I don't like u But I wanna be your lover

Part6(Zaw+Uni)

"နောက်တစ်ခါ ကိုယ်နဲ့မတည့်မှန်းသိရင် မစားတာအကောင်းဆုံးပဲ အခမသင့်ရင်အစာအိမ်ထိပြီးဆေးရုံရောက်သွားနိုင်တယ်။ အခုတော့ဆရာမဆေးပေးလိုက်မယ် ဆေးမှန်မှန်သောက်ပြီးဆေးကုန်သွားရင်တစ်ခေါက်လာပြဦး"

"ဟုတ်ကဲ့"

ကျောင်းဆေးပေးခန်းတွင်ဖြစ်သည်။ အစပ်လေးနည်းနည်းဝင်သွားတယ်ဆိုပေမယ့် အစပ်မစားနိုင်တဲ့သူမို့ အစာအိမ်ကလုံးဝလက်မခံပါ။ စာသင်နေရင်း ဗိုက်တွေထိုးအောင့်ကာ ပစ်လဲသည်အထိဖြစ်သွားရတာမို့ ကျောင်းဆေးပေးခန်းသို့ ရောက်ရသည်။ ရှစ်ခီရှန်လည်းသူ့ကိုယ်သူ ဒီလောက်အထိဖြစ်သွားမယ်မထင်ထားမိပါ။

ဂျောက်!

ဆေးပေးခန်းတံခါးကိုဖွင့်ပြီး ထွက်လာတော့ မျက်နှာငယ်လေးနှင့်နံရံတွင်မှီရပ်နေသော ဆော့မတ်သရူးနှင့်အကြည့်ချင်းဆုံသည်။ မတ်သရူးကဘာမှမပြောပဲ ရစ်ခီရှန်အားသနားသလိုကြည့်လာသည်။ ရစ်ခီရှန်လည်း အကြည့်ပြန်လွှဲကာ လှည့်ထွက်လာလိုက်သည်။

"ရစ်ခီ ခဏနေပါဦး"

ရစ်ခီရှန်ရဲ့အနောက်သို့ ပြေးလိုက်သည်။ မတ်သရူးတို့သူ့အမှားသူသိသည်ထင် အခေါ်အဝေါ်တွေပါပြောင်းကုန်သည်။

"ငါတောင်းပန်ပါတယ် ငါ့ကိုစိတ်မဆိုးပါနဲ့"
"မင်းအဲ့လောက်ထိ အစပ်မစားနိုင်မှန်းငါမသိလို့ပါ"

ရစ်ခီကဘာစကားတစ်ခွန်းမှ‌မပြောပဲ လှည့်ကြည့်သည်။ မတ်သရူးခေါင်းငုံ့ထားရာမှ ရစ်ခီရှန်အားမော့ကြည့်သည်။ အချိန်တိုင်းဘာအကူမှမပါပဲ သဘာဝအတိုင်းနီရဲနေ‌သည့် နှုတ်ခမ်းသားတို့က ဖြူဖျော့နေသည်။ မတ်သရူး ထိုနှုတ်ခမ်းတွေဆီအကြည့်ပို့မိတော့ စိတ်မကောင်းဖြစ်လာကာ အပြစ်ရှိစိတ်ကိုလည်းခံစားရသည်။

"ဒီတစ်ခေါက်ငါတကယ်လွန်သွားပါတယ်"
"ငါ့ကိုခွင့်လွှတ်ပါနော် ရစ်ခီ"

ပုံမှန်ထက်ပင်အသံလေးတိုးဝင်နေသည်မို့ မတ်သရူးစိတ်ရင်းနဲ့တောင်းပန်နေမှန်း ရစ်ခီသိပါသည်။ စိတ်ထဲတွင်လည်း ကိုယ်ကပင်ပြန်သနားချင်သွားသည်။ သို့ပေမယ့် ဒီတစ်ခေါက်ကိစ္စကိုတော့ ရစ်ခီနည်းနည်းတော့စိတ်ဆိုးမိသည်။ စတွေ့ကတည်းနှစ်ယောက်လုံးဟာ အကြောင်းအရာမယ်မယ်ရရမရှိပါပဲ ရန်သူတွေလိုဖြစ်ခဲ့ကြရသည်။ အဲ့ဒီ့အခြေအနေကိုအဆုံးသတ်နိုင်ဖို့အတွက် ရစ်ခီဒီအခွင့်အရေးကိုကောင်းကောင်းအသုံးချရမည်။