Chapter 29: I needed space.

2 2 0
                                    

(Shana's POV)

Kilay? Check!

Lip tint? Check!

Cheeks? Check!

Hair? Check!

Outfit? Check!

Si Sir Stephen nalang ang kulang. xD Pero okay lang 1 hour naman kasi akong mas maaga kesa sa usapan naming oras ng pagkikita.

Sa sobrang excited ko kagabi, hindi ko na alam kung paano pa ako nakatulog. Haha!

Anyway, today is my pinaka aantay na day. Syempre! Lilibre ko si Sir Stephen ng lunch as I promised nung sinamahan niya akong mag shopping, kahit sya talaga dapat yung sasamahan ko dahil bibili nga sya ng gift ni Bff. :D

Ilang minutes palang akong nag aantay, nakita ko na agad syang papasok ng Mall.

Huwaw! Mukhang excited din si Sir ah. HAHAHA! 45 minutes pa kaya bago mag 12:00pm, 12:00 pm pa bago kami magkikita dapat.

   “Ow, Hi Shana! Matagal ka na bang nag aantay?”

   “Nako sir, halos kakadating ko lang din. Mga 15 minutes siguro.”

   “Oh no, I'm sorry. I thought I'll be here earlier than you, kaya lang mas maaga ka pa din dumating bawi ako next time. Haha!”

Nanlaki naman yung mata ko sa gulat.

   “Hoy Sir! Walang bawian ah. May next time pa to. Hahahaha!”

   “No I mean---”

   “HEP HEP HEP. No more talks. Zip ang bibig, *Zinip ko kunwari yung labi niya* padlock, tapon susi sa malayo.”-Sabay umacting na may inihagis akong susi sa malayo.

Tawa naman siya ng tawa sa ginawa ko.

   “Weird! HAHAHA!”

Nag belat naman ako sa kaniya at nauna ng nag lakad.

Baka mamaya bawiin niya pa talaga eh. Hahaha! Sayang naman kung ganon. xD

----------

Nandito na kami ngayon sa table na ni-reserve ko last week pa.

Yung set up ng tables parang private ganon, may sari-sariling room kaya kahit magmatakaw ka, mag kamay or kung anong gusto nyong gawin habang kumakain, walang ibang makakakita kundi kayo lang na nag book ng table.

   “What do you want to order?”-Tanong ni Sir Stephen sakin.

Kinuha ko naman yung menu na inabot nya sakin at nag order na din sa waitress na nag aantay sa gilid ng table namin, ganon din yung ginawa niya.

-----------------

Meanwhile....

(Venus' POV)

   “You wanna get back what's yours right?”-A woman with the same age as me, asked.

Tinaasan ko naman siya ng kilay.

   “Obvious ba? Babalik ba ako ng Pilipinas kung hindi? Duh!”

   “Tch! I'm here to help kaya wag kang attitude!”

   “Like what? You're helping me? Then what's the return?”

   “Nothing, just like you, I just want to destroy that Amarah Girl! Para mawala na siya ng tuluyan sa Hellder Academy. Kasi for sure sa graduation natin, lilipat lang siya sa Hellder University and I hate that idea! Masyado siyang leech kay Prince Hellix, sa mga Hellders!!! -_-” She paused. “I don't want to take the same air she's breathing. Not again!!!”-And continued.

A smile formed on my face and picked up the envelope she was handling me.

I was shocked when I saw what's inside.

.
.
.
.
Finally, I can take what's originally mine.
.
.
.
.
This time, I'll make sure of that.

You're a sl** Amarah! You are! >:)

--------------

(Hell's POV)

   “Venus Iha! You're here!”-Lola greeted her.

   “Yes Lola, I transferred to Hellder Academy kasi namimissed ko na din yung mga luto niyo, gusto ko malapit lang ako sa inyo.”

   “Asus. Nambola pa! Hahaha! How are you? Hellix told me about the situation of your health and i'm sorry about that.”

   “No Lola it's fine. Di niyo naman kasalanan na may brain tumor ako na kailangang gamutin.”

    “I know, di bale wag kang mag alala I'll make sure you eat healthy foods while you're here in the Philippines. Oo nga pala ipadadala ko na tong' mga gamit mo sa magiging room mo huh?”

    “Thanks Lola, anyway nasan po si Lolo?”

   “Andon sa study room niya. May tinatapos na report para sa launching ng bagong product sa compamy.”

   “He's too busy! Can I go up to him?”

   “Yah sure! Same room as before.”

    “I know Lola! Bye! Mwuaps!”-She kissed Lola on her cheeks and hurriedly went upstairs to greet the old man.

   “What a sweet child. ^________^ Anyway Iho, where's Kaye?”

    “I don't know Lola. Maybe she's with a friend?”

   “You sure? I feel that something's wrong with her, always check your wife okay?”

   “Y-Yes Lola, also uhmm,  can't you please tell Venus that Amarah isn't my wife? Y-You know she still believes that I am her fiancé because of our childhood games before. I-I don't want to affect her health. S-She chose to stay in the Philippines because of me now that her life is at risk. I-I don't know how to deal with her yet. So please help me this time Lola.”

I beg.

The old woman looked at me with a pity on her eyes.

Venus requested to stay here with us because she said that she felt so lonely and scared in her own condominium.

I don't have a choice. Her health is failing.

   “I understand Apo. Pero Hellix, kaya lang paano naman si Kaye? Hindi mo manlang ba iniisip yung nararamdaman niya?”

I am speechless.

How about her? How about my wife?

I took a deep breath.

   “Let me think about Venus first Lola, Amarah is healthy. So I don't have anything to worry about.”

   “Hayy Apo ko, ano ba tong pinasok mo?”

I didn't respond and headed back to my room.

I don't know also. I don't know anymore.

-------------------------

(Kaye's POV)

Ngumiti ako ng mapait at hindi na tumuloy sa pagpasok ko sa loob ng bahay.

I'm healthy. Kaya wala siyang pakielam sakin kumpara kay Venus na may sakit pala.

HAHAHAHA! Ano ba yan! Sabi ko na nga ba puro K-drama kasi ako kaya tuloy akala ko because of love na yung mga gestures na pinapakita niya sakin lately.

Tch! Pati mata ko ayaw makisama. T_____T

Tumingala ako at huminga ng malalim para pigilan ang mga luhang gusto ng mag unahan sa mga mata ko.

Hindi ako pwedeng mag stay sa bahay na'to, lalo na't andito na pala si Venus. Akala ko sa school ko lang kailangan umiwas, hanggang bahay na pala.

Baka malaman pa niyang asawa ako ni Hell, baka lalo pang lumala ang sitwasyon niya at ayokong masisi naman sa huli.

Walang-lingon likod na iniwan ko ang mga Hellder.

Pasensya na Lola, Lolo.

Pasensya na Hell. :'(

I badly  needed space right now.

----------------------

I am secretly married to a Campus PrinceTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon