Bölümün kısalığına bakmayın sonu bomba 😶🌫️
⬜⬜⬜⬜⬜⬜🪼🎡⬜⬜⬜⬜⬜⬜
Batur Acar anlatımıyla;)
Ankara'ya girişim ile karıcığım ile konuşmuş geleceğimin haberini vermiştim.Sesinde tahmin edemediğim bir mutluluk kırıntıları vardı.Belki de geldiğine seviniyordur diyerek kurcalamamıştım.
Karargaha gitmekten vazgeçiren o olmuştu.Hastaneye gelmemi söylemişti.Ona bir şey olduğunu düşünerek panik yapmamı ve sadece gelmemi söylemişti.
Hastaneye geçmek için kendi arabama geçtim."Kızımı da çok özlemişim." arabam ile hasret gidererek diğer kızım ile de hasretime son vermek üzere hastaneye gittim.
Hasta odasına gelmemi söylemişti sanırım.Kadın doğum odasında bulamazsam acile gitmemi de söylemişti.
Hasta odasına gittiğimde oda boştu.Acile gitmem gerekiyor o zaman.Kapıdan çıkacakken bir ses duydum.
"Kocam?" arkamı dönerek karıma baktım."Biz sana bir şey göstereceğiz." bir kadın büyük ihtimalle ise doktordu.
"Benim çıkmam doğru olur." diyerek yanıma geldi."Baba siz olmalısınız sanırım." anlamadığımı belli ederek kaşlarımı çattım.
Kadın ise çoktan çıkıp gitmişti.
"Ne oluyor karıcığım?" diyerek yanına giderek kollarımı beline doladım.Özlemiştim karımı.
"Bir şey olduğu yok." gülümsedi."Sadece baba olacaksın."
Bilincimi kaybetmemin şerefine bi kadeh içmeliydim sanırım.Etrafta ki sesleri yanlış duyamıyordum çünkü benim baba olma ihtimalim yoktu bile.
"Kocam?" dudaklarım öpen Gülce'ye karşı tepkisiz kalmıştım.Ama ben asla böyle bir öpüşme anını kaçıracak birisi değildim.
"Efendim?" dediğime hiç çözülmeyeceğini düşündüğüm dilim çözüldü."Ne oluyorum ne?"
"Baba." dedi gülümseyerek."Baba oluyorsun."
Aydınlandığımı anlayarak karıcığımı nasıl kucağıma aldığımı anlayamadım.Etrafında döndürerek onu öpmeye başladım.
Her yerinden öpüyordum.
"Şaka yapıyorsan gece ödeşiriz." kafasını 'şaka değil.' dercesine salladı."Ben şimdi babamı oluyorum?"
"Evet!" derken sinirlenmişe benziyordu."Şapşal şey! Hamileyim."
"Güzel karıcığım." gerçekten baba oluyordum.Yüzümde hissettiğim sıvı gözyaşı iken o sıvı akıtan şey ise mutluluktu.
"Oy koca oğluşum." diyerek ellerini saçlarımda gezdirdi."Pek mutlu olmadın sanırım."
"Ula karım, ağlıyorum da başka ne yapayım!"
Ben,baba olacağımı anlayarak hastaneden çıktığımda karargaha değil Kuzey'i okuldan almaya gitmiştik.
Asıl sıkıntı kardeşi olacağını ona nasıl söyleyeceğimizdi.Kuzey asla kardeş istemiyordu.
Hatta ben Gülce'yi öpmeye çalıştığımda bile izin vermiyor bana sarılıyor "baba beni uyutur musun?'"diyerek Gülce'den uzaklaştırıyordu.
Kuzey'i okuldan almak için erken gelmiştik ve karıcığımı yanıma alarak yanağından öptüm.Her boş vaktimde karımı öpmek zorundaydım.
"Nasıl söyleceğiz?" aklımdaki soru olan soruyu bana soruyordu.
"Söyleriz güzelim bir şekilde." burnunu öptüğüm anda arkamızdan bir ses duydum.
"Ne oluyor burada!" diyerek kaşlarını çatmıştı, Kuzey."Çok vıcık vıcıksınız! Sanarsınız yeni evliler!"
Kısmen yeni evli sayılıyorduk.Daha 6 ay bile olmamıştı.
"Oğlum." diyerek kucağıma aldım.Gülce gibi kollarını boynuma sardı.
"Bak anne babam senin gibi beni geç almaya gelmiyor.Aksine erken bile geliyor!" karımla bu şekilde konuşan oğlum olmasaydı şuan hiç yaşıyor olmazdı.
"Annenin belki de işi vardır oğlum.Hem de birkez geç gelmiş ne olacak? Hem ben seni ilk defa almaya geliyorum.Tabi ki erken geleceğim."
"Babam." kollarını boynuma daha da sardı."Babacığım."
Karıma baktığımda yüzü düşmüş ve bizi izliyordu."Gülüm?" ellerimi yanaklarına götürerek yavaşca okşadım."Ne yapmak istersin?"
"Eve gitmek." dediğinde iç çektim.Tadı kaçmıştı."Sadece eve gidelim kocam."
"Gidelim karıcığım." eve gitmiş ve Kuzey'e bir şey söylemeden uyumuştuk.
⬜⬜⬜⬜⬜⬜🪼🎡⬜⬜⬜⬜⬜⬜
Gülce Acar anlatımıyla;)
Sabah uyandığımda başımda beni bekleyen Kuzey ile karşılaşmayı beklemiyordum."Bir şey mi oldu oğlum?" aceleyle yatakta doğruldum
"Kardeş istemiyorum." dediğinde şaşırmıştım."Hamileymişsin.Bana sordunuz mu kardeş istiyor musun diye! Hayır!"
"Se-sen nasıl öğrendin?" kekeleyerek.
"Bir abla söyledi." o abla kimdi? "İsmini söylemedi."
"Ama ne yapabilirim ki?"
"Düşük yap! Aldır!" o nereden biliyordu bu terimleri? İstemsizce gözlerimden bir yaş düşmüştü.
Hamile olamayacağımı öğrenmiş ardından evlatlık çocuk almıştık ve evlatlık aldığımız çocuk ise ben hamile olduğumda kardeş istemediğini ve aldırmamı söylüyordu.
"Ama ben yapamam." diyerek ağlamaya devam etti."Hem sen neden kardeş istemiyorsun?"
"Neden istemediğimin bir anlamı yok! Önemli olan kardeşimin olmaması!"
"Ben... ben..." ayağa kalkarak yüzümü yıkamak için lavaboya gitmem gerekiyordu.Belki kendime gelebilirdim.
Aşağıdaki lavaboya gitmeye kara verdim belkide sus da içerdim.Susamıştım.Ve tek susayan ben de değildim.Bebeğim de susamıştı.
Kuzey'i odada bırakarak merdivenlerden inmeye başladım.Egzersiz oluyordu bana da.Yaklaşık 70 tane merdiven vardı.
Arkamdan aldığım darbe ile dengemi tutmaya çalıştım.Aldığım nefes çok gelirken bunu başaramamış ve merdivenlerden ayağım kayarak düşmeye başlamıştım.
Bu sırada ise ellerim kafamı değil karnımı tutuyordu.Bana bir şey olsun bebeğime olmasın.
Böbreklerimde oluşan sinir ve midemde hissettiğim sıcaklık ile gözlerimin önü kararmıştı.
Beni sıcak tutan tek şey ağzımdan gelen kanlardı.Bu kanlar ise tüm vucuduma yayılmış ve benimle birlikte merdivenlerin sonuna kadar akıyordu.
Gözlerimin önünden saniyelik geçen beyaz ışık ile gözlerimi kapatmış ve açamamıştım.
⬜⬜⬜⬜⬜⬜🪼🎡⬜⬜⬜⬜⬜⬜
Ne düşünüyorsunuz?
💕
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İntikam Bedelleri (Askeri Kurgu +18)
Action(TAMAMLANDI) İmkansız diye bir şey yokmuş.Biz onu imkansız kılmışız aslında.Her şey bir plan dahilinde, bir oyun perçevesinde dönüyordu.Akıl almadık işler yürütülüyordu.Baba bana çok şey kaybettirdin; çocukluğumu, arkadaşlarımı,heyecanımı en önemlis...
