Kayıp Parça

III

"Ne yaptın sen?!"

Küçük kız karşısındaki adamın sinirle ona bağırmasını beklemiyordu. Adamın yüzü sinirin de etkisi ile korkunç bir hal almıştı. Balım, adamın ona bağırması ile olduğu yerde sıçradı. Neden bağırmıştı ki şimdi ona? Kötü bir şey mi yapmıştı küçük kız?

"Ne oluyor?" diyerek mutfaktan çıktı küçük kızın annesi Banu Hanım.

Banu Hanım önce küçük kızın elindeki boya kalemlerine ardından Salim Bey'in elindeki dosyalara baktı. Sorusunu yineledi.

"Neler oluyor dedim?"

Küçük kızda bu sorunun cevabı yoktu. Kendisi de bilmiyordu bu adamı sinirlendirecek ne yaptığını. Küçük kız yalnızca günlerdir bu küçücük evde kapalı kalmaktan sıkılıp çantasında bulduğu boya kalemleri ile masanın üzerinde duran kağıtlara resim yapmıştı. O bunu hep yapardı. Ne babası kızardı ona ne de abileri. Bu adam niye kızmıştı ki?

Salim Bey ağladı ağlayacak olan kıza sinirle baktı bir daha. Ardından konuştu.

"Kızın dosyalarımı resim defteri sandı herhalde! Şu hale bak! Bütün raporlarımın, sözleşmelerimin içine sıçmış! Ben burada götümüzü kurtarmaya çalışıyorum, senin kızın her şeyi bok ediyor!"

Adam bağırmaya devam ettikçe küçük kız ağlamaya o kadar yaklaşıyordu. Dolan gözlerine artık titreyen dudakları da eşlik ediyordu ancak annesi onunla ilgilenmek yerine başka bir noktaya takılmıştı.

Kaşları çatıktı ve Salim Bey'e hesap sorar gibi bakıyordu.

"Kızın? Kızın öyle mi? Ne o? Ben tek başıma yaptım herhalde bu kızı!"

Küçük kızın annesi de bağırıyordu artık. Neden herkes bağırıyordu? Abileri neredeydi? Annesi bağırmaya başlayınca abileri hep kulağını kapatırdı küçük kızın. Şimdi neredeydiler?

Sağına soluna çaresizce bakındı Balım. O andan sonra ise kendini tutmadı yüksek çıkan sesi ile ağlamaya başladı. Korkuyordu. Yalnızdı. Küçük kız hiç yalnız olmamıştı ki.

Zaten sinirli olan annesi sinirinden hiç bir şey eksilmeden küçük kıza döndü.

"Sus Balım! Kes ağlamayı!"

Küçük kız susmadı. Aksine annesinin üzerine gelmesi ile daha da şiddetli ağlamaya başladı. Ağlayışlarında artık haykırışlar ve arayışlar da vardı.

"Baba!"

Bunu duyan Banu Hanım daha da sinirlenip bağırdı.

"Baba burada Balım! Karşındaki adam senin baban!"

Küçük kız ağlamaları arasından konuştu.

"Hayır o bana kızdı. Bana bağırdı. Ben babamı istiyorum!"

Banu Hanım'ın artık sinirden gözü seğiriyordu. Küçük kızın ağlamalarını görmezden gelip kolundan tuttu ve odasına sürüklemeye başladı. Balım'ın ağlamalarında artık çığlıklar da vardı. Saklandıkları bu küçük ev küçücük kızın ağlamaları ile inliyordu.

Balımı odasına fırlatırcasına iteledi Banu Hanım.

"Susana kadar buradan çıkmak yok! Şimdi istediğin kadar ağla!"

Ve kapıyı sertçe arkasından kapatıp gitti. Küçük kız kendini yere atıp haykırışlarına devam etti.

"Baba!"