My Ideal Gamer

Chapter 32

Kasalukuyan nagmamaneho ngayon si Denxel habang ako naman ay nakatingin sa windscreen sa gilid ko.

"Are you hungry?" Biglang tanong ni Denxel.

Umiling-iling nalang ako habang umiiwas pa rin ng tingin sa kaniya. Ayoko siyang kausapin, pero may napansin lang ako sa kaniya like when did he became so stubborn? Kagaya ng kaninang pinipilitan niya akong sumakay kanina sa kotse niya.

"I think we should eat." Wika ni Denxel na papunta sa isang restaurant.

I heaved a deep sigh habang nag p-park ito ng sasakyan sa restaurant.

"Shall we?" 

"Denxel I want to go home." Dismayadong wika ko habang nakatingin pa rin sa windscreen sa gilid ko.

"Yes we will, but eat something Hyuna I knew you were hungry." Pagpilit sa akin ni Denxel but in his assuring way.

"Denxel I'm fine, I'll eat at home." Pag a-assured ko sa kaniya while trying my best to hold back my irritation.

"Okay.." Sagot niya pero naka-park pa rin ang sasakyan niya and he's not starting the car yet as he leaned on his sit.

"Hindi pa ba tayo a-alis?" Tanong ko sa kaniya but not letting it sound demanding kaya napatingin ako sa kaniya dahil kanina pa siya naka-sandal sa upuan niya.

Umiling-iling lang ito sabay tingin niya sa akin. "Can I ask you something?" Sa mga tingin niya sa akin behind those glasses of him reflects the softness of his gaze. 

It means something.

Napa-iwas ako ng tingin sa kaniya. "Ano yun." Seryosong sagot ko sa kaniya.

Pagkatapos ng ilang segundong katahimikan ay nagsalita na ito. "Mahal mo pa ba ako?" 

Agad akong napatingin sa kaniya at medyo nanlaki mga mata ko sa gulat dahil sa hindi ko ina-akala niyang tanong then napakunot-noo ako. "What?"

"You heard me Hyuna." Then ngumiti ito ng konti while looking at me.

He's becoming that Denxel Santos again. 

Hindi ko alam bakit hindi ako makapagsalita ngayon at sabihin sa kaniya ang nararamdaman ko. I felt like I'm running out of words to admit how I feel but I ended up staring at him, speechless.

Inayos niya ang posisyon niya at humarap sa akin. "Does this silence means yes?" Seryosong tanong niya sa akin while looking deeply unto my eyes.

Hindi ko namalayan na hindi na ako nakakapaghinga ng maayos dahil sa sobrang lakas ng tibok ng aking puso. It's pounding so fast na parang lalabas na ito.

Bigla nalang inilagay ni Denxel ang kamay niya sa pisngi ko sabay punas niya sa mata ko na nagluluha na pala. "It's okay Hyuna, this is just between us." Pag a-assured niya sa akin habang nakangiti ito ng konti.

Tinitigan ko lang ito as he reminded me of the past when we were together. His assuring voice, his smile, his soft gaze...

Hindi ko natuloy ang mga thoughts ko nang bigla niya nalang hinalikan ang mga labi ko

...

Pagkatapos ng ilang segundo ay humarap ito sa akin pagkatapos niya akong halikan.

"Kung itatanong mo ito sa akin I'll definitely say that I still love you, and I'll always do. No matter how long will it be I'll still love you Hyuna. These feelings I have for you will never change." Wika ni Denxel while caressing my cheek. "It hurts me seeing you with someone else, it shatters my heart into pieces that I can't accept the fact that you've already moved on. But please tell me one thing. Are you hurt to know about my engagement with Bea?" Mahinang wika niya sa akin while our faces are inches away habang nakatingin ang mga mata niya sa akin na katulad ko na nagluluha rin.