ချစ်လှစွာသောဇိုင်း(or)ချစ်ခြင်းမဲ့အမုန်းသစ္စာ

ချစ်ခြင်းမဲ့အမုန်းသစ္စာ(part11)

''သျှင်မလုပ်ပါနဲ့တို့တောင်းပန်ပါတယ်...အင့်..ဟင့်...ဟင့်..''

သျှင်သူမရဲ့ငိုသံကိုဂရုမစိုက်ဘဲသူ့ရဲ့အလုပ်ကိုသာဆက်လုပ်နေခဲ့လေသည်။

''ခဗျားကရုပ်ကလေးလှသာမဟုတ်ဘူးဘဲတကိုယ်လုံးကလည်းလိုချင်မက်မောစရာကိုယ်သင်းနံ့ကလည်းမွှေးကြူထုံပျံ့နေတာဘဲဗျာ..''သျှင်တိမ်တိုက်ရဲ့လည်ပင်းကိုနမ်းရှိုက်ရင်းပြောလာသည်။

''သျှင်မမကိုအဲလိုမလုပ်ပါနဲ့မမတောင်းပန်ပါတယ်မမကိုလွှတ်ပေးပါနော်''

''မမကကျနော့်ကိုတောင်းပန်နေတာလား...''သျှင်ကသူမကိုလွှတ်ပေးမည့်ပုံစံနဲ့မေးလာတာကြောင့်တိမ်တိုက်မျက်လုံးတို့၀င်းလက်သွားလေသည်။

''သျှင်မမကိုလွှတ်ပေးနော်''

''ဒါပေမယ့်ကျနော့်မလွှတ်ပေးဘူး..''

''သျှင်!!!''

''ငါ့နာမည်ဇိုင်း..ဇိုင်းလို့ခေါ်...''

''ဟုတ်ပြီးဇိုင်း..ဇိုင်းတို့ကိုလွှတ်ပေးပါနော်..''

''ဟက်!!!မမကကျနော့်ကိုကြောက်နေတာလား..မကြောက်ပါနဲ့ကျနော်ညင်သာပေးမှာပါဗျာ..''

ထိုစဥ်အခန်းထဲကို၀င်လာသောလွန်း

''သျှင်နင်အဲဒါဘာလုပ်တာလဲ...ဖယ်!!!မမတိမ်တိုက်အဆင်ပြေရဲ့လား''

လွန်းကုတင်ပေါ်မှတိမ်တိုက်ကပက်လက်အနေအထားနဲ့အပေါ်ကနေအုပ်မိုးထားသောသျှင်အားတွန်းကာတိမ်တိုက်အားဆွဲထူပြီးစောင်နဲ့အုပ်ပေးလိုက်သည်။

''သျှင်နင်ဘာလို့မမတိမ်တိုက်ကိုဘဲအနိုင်ကျင့်နေရတာလဲ..နင်ဘာတွေမကျေနပ်ပြန်တာလဲသျှင်''

''လွန်းမင်းနဲ့မဆိုင်ဘူး..ဒါကငါ့မိသားစုကိစ္စ....ဒေါ်ရွှေတိမ်တိုက်လွှာကျနော်တို့ဇာတ်လမ်းမပြီးသေးဘူးနော်..ဟားဟားဟား''

(သျှင်မဟာမောင်ကိုအခုကစပြီးဇိုင်းလို့သုံးနှုန်းမယ်နော်သာသာတို့)

ဇိုင်းထွက်သွားတော့လွန်းကတိမ်တိုက်အားသူ့အခန်းထဲမှခေါ်ထုတ်သွားလေသည်။

တစ်ဖက်ခန်းကမြနန်းမှာတော့ဇိုင်းနဲ့မမတို့အကြောင်းအကုန်လုံးကိုကြားသိရတော့တံခါးကိုလက်သီးနဲ့ထုရိုက်ကာ''မမနင်ဇိုင်းကိုမြူဆွယ်နေတာမဖြစ်စေပါနဲ့..ဇိုင်းကငါ့အပိုင်ဘဲ...''