Gerçek Ailem

5.bölüm

Okuldan sonra Mine hanımların evine gittim. 5 gündür Ediz ve Çınar ile anlaşmıştık. Ediz'i zaten çok sevmiştim ve çocuk olduğu için aşırı sevimliydi. Çınar ile puzzle yapıyorduk ve bahçede top oynuyorduk. Çınar'a alışmıştım ve onu benimsemiştim. Kapıyı Ediz açtı ve heyecanla konuştu.

" Ablacığım akşam abimler ile film izleyeceğiz ve sen benim yanıma otur tamamı. Sakın abimlerin yanına oturdum ve beni korurum. "

Onun bu haline kahkaha attım ve saçlarını karıştırdım. İçeriye girdim ve Mine hanım gülümseyerek bize bakıyordu.

" Anneciğim hoş geldin ve günün güzel geçti demi. "

" Evet Mine hanım. "

Hanım kelimesini söyledim an yüzü saniyelik düştü ama hemen toplardı ve gülümsedi.

" Ben sana yiyecek bir şeyler hazırlayım. "

" Yok ve ben zaten gidecem. "

" Nereye gideceksin ablacığım ve bende geleyim seninle.

Ediz endişeyle konuşması ile ona döndüm ve gözleri dolu bir şekilde bana bakıyordu.

" Abimlerin yanına gidecem ve hafta sonunu onlarla olacam. "

Ediz kaşlarını çattı ve kollarını çiçek yaptı.

" Gitme ve ben senin gitmeni istemiyorum. Onlar gelsin buraya ama sen gitme. "

Tam konuşacağım sırada telefonumun çalması ile telefonu açtım.

" Miniğim geldik biz. "

' Abiciğim pizza yiyebilirmiyim ne olur benim birtanecik ve en sevdiğim abim. "

" En sevdiğin ve birtanecik abinin öylemi miniğim. "

" Öylesin tabikide birtanecik ve sevdiğim canım abim. Neyse gidiyoruz demi. "

" Gidiyoruz miniğim. "

" Aslan abim benim ve geliyorum hemen. "

Telefon kapattım ve Mine hanıma döndüm.

" Abim geldi ve ben gittim. "

Cevap beklemeden hızlıca dışarıya çıktım ve Toprak abimin üstüne atladım.

" Erva düşeceksin abiciğim ve aniden atlama diye kaç kez daha uyarmamız gerekiyor! "

Onu aldırmadım ve yanaklarını suluca öptüm. Kucağından indim ve ön koltuğa oturdum. Abim şoför koltuğuna geçti ve arabayı çalışırdı.

Hafta sonun abimlerle mükemmel bir şekilde geçirmiştik ve telefonlarımızı kapatmıştık. Şuan ise vedalaşma zamanı ve ellerimde hediyeler ile abimlere dolu gözlerimle bakıyordum. Ayrılmak istemiyorum ve abimleri bırakmak istemiyorum.

" Ştt ağlama yoksa kızarım! "

Poyraz abimin sert sesi ile güldüm ve hepsinin yanaklarını suluca öptüm.

Arkamı döndüğüm zaman ise Kılıç ailesini gördüm. Savaş Meriç Yamaç Altan Altay Gökay Oğuz abimlere  Deniz ikimize Çınar ise kardeşime kaşlarını çatmış bakıyorlardı. Onları umursamadım ve aileme döndüm. Abimler kaşlarını çatmış ve onlara bakıyorlardı. Sonra ise bana baktılar ve birbirimize sıkıca sarıldık. İstemeyerek ayrıldık ve gülümsedim. Onlarda gülümsediler ve eve girdiğim gibi odaya çıktım.

Yatağın üstüne hediye paketlerini koydum ve heyecanla paketleri açmaya başladım. İkizim üstünde adım yazan ve ikimizin bir fotoğraf olan tişört bastırmıştı. Onu hızlıca giydim ve fotoğrafmı ona attım. Daha sonra Uraz'ın hediyesini açtım ve kocaman bir gülümseme oluştu yüzümden. Adım yazan bir bileklik ve bilekliğin içinde ikimizin fotoğraf vardı. Bilekliği bileğime taktım ve fotoğrafı çektim ona attım. Ateş abimin hediyesini açtım ve oda fotoğrafımız olan kupa almıştı. Baran abim ise kulaklık almıştı ve kulaklığın üstünde adımız yazıyordu. Toprak abim müzik kutusu almıştı ve en sevdiğim şarkı çalıyordu. Poyraz abim ise diğerlerinin aksine çok istediğim telefonu almıştı ve hemen telefonumu değiştirdim. Poyraz abimi aradım.

" Hediyemi beğendin bakıyorum biriciğim. "

Keyifli sesi ile paketleri topladım.

" Beğenmek ne kelime Poyraz bey bayıldım ve telefon için çok teşekkür ederim abiciğim. "

" Güle güle kullan ve kullandıkça beni hatırla. "

Abimle biraz konuştuk ve diğerlerini aradım daha sonra aşağıya indim.

Tek boş yer Ediz'in yanına olduğu için onun yanına oturdum ve Ediz'in saçlarını okşadım ama o benden uzaklaştı. Kaşlarım çatıldı.

" Küsmüyüz. "

Ediz göz ucuyla bana baktı ve omuz silkti.

" Ben seni çok özledim ve telefonlarımızı niye açmadın abla yoksa sen beni özlemedin mi? "

" Özlemez olurmuyum tabikide özledim ama telefonlarımızı kapatmak zorundayız ve bizim evimizde bir kural o. Her hafta sonu telefonlarımızı kapatacaz ve ailecek olacaz. Kural olduğu için hepimiz uyduk ve kapattık. "

" O kuralı ben yapmasan olmaz mı ve ben seni 2 gündür çok özledim. "

" Doğru söylüyor kızım ve 2 gündür ablamı istiyorum diye evde kıyameti kopardı. Zor yemek yerdik."

Mine hanımın açıklaması ile Ediz'e baktım ve onun yanaklarını öptüm.

" 5 günlük birlikte olacağız ve birlikte zaman geçireceğiz. "

" Hafta sonları da bizimle ol. "

" Ailemle olmam gerekiyor. "

" Biz senin ailen değilmiyiz yani. "

Sorduğu ile ne diyeceğimi bilemedim ve kalbini kırmak istemiyorum.

" Ailemsiniz tabikide ama onlar benim için birazcık fazla değerli ve önemli. Hem sana hediye aldım ve aç bakalım beğenecekmisin. "

Hediyemi ona uzattım ve merakla açtı. Okuma kitabı almıştım aslında

" Çok güzel ablacığım ve bana okursun demi yine birlikte yatarız değilmi. "

" Tamam. "

Gülümseyerek bana baktı ve aklına bir şey gelmesiyle hemen ayağı kalktı.

" Biz de sana hediye aldık ve sana onu vereceğiz. "

" Gerek yoktu. "

Ediz beni duymadı ve Savaş'a baktı.

" Abi hadi ablacığıma hediyelerimi verelim. "

Savaş başını salladı ve hepsi ayağı kalktı. 5 dakika sonra ellerinde hediye paketleri ile geldi ve Ediz hızlıca yanıma geldi. Elindeki büyük hediye paketini bana uzattı. Onu aldım ve açtım. İçinden bileklik çıktı.

" Beğendin mı ve ben seçtim. "

" Beğendim ve teşekkür ederim. "

Sırayla hepsi verdi ve hediyeleri açtım. Savaş adım yazan bir kolye almıştı. Meriç bana ayıcık almıştı ve üstünde adım yazıyordu. Yamaç bana LED lambası almıştı. Gökay bana anı defteri almıştı ve süsleri çok hoşuma gitmişti. Oğuz adım yazan kupa almıştı. Deniz üstünde fotoğrafım ve adım yazan bileklik almıştı. Çınar anahtarlık almıştı ve üstünde adım yazıyordu. Hepsinin hediyeleri çok güzel ve teşekkür ettim.

Daha sonra ise Ediz ile oyun oynadık ve akşam yemeğini yedikten sonra ise ders çalışacağımı söyleyerek odaya çıktım.

Bu bölüm hakkında neler düşünüyorsunuz

Erva

Ateş

Eren

Uraz

Selim

Mine hanım

Yusuf bey

Savaş

Meriç

Yamaç

Gökay

Oğuz

Deniz

Çınar

Ediz