İntikam Bedelleri (Askeri Kurgu +18)

Part2

Bu bir önceki bölümün devamı.İyi okumalar 💌💌

⬜⬜⬜⬜⬜⬜🎡🪼⬜⬜⬜⬜⬜⬜

Dilan bizim olduğumuz arabaya gelince kucağından kalktım."Sonra devam edin gençlerde.Şu üst düzey komutanlar geri dönün diyorlar."

Üst düzey dediği kişiler İzzet komutan ve Eflal komutandı.

"Şimdi devam etsek olmuyor mu?"

"İmkanı yok." Aralarında geçen ufak çaplı kavgayı izledim."Her neyse bende sizinle geliyorum ve birlikte gidiyoruz."

"Sen niye geldin ki?"

"Gelemez mi?" Dilan'ı koruyacaktım tabiki."Sür şu arabayı da gidelim."

Dilan arkaya bindiğinde ped ile karşılaşsa da bir şey demedi."Ee ne zaman evleniyorsunuz?"

"Bak işte şimdi sevdim seni." Dik dik ona baktığımda güldü."Seni daha çok seviyorum cadı."

Arkada sinsice gülen Dilan ile karşılaştım."Lan senin adın Gülce mi!"

"Günaydın."

İzzet komutan haricinde kimse burada ismimi bilmezdi."İyi geceler."

Dedi Dilan kararan havayı göstererek.

"Senin de bayramın mübarek olsun." Canım yüzbaşım ya.Gülmekten ağrıyan karnım ile gülmeye devam ettim.

"Senin bir kocan yok." Dedi Dilan arkadan bana doğru hafifçe bağırarak "Fakir."

"Senin var mı?"

"Var." Kim? "Adı da kocam."

"Gerizekalı." Gülmeye devam ettim."Adıda kocan?"

Kafasını salladı."Kocamı seviyorum."

Üst düzey ciddiyet ile araba süren yüzbaşı ya baktım.Bizim konumuzdan çok ayrıydı.

"Ştt,yüzbaşı." Hafif ona döndü."Senden bir şey isteyeceğim."

Bir anda ciddileşmesi ile kaşlarım çatıldı."Ne isteyeceksin?"

Bana bakarak yüzbaşıya döndü."Geri dönüyoruz ama niye döndüğümüzü bilmiyoruz.Döndüğümüzde Timi'ne ateş emri verme."

"O niye?" Hakikaten neden?

"İnsanları üzerimize çekmeyelim diye.Siz sinirlenince biraz aklınızı kaçırıyorsunuzda,aklına gelmezse diye dedim."

Ne işler karışıyorsun Dilan?

"Biraz aklımız mı kaçıyor?" Dilan onaylar mırıltılar çıkardı."Uykun yok mu senin? Yatıp uyusana!"

"Yok ki." Dilan başını pencereye çevirdiğinde telefonumu elime aldım.Dilan'a 'Başımıza bir iş alacağımızı hissediyordum.Sen neden öyle dedin? Hemde neden mutlusun sen?' yazarak gönderdim.

Dışarıya gülümseyerek bakıyordu ve deli olduğunun kanıtı.

'Ben her zaman mutluyum güzelim' lafı dolandırmış ve sorularımın bir çoğuna cevap vermemişti.

Telefonu kapatarak iki kere geçtiğimizi yolu üçüncü kez geçiyor olmamıza öfkelendim.

"Biz neden geri dönüyoruz ki!Ne güzel gidiyorduk işte!"

"Sen reglsin." Nereden anlamıştı? Acaba! "Lütfen benden uzak dur."

"Abartma!"

"Sıçtık." Hızla yüzbaşıya döndüm."Kesin sıçtık."

"Sende abartma." Birden ağlamaya başladığımda ben bile neden ağladığımı bilmiyordum."Siz neden beni anlamıyorsunuz? Hep ağlatıyorsunuz."

"Boş yere ağlıyorsun." Rahatını bozmadan araba koltuğuna iyice yerleşti."Ne olacak sanki bir daha döneriz.Yol o kadar da uzun değil.İstersen yürüye biliriz?"