Series1# MY LAST MISSION (COMPLETED)

CHAPTER 48

ANGEL LOUISA NESS POV

Habang tumatagal ay nababagot ako sa pagtatago sa  damuhan, kaya napagpasyahan ko nalang na ako na ang aalis kaysa hihintayin ko pa sila na umalis. Hindi naman ako nabigo. Hindi naman nila naramdaman ang pag alis ko  lugar na iyon  kaya matamlay akong naglakad sa may kunting daanan at napatingin sa aking sarili.

"Ito na ba ang parusa saakin?" Tanong ko nalang sa kalangitan na umaambon. Uulan na naman ba?

Napahinto ako sa aking paglalakad ng marating ko ang isang malinaw na batis, may batis pala dito? Akala ko naman wala. Agad akong pumunta at
pinagtampisaw ang aking mga paa sa batis. Dinamdam ko ang tubig, pero hindi ko iyon ramdam. Napatingin ako sa aking sarili sa batis  ay ngayon  naglalaho. Di na ba ako babalik sa dati?

Napailing nalang  ako at sinubukan guluhin ang tubig, pero hindi ko na talaga ito mahahawakan.

"Hmmm hmmmm hmmmm," awit ko sa paborito kong musika na lagi kong kinakanta kapag wala akong napaglilibangan. Ramdam ko ang sariwang hangin at nalalanghap ko iyon, pero ang mga bagay na gusto kong hawakan ay hindi kona magagawa pa.

"Hmmm hmmm hmmmm," Awit ko ulit. Pakiramdam ko  sumasabay saakin ang sariwang hangin sa pag-iyak ko at labis na pagkalungkot.

Ilang minuto din ako  ganon haggang sa nakaramdam ako ng kaginhawaan ko sa aking sarili.

"Salamat sa pagsabay mo saakin," pasalamat ko sa munting hangin na kahit kailan ay hindi ako iniwan.

"Darli-ng, " rinig ko sa  tumawag saakin. Agad ako nalingon sa aking likuran at gulat na napatingin sa harapa. Ang lalaking gusto kong makita bago ako maglaho.

"Darling, what have you been? I find you everywhere," Piyok sa boses  na tinignan ang kabubuan ng katawan ko.

"Bo-ss," Usal ko at tumayo pagkakaupo.

"Bakit hindi mo sinabi saakin ang totoo?" Bakas na pagsisisi na tanong nito saakin.

"Wala gusto ko lang!" Pagak na pagtawa. Tumakbo ito saaking kinaroroonan at  akmang yayakapin saan  ng tumagos ito sa katawan ko.

Gulat siyang napatingin saakin at  sinubukan ulit, pero hindi parin.

"Wag mona  subukan, hindi mona talaga ako mahahawakan," sambit ko  na nginitian ito ng mapait ngunit  lumapit lang  ito saakin ulit at pilit ako niyayakap ako.

"Hindi ako makakapayag na iwan mo ako,"

Ito na nga ang sinasabi ko, kaya ayaw kong sabihin sa kanya ang totoo, dahil pwede siyang mapahamak dahil lang sa kagustuhan niyang hindi ako mawala sa tabi niya.

"Hindi! Wag monang pilitin ang nakatadhana na para saakin," sambit ko.

"Ang tadhana ay tadhana kaya haggang dito nalang tayo," saad ko pa.

"I want to hug you darling. Gusto kitang mayakap ng mahigpit. I want to kiss you, I want to feel your warm, I miss your smile. . . All about you, I really miss it." Paos sa boses nito. Di ko naman mapigilan  hindi maluha  dahil kahit na ako ay nadudurog  sa nakikita ko siyang nasasaktan.

"I'm sorry, dahil pinagsalitaan kita ng masama. I'm sorry to hurt you. Im sorry, dahil wala ako sa tabi mo na kailangan mo ako, but promise give me some second chance na alagaan kita. I want you to feel my feeling for you,"