eşofman altım full kan içindeydi.

Nefesimin kesildiğini hissettim. Sanırım onu kaybetmiştim. Bebeğimi kaybetmiştim.