KANUN KAÇAĞI

13. BÖLÜM

Yoğun bir iş programı sonrası nihayet kavuştuk <3 Bir daha bu kadar ayrı kalmayalım inşallah :(

Galiba yine Yavuz'a düşeceğimiz sahneler var arkadaşlaaar 😉 Benden söylemesiiii 😉 Ama Lale için biraz üzüleceğiz :(

Bakalım, sosyal medya ne sebeple yıkılıyor :D

Hemen dalalım bölüme, değil mi ama 😉

Yorumlarınızı, yıldızlarınızı eksik etmeyin <3 Seviyorum hepinizi <3

Zeynep arıyordu. Hemen açtım. "Acil değilse sonra konuşalım mı, Zeynep?"

"Acil!" diye kulağıma âdeta bağırdı. "Sosyal medyadasınız, Lale. Yıkılıyor ortalık!"

Korkuyla aniden Yavuz'a döndüm. Bana bakıyordu ve telefonu kapatmıştı. "N'oldu ya?! Ne yazmışlar?" diye Zeynep'e sorarken, daha konuyu duymadan paniklemiştim. Yavuz yanıma gelip elimi tuttu.

"Yavuz'un evine taşındığın konuşuluyor. Tabii her kafadan bir ses! Yani düzgün yorumlar da var, saçma salak olanlar da. Ve bu kısım hater'lardan oluşuyor biliyorsun ki! Annenle baban aradılar mı?" Neredeyse nefes almadan sıralamıştı cümleleri. "Ya sen dün gece Onat'ın evinde bunu söyledin, değil mi? Ay ben yeni yeni ayıyorum konuya! Kafam bi' milyondu. Ben niye önceden bilmiyorum da herkesle birlikte öğreniyorum, Lale?"

Gerçekten şu an hesap sormanın sırası mıydı? Aynı anda arka planda Onat'ın aramasını gördüm. Resmen başıma ağrılar girmişti.

Dudaklarımı birbirine bastırdım. Daha kısacık bir süre önce, bu akşamın ne kadar güzel ve ne kadar huzurlu bir akşam olduğunu söylemiştim. Yani gerçekten ağzıma biber mi sürmeliydim yoksa hayallerime bir tane çakmalı mıydım hiç bilmiyordum. "Zeynep, ben bi' kapatıyorum. Sen gördüğün yorumları, haberleri, yani işte ne varsa hepsini bana at hemen." Onun cevabını beklemeden, telefonu kapatıp masaya bıraktım.

"Önce sakin olalım," dedi Yavuz benim paniğimin yükseleceğini bilerek.

Bir elimi belime koydum, diğeriyle alnıma bastırdım. "Ben gerçekten anlamıyorum ya! Bizden hiç kimse böyle bir şeyi duyurmaz. Yavuz, ne oluyor?" derken resmen isyan etmiştim.

"Taner konuyla ilgileniyor ama engel olabileceğimiz bir durum kalmamış. Olay sosyal medyada gündem diyor çünkü. İnternet sayfalarına da yansımış." Beni aynı zamanda saçlarıma dokunarak sakinleştirmenin derdindeydi.

"Hayır yani birileri bizimle mi uğraşıyor? Şaka gibi ya!" O her kimse, karşımda olsaydı üzerine atlardım sinirimden.

"Canın sıkıldı, farkındayım. Ama sakin kalmalısın," derken beni kendine çekti.

Başımı göğsüne yaslayıp ona sıkıca sarıldım. Sıcaklığına sığınmak bile ilaç gibiydi. "Sen nasıl bu kadar sakin kalabiliyorsun? Bir tek ben mi ailemden korkuyorum, anlamıyorum ki!"

Göğsünün hareketinden güldüğünü anladım. "Ben karakter olarak kontrollüyüm ama sen paniksin. O moda girmen de hızlı oluyor hâliyle." Sırtımı okşadı. "Çok titriyorsun. Gerek yok bu strese," derken sesinin tonundan kaşlarını çattığını hayal edebiliyordum.

"Bizimkilerin duyması an meselesi. Babam kıyameti koparacak ve aramızda bir kriz daha yaşanacak." Laf ağzımdan yeni çıkmıştı ki ikimizin de telefonları arka arkaya çalmaya başladı. Yavuz'un kollarının arasından hızlıca sıyrılırken telefonu kaptım. Ekrandaki ismi gördüğümde, bedenim korkudan resmen titriyordu.

"Kim?"

Bakışlarım yardım dilenircesine Yavuz'u buldu. "Babam arıyor. Ne söyleyeceğini tahmin bile edemiyorum." Kalbim göğsümden çıkacaktı. Öyle bir panik hâlindeydim.