Koruma +18

6|Korku

Hızlıca mesajlara girdim ve Aral'a o fotoğrafı attım.

Alara: Fotoğraf.

Alara: Bunun için reddedildiğimi bilmek isterdim. Beni sevmemen önemli değildi aslında. Seni sevmem bana bugüne kadar yetmişti fakat bundan sonra yeteceğini sanmıyorum Aral. Yine de teşekkür ederim. Hayatımda her zaman için ayrı bir yerin olacak :) Ama bundan sonra seni sevmemeye çalışacağım, en azından mümkün olduğunca.

Attım. Ve beklemediğim bir şekilde anında gördü. Engelledim. Sonrasında ise yatağa uzandım ve her zaman yaptığım gibi yine uyudum.

[Günümüz.]
Aral.

Aldığım mesajla ve gördüğüm fotoğrafla kendimi kaybettim. Yağmur'un ne amaçla bu fotoğrafı paylaştığını ve altına kalp koyup farklı bir şekilde yansıttığını bilmiyordum.

Alara atmasa görmemiştim bile.

Hızlıca Yağmur'un yanına gitmek için evden çıktım. Yanına geldiğimde hızla içeri girdim.

"Sen ne yapmaya çalışıyorsun!" dedim, eve girdikten sonra. "Ne oldu Aral?" dediğinde güldüm ve masanın üzerindekileri sertçe devirdim.

"O fotoğraf ne! Onu ne amaçla paylaştın Yağmur? Sana aramızda bir şeyin olmayacağını defalarca kez söylememe rağmen bir sene önceki fotoğrafı paylaşmaktaki amacın ne?" diye bağırdım.

"Ben onu öylesine paylaşmıştım Aral? Ne oldu da bu kadar sinirlendin, anlamıyorum." dedi. Yanına gittim. "Hemen onu sil, şimdi." dediğimde elindeki telefonu açtı.

"Yine o kız yüzünden mi? Yine o kız mı aramızdaki engel Aral!" dedi, fotoğrafı sildikten sonra. "Kes sesini Yağmur, bir daha da seni ilgilendirmeyen konulara burnunu sokmaya kalkma." dedim.

"Alara seni kullanıp atacak Aral. Ben sana diyorum. O kıza olan sevgin seni kör etmiş fakat sana şunu söylerim ki, benden daha iyisini bulamayacaksın." dediğinde ise gülümsedim.

"Emin ol, o senden daha iyi. Seninle karşılaştırırsam ona haksızlık ederim." dedikten sonra evden çıktım. Alara'yı aradım fakat açmadı.

Bir daha aradım ve bir daha açmadı. Sanırım gerçekten beni silmişti. Ve ben yine her şeyi mahvetmiştim.

[Günümüz.]
Alara.

Aral defalarca kez aramıştı fakat açmamıştım. Bundan sonra da açmayacaktım. Kararlıydım, fakat bu kararım en fazla 1 saat daha gidebilir diye düşünüyordum.

Ona karşı istikrarsızdım. Çünkü onu çok seviyordum. Onu asla bırakamazdım, bırakmak zorundaydım fakat onu sevmeyi asla bırakmayacaktım.

Gözlerimdeki yaşları sildim ve elimdeki fotoğraflara iç çekerek baktım. Aral'la olan çeşitli fotoğraflarımızdı. Korumamız olduğu için her yere bizimle geliyordu ve her yerde ailecek çekinilmiş fotoğraflarımız vardı.

Buna çocukluğumdaki fotoğraflar da dahildi.

Yatakta bir sağa bir sola dönmüştüm fakat uyuyamıyordum. Düşünmekten kafayı yemiştim.

Bir süre sonra kapı çaldığında annem olduğunu düşünüp gel dedim fakat sonrasında yanıldığımı farkettim.

Gelen kişi Aral'dı.

"Çık odamdan." dedim direkt. Fakat o sakince kapıyı kapattı ve kilitledi. Sonrasında ise yanıma geldi. Yatakta doğruldum.

"Çık dedim sana!" dedim, kısık fakat sert sesimle. "Dinle beni." dediğinde güldüm. "Yalanlarını dinlemek istemiyorum. Hele seni, asla." dedim.

Umursamadan yatağın kenarına oturdu. "Ben bilmiyorum, ne yapacağımı bilmiyorum ve ilk kez bu kadar kararsızım. Hayatımda kimseye yer açmadım ve hep ben vardım. Fakat şimdi her şeyin arasına sıkışıp kaldım. Ne yapacağımı, ne düşüneceğimi ilk defa bilmiyorum." dedi, derin bir nefes aldı.

"Dinlemek istemiyorum, git lütfen." dedim, son kez şansımı deneyerek. Gitmedi.

"Yağmur, benim sadece arkadaşım. Ötesi değil, olamaz da Alara." dediğinde gülümsedim. "Sen her arkadaşınla o kadar yakın mısın? Yada arkadaşım dediğin kişi seni etiketleyip hep kalp mi koyar?" dedim.

"Haberim yoktu Alara, yemin ederim yoktu." dedikten sonra kaşlarını çattı ve bana döndü. "Sana neden açıklama yapıyorum Alara?" dediğinde ise anlamazca ona baktım.

"Defol. Git." dedim. "O anlamda demedim Alara." dedikten sonra ise bana biraz daha yaklaştı.

"Korkuyorum, seni incitmekten korkuyorum. Sana zarar vermekten yada seni üzecek bir şey yapmaktan korkuyorum. Her şeyi mahvettiğimi biliyorum fakat Alara lütfen benden bir şey bekleme. Yaptığım bir harekete ümitlenme ve beni sevme Alara. Ben sevilecek bir insan değilim ve senin sevgini hakettiğimi düşünmüyorum. Bunlar her ne kadar klişe gelse de gerçekler bu Alara. Lütfen, lütfen benden bir şey bekleme. Ümitlendirmek istemiyorum Alara. Ben.. istemiyorum."