RUS BEBEĞİ. +18

XXI.Bölüm ♣

♣ ♣ ♣

Ayaklarımı kanepeden aşağıya sarkıttım.

Valeria geleli yalnızca üç gün olmuştu.

Üç gün boyunca evde yalnızca sigara ve alkol tüketiliyordu. Lorénzo, günün belli saatleri eve uğruyor, suratıma bakmıyor. Valeria ile odaya kapanıp, saatlerce konuşuyorlardı.

Ben ise odama çekiliyor bazen kitap okuyor, bazen Daphne ile mesajlaşıyor ve bazen de anonim olarak birileriyle mesajlaşıyordum.

Bu çok sıkıcıydı çünkü ben, böyle bir hayata ait hissetmiyordum.

Suratıma üflenen sigara dumanını umursamadan, başımı sola doğru çevirdim.

Sigara içmem yasaktı çünkü Lorénzo, sigara içtiğimi görürse parmaklarımı keseceğini söylüyordu. Bunu yapamayacağını biliyordum ama bunu yapabileceğine inanan tarafım, diğer tarafımdan baskın gözüküyordu. 

"Konuşmayacak mısınız? Çok sıkıldım da."

Teorik olarak evet, benimle konuşmuyorlardı.

Ama ben kendi kendime konuşmayı sürdürüyordum.

"Rusça konuşmuyorum ama yinede bana cevap vermiyorsunuz."

Gözlerimi önce Valeria'ya sonra yeniden Valeria'ya çevirdim. 

Lorénzo'ya bakmaya korkuyordum.

"Gerçi Rusça konuşsam ne fark eder? İkiniz de Rusça biliyorsunuz."

Nefesimi gürültüyle dışarıya bıraktım.

Küçükken yaptığım gibi tekerleme söyleyecektim.

"Karl ukral korall u Klary, A Klara igrala na klarnete Karla." 

(Karl, Clara'dan mercan çaldı ve Clara, Karl'ın klarnetini çaldı.)

"Bu tekerlemeyi biliyor musun Abby?"

"Pek sayılmaz, bir daha söylesene."

"Karl ukral korall u Klary, A Klara igrala na klarnete Karla."

Tekrar etti, Abby. "Karl ukral korall u... Klary, A klara... igrala... Falan filan."

"Tanrı aşkına Abby, falan filan değil! Na klarnete Karla diyeceksin."

"Sanırım bunu beceremeyeceğim, Ariel."

"Sanırım bunu söyleyemiyorsunuz o halde başka tekerleme-"

"Çok konuşuyorsun, Ariel. Seni yeniden odana kilitlememi istemiyorsan, sus."

Lorénzo'nun sıkıcı tavırları beni bunaltmıştı ama yinede sesimi çıkartmadım.

♣ ♣ ♣

Aradan yalnızca on beş dakika geçmişti ve sanki bir karar vermek için aralarında görünmez, telepatik bir bağ kurmuşlar, o şekilde konuşuyorlardı.

"Sigarandan bir nefes alabilir miyim Valeria?"

"Alamazsın." dedi Lorénzo. Gülümsedim.

"Adının Valeria olduğunu bilmiyordum?" 

Valeria, güler gibi bir ses çıkarttı ve sigarasını bana doğru uzattı fakat Lorénzo, ileriye doğru uzandı ve bileğimi yakaladı.

"İçmeyecek, Valeria."

"Çok katı değil misin kardeşim?"

"Sen karışma."

Omuz silktim. "Daha çok kendi zarar vermeyi sevdiği için bir sigaranın bile bana zarar vermesinden hoşnut değil."